Έχουν κι αυτοί μερτικό στη χαρά!
"Σχετικά νέοι ήταν οι δυο άνθρωποι, ο άντρας και η γυναίκα, που φαίνονταν αγχωμένοι κάπως, να γίνουν όλα σωστά, λες κι ετοίμαζαν αναχώρηση προέδρου Δημοκρατίας και δεν έπρεπε τίποτα να λαθέψει..."
/ΡΟΗ ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΥ
Το peak του γάμου της Βαγγελιώς
Ο βίος ανθόσπαρτος που της ευχήθηκαν κάποτε έχει γίνει τώρα βίος αβίωτος. Και δε διακρίνει ακόμα καμία αχτίδα φωτός. Κοινή γάρ η τύχη και το μέλλον αόρατο
Οι δικές μου μέρες
Θέλω να βγω! Να βγω θέλω. Δε χωράω σου λέω, πνίγομαι. Άνοιξη και να νυχτώνει τόσο νωρίς έχεις ξαναδεί; Που να κρύβει τα λουλούδια της να μην τα δω;
«Άκρα του τάφου σιωπή στον κάμπο βασιλεύει…»
Ναι θα τα καταφέρουμε! Όλοι μαζί. Είμαστε στο εμείς, όχι στο εγώ.
Η γυναίκα της διπλανής πόρτας γιορτάζει και τιμάται σήμερα
Στη γιορτή της γυναίκας σήμερα η κάθε γυναίκα γιορτάζει! Που στερεότυπα είναι το ασθενές φύλο, μα που γελά με αυτοπεποίθηση, καθώς γνωρίζει πως είναι το ισχυρό
Στα καλά καθούμενα άρχισε ο καβγάς
Όταν η κατάσταση είχε εκτονωθεί . Αφήνοντας μια πικρή επίγευση. Για το πόσο διαφορετικοί είμαστε, είπαμε. Για το πόσο οφείλουμε να συνυπάρχουμε με σεβασμό.
Τώρα να σας δω!
Με το δελτίο τώρα η ζωή. Μέτρα χιλιόμετρα, σύνορα, προκηρύξεις, διακηρύξεις, έκτακτα δελτία θυέλλης του ιού, απαγορεύσεις, περιορισμοί.
«Απελπίστηκα παιδί μου...»
Ταλαιπωρημένος στην όψη ο παππούλης αυτός. Θαμώνας προφανώς του Νοσοκομείου, όπου είχε αποκτήσει οικειότητα
Εμείς τώρα στη γειτονιά μας φοβόμαστε τον κορωνοϊό. Στη δική σας;
Φοβόμαστε μην έρθει από την Κίνα. Μη μας βρει μπαμπέσικα και χαθούμε πάνω στο άνθος της ηλικίας μας. Και χάσουμε τα καλύτερα μας χρόνια
Το deal δυο γενεών!
Ο ήλιος πρωταγωνιστεί τις αλκυονίδες μέρες που διανύουμε. Κάποια μάνα, που τον περιμένει να γυρίσει, θα έχει κι αυτός. Στην τηλεόραση που γνωρίζει μεγαλεία μετά από μήνες ανεργίας, αφωνίας τα τηλεπαιχνίδια πρωταγωνιστούν.
Το Ολοκαύτωμα της Ιστορίας
«Θα έχετε ακούσει κυρία τώρα τελευταία μια θεωρία που υπάρχει κι εγώ τείνω να την πιστέψω. Θεωρία που την πρεσβεύουν όλο και περισσότεροι. Πως ο Χίτλερ έκανε τότε καλό…»
Γονεϊκή προσκόλληση
Δεν υπάρχουν σχολές γονέων. Ο καθένας λειτουργεί με βάση το ένστικτό του και κάθε γονιός κάνει λάθη, καθώς δεν υπάρχει ο τέλειος γονιός. Καθώς κι ο γονιός είναι άνθρωπος με προτερήματα, ελαττώματα, αδυναμίες.
Έχετε κάνει κράτηση;
Σςς η παράσταση αρχίζει! Τα φώτα σβήνουν. Στη ζεστή αίθουσα βολεύεσαι, με τους διπλανούς συνυπάρχεις με σεβασμό, στο βολικό κάθισμα, στη γνώριμη συνήθεια βουλιάζεις, έτοιμος να αποδράσεις, στου ήρωα τη θέση να μπεις, να ονειρευτείς, να νιώσεις την ευτυχία του σινεφίλ.
Πάει ο παλιός ο χρόνος...
Έτσι θα τραγουδήσουμε μόλις οι δείκτες του ρολογιού στο δικό τους βαλς, στον αέναο χορό τους, κάνουν μια στροφή, ένα λίκνισμα σαν υπόκλιση και πατήσουν με τα δυο πόδια στο τέρμα, στο δώδεκα...
Η τρίτη ηλικία που είναι πρώτη, ενώ καλπάζουμε προς τα Χριστούγεννα...
Ποιος ανακάλυψε τα στερεότυπα; Κάποιος που έζησε χρόνια πριν, καλά ή κακά. Μάλλον κακά. Κάποιος που έχει πεθάνει (ή τον φόνευσαν).
Η γραμματική του πόνου
Στα λημέρια του πόνου το καθετί έχει αξία, ακόμα και το πιο απλό. Μια κουβέντα συμπαράστασης, μια χαρούμενη επίσκεψη, μια γιορτούλα, ένα δώρο μικρό
Μαύρο χάλι...
Η Black Friday έχει πάρει τέτοια αίγλη που τείνει να γίνει μέρα ορόσημο, ιστορική, της Οικονομίας μας η Εθνική εορτή.
Γειτονικές βεντέτες...
Αλλάζουν οι καιροί, αλλάζουν και οι άνθρωποι...
Εσείς γιορτάζατε;
Η γιορτή του άνδρα σαν αγέρας πέρασε! Σα να μην ήταν γιορτή κανονική, μα περίληψη, επιτομή
Πρωτόγνωρη η θυσία του φίλου ...
"Μια απίστευτη ιστορία εξελίχθηκε το απόγευμα της Κυριακής στην Αμμουδάρα, με πρωταγωνιστή άνδρα ηλικίας περίπου 45 ετών, που μένει σε κάποιο παράπηγμα που του έχει παραχωρηθεί στην περιοχή"
Αστέρια στην καταιγίδα τα παιδιά με αναπηρία
Ατελείωτο το κομπολόι των λέξεων. Καταιγισμός. Ασταμάτητη επανάληψη των ίδιων φράσεων, ασυγκράτητη από το κέντρο νόησης. Σταθμευμένο, κολλημένο το μυαλό σε κάτι που της έκανε εντύπωση πολύ.
Ηράκλειο χρόνια σου πολλά!
Ν’ αγγίξουν ουρανό, τον ήλιο, τα άστρα, το φεγγάρι να ανταμώσουν, στου Αγίου Μηνά τη γιορτή. Οι Καστρινοί που είναι ακόμα ζωντανοί στη σκηνή… σα ροκ συγκρότημα
Μια άλλη φορά!
Νοέμβρης μήνας, νοτιάς φυσά. Στροβιλίζει όνειρα, ευχές, προσδοκίες. Ανεκπλήρωτες. Όσα έμειναν… για μια άλλη φορά!
Το έπος των δρόμων
Τρίτη σα Δευτέρα, διάθεση σαν Κυριακή...
Διακρίνεις μια τέλεια εθνική ενότητα, ένα πάθος, μια λεβεντιά;
Τη σημαία τη βρήκες από την αποθήκη; Την αέρισες; Πρωί πρωί τη Δευτέρα να την κρεμάσεις στο μπαλκόνι. Από τη βορινή πλευρά
Ο πιο καλός μαθητής
Κάθε λοιπόν που έχεις κάτι ζόρικο στην τάξη να διαχειριστείς, πάρε μια ανάσα, σκέψου κάτι όμορφο, μα κυρίως θυμήσου πως κάποτε ήσουν κι εσύ παιδί!
Αυτά τα φυλλάδια ποιος θα τα μοιράσει;
Δεν είμαι εγώ, ούτε εσύ. Εγώ κι εσύ έχουμε κάνει σπουδές. ‘Η μήπως έχουν κάνει σπουδές και αυτοί; Δεν είμαι εγώ, ούτε εσύ. Εμείς έχουμε μια δουλειά, με τις δικές της δυσκολίες, μα πιο σίγουρη, πιο καλή.
Αν δεν είσαι όμως χελιδόνι το φθινόπωρο οφείλεις να οργανωθείς
Γεφύρι είναι αυτή η εποχή. Που μας περνάει στο χειμώνα. Ενώ τα φώτα στο φωτιστικό του κόσμου χαμηλώνουν , σα σε απόβραδο, ο ρομαντισμός κι η ευαισθησία ανατέλλει.
Το Τζόκερ της Ελένης
Δεν κληρώθηκε. Δεν είχε αυτή, η Ελένη, το τυχερό δελτίο. Μεταξύ μας δεν τα πήγαινε ποτέ καλά η Ελένη με την τύχη
Λίγο πριν χτυπήσει το κουδούνι
Ίδιος σχολικός χώρος, ίδιοι συνάδελφοι, η πολυπόθητη αλλαγή πάλι δεν ήρθε. Δεν την τόλμησες για να λέμε τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη. Φιλιά, χαιρετισμοί, έξτρα διαχυτικοί. Να μπει η χρονιά με το δεξί.
Δεν τρώει το σκασμένο;
Στην ελληνική οικογένεια μια γιαγιά εμφανίζεται στα απρόοπτα, στα δύσκολα, όπως στις αρχαίες τραγωδίες ο από μηχανής θεός
Το ταξίδι της Φωφώς
Χρόνια τώρα η ίδια ιστορία, η ίδια καλοκαιρινή ιεροτελεστία. Η Φωφώ που ντράπηκε κι έγινε Φωτεινή. Που ντρέπεται για τις ατέλειες της και δε φοράει τελικά το παλ, σάπιο μήλο μαγιό. Που δε έχει πού να πάει διακοπές και με ποιον.
Καλές διακοπές και μαλώνετε...μετά!
-Οι διακοπές δε θέλουν γκρίνια και καβγάδες. Θέλουν συνεννόηση και όμορφη παρέα, συντροφιά!
Καλό ταξίδι Μπάμπη!
Και κοίτα Μπάμπη… τους συναδέλφους να βρεις! Να μας τους χαιρετήσεις και να κάνετε παρέα. Να είστε μαζί. Εκεί και στη σκέψη όλων εμάς, που αισθανόμαστε τυχεροί, πιο πλούσιοι που σας γνωρίσαμε
Κατά φαντασίαν και κατά τεκμήριο
Με τούτα και με κείνα η μαγεία της παράστασης χάθηκε… Το τέλος μόνο θυμάμαι, το ωραίο μήνυμα του έργου πως το θέατρο είναι αντίδοτο και γιατρειά, φάρμακο για πολλά. Αυτό θυμάμαι κι αυτό… επειδή είχαν τελειώσει τα πατάκια!
Η πιο τέλεια και λιγότερο απαιτητική μορφή αγάπης...
Ως πότε πάνω στα ανυπεράσπιστα αυτά πλάσματα μια μερίδα ανθρώπων απάνθρωπα, ζωώδη ένστικτα θα ξεσπά;
Στα ντεσιμπέλ τα θερινά...
Στη νέα ελληνική γραμματεία, της ζωής, του Ιουλίου, τις εκλογές διαδέχτηκαν αμ’ έπος αμ’ έργον,οι θερινές εκπτώσεις.
Για την Sue...
Μας προβληματίζει για το ποιοι άνθρωποι ζουν δίπλα μας και πόσο μπορούμε να νιώθουμε ασφαλείς εμείς και τα παιδιά μας.
Καλοκαίρι σε γραμμή πλεύσης
Μα και τον έρωτα τολμήσαμε και βάλαμε στο περιθώριο αυτή την εποχή, ενόψει πολιτικών debate και παθών; Πόσο αποπροσανατολιστήκαμε πια; Τον έρωτα;
Ο ήλιος πια βασίλευε
Πώς φτάνει ένας νέος Οδυσσέας, νεαρός ήλιος αυτής της ζωής να επιλέξει να δύσει τόσο νωρίς, να ζήσει στο σκοτάδι, να απαρνηθεί τη ζωή;
Αγάπη Δεμένη!
Μη με κοιτάς μ’ αυτό το βλέμμα όλο παράπονο. Μην ψάχνεις το κορίτσι με τις εσπαντρίγιες και το φόρεμα το ινδικό.
Πάρτο απόφαση μαμά!
Σαν απαγόρευση φάνταζε η φράση της, σαν στέρηση του στοιχειώδους δικαιώματος κάθε μάνας να νιώθει πως είναι χρήσιμη στο παιδί της και να είναι αδιαπραγμάτευτα δοτική
Κοινωνία αλληλεγγύης ή Ν' αγαπάς τον εαυτό σου!
Είμαστε εμείς κοινωνία αλληλεγγύης; Μα φυσικά!
Μαμά, φύλακας άγγελος
Μάνα, φύλακας άγγελος εσύ της ζωής. Είτε γέννησες η ίδια, είτε με περίσσευμα αγάπης υιοθετείς ένα παιδί. Με μία έγνοια πάντα παραμονεύεις, καραδοκείς κρατώντας το πιο γενναίο σπαθί
Ο δρόμος έχει τη δική του ιστορία
Σαν βγεις στον πηγαιμό για την Ηρακλή να έχεις ψυχολογικά προετοιμαστεί. Να έχεις το ηθικό ακμαίο, το φρόνημα, τη σκέψη υψηλή. Θα είναι γεμάτος περιπέτειες, χωρίς καθόλου γνώσεις.
Στο δρόμο προς την Ανάσταση
...το βλέμμα των ανθρώπων στρέφεται σε αυτούς που δοκιμάζονται, υποφέρουν, ζουν μόνοι
Πάνω στα πολυεστιακά γυαλιά ηλίου μου
Τι να πεις στην κυρία...
Υπογεννητικότητα όπως...υποθυρεοειδισμός;
Τι είναι τελικά αυτό;
Σούζυ τρως ! Και ψεύδεσαι και τρως!
Γυμανστείτε γιατί χανόμαστε!
Παιδικές Μνήμες
Οι στιγμές της παιδικής μας ηλικίας, οι έντονες, οι ανεξίτηλα τυπωμένες, οι καλά φυλαγμένες, που είναι για τον καθένα μας ξεχωριστές, άλλοτε ζυμωμένες με τη ζάχαρη αγνής και ξέγνοιαστης ζωής