Αν είσαι εκπαιδευτικός...
Μια αληθινή εμπειρία
/ΡΟΗ ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΥ
Μια συγκαταβατική, αργή βροχούλα...
Εικόνες από τον κόσμο μας θέλει να συλλέξει στο καλάθι της, να φωτογραφήσει με τη δική της μηχανή. Εικόνες μιας άλλης ζωής που ξέχασε εδώ και καιρό ή που αγνοεί.
Όταν χαράζει ο πρώτος στεναγμός βγαίνει απ' τα πιο σφιγμένα χείλη...
Άτομα με ειδικές ανάγκες. Όρασης, ακοής, νοητικής στέρησης, κινητικές… Εκ γενετής υπάρχουσες ή μετέπειτα αποκτηθείσες. Άτομα με ειδικές ικανότητες, καθώς η υπολειτουργία κάποιας αίσθησης δίνει ώθηση σε κάποια άλλη να αναπτυχθεί και γεννά ταλέντα και δεξιότητες.
Οι αποσκευές του Δεκέμβρη...
Ο κύριος Νοέμβριος έχει φτιάξει βαλίτσες αναχωρεί, αποχαιρετά, ενώ ο κύριος Δεκέμβριος είναι ήδη σε πτήση, φτάνει και χαμογελά…
Χρυσόσκονη...ενόψει γιορτών!
Κι όμως αρκεί μια βόλτα έξω στη φύση, στον αέρα, στο φως… Αρκεί για να δεις ότι , αν και βρισκόμαστε στην αρχή του χειμώνα, η ομορφιά υπάρχει γύρω σου , επιζεί …
Ηράκλειο, Χρόνια σου πολλά!
Νοέμβρης μήνας ταξιδεύει...
Μαρία, Ελένη, Κατερίνα…Άννα, του τότε, του σήμερα… μην κλαις!
Παρασκευή 28 Οκτωβρίου 2016. Στο καθιστικό ενός σπιτιού η στόφα είναι φθαρμένη, πολυκαιρισμένη, ιστορική κι αυτή, το φως χαμηλωμένο, συννεφιασμένο, τρεμοπαίζει στη λάμπα ασθενικό… Μόλις φωτίζει…
Μεσοστρατίς του Φθινοπώρου...
Ο Οκτώβριος αρχίζει να μετρά αντίστροφα προσεχώς κι όλοι έχουν κάποια υποχρέωση, μια ευθύνη, μια έγνοια, μια εργασία που τους πιέζει, να παρουσιάσουν, μια γιορτή σε εξέλιξη ή σε αναμονή…
Όταν τα χρυσάνθεμα μιλούν...
Με τον ίδιο τρόπο που τα άχρωμα, θαμπά, πολυκαιρισμένα, χωρίς άνθη τώρα πια , φυτά του μπαλκονιού μου μάχονται το φανταχτερό, ζωντανό, ολόδροσο, ολοκίτρινο, επίκαιρο χρυσάνθεμό μου!
Έμεινε καιρό στον πάγκο ο Οκτώβριος!
Οκτώβριος...των κίτρινων φύλλων, του ροδιού, της μηλόπιτας, των αποχαιρετισμών!
Βία υπάρχει όπου υπάρχουν...άνθρωποι!
Μόνο η αγάπη την καταπολεμά. Η αγάπη που είναι το γλυκό της ψυχής. Φάρμακο κι ανθός. Ήλιος κι οξυγόνο. Η πιο ζεστή κουβέντα. Η πιο ζεστή κουβέρτα. Δυναμώνει, συντροφεύει, γιατρεύει, ονειρεύεται, αισιοδοξεί.
Κοίτα ένα παιδί στα μάτια και...imagine!
Έτος 2016, αυτού του κόσμου… Του κόσμου που πέρασε δια πυρός και σιδήρου το δρόμο της ιστορίας του, που έγραψε με αίμα τόσες και τόσες σελίδες στο βιβλίο του …
Ένας μικρός Σεπτέμβρης βάζει τα κλάματα...
Ξέρει ο Σεπτέμβρης ότι δεν είναι το ίδιο αγαπητός σαν τον Ιούλιο και τον Αύγουστο... Γι΄ αυτό προσπαθεί να μας καλοπιάσει, να μη φερθεί απότομα, να είναι διαλλακτικός. Έτσι χαρίζει λίγο ακόμη καλοκαίρι, λίγη άπνοια, ήλιο, ζέστη, ήρεμη θάλασσα, ξάστερο ουρανό
'Ολα θα σε θυμίζουν... Αύγουστε!
Η μέρα του τελείωσε. Στα χέρια κρατάει, έτοιμος, να μας αφήσει ένα χαρτί… Ένα χαρτί που γράφει τη δική του λύση, τη δική του ευχή για ένα κόσμο, μια εποχή που δεινοπαθεί. Ένα χαρτί που φέρνει από το παρελθόν, από την άξια πνευματική Ιστορία της Κρήτης μας , μηνύματα και μια συνταγή...
"Αύγουστος είναι και του Ρίτσου η σονάτα..."
Αύγουστος ο αυτοκράτορας του καλοκαιριού!
Γύρισε το φιλμ του χρόνου προς τα πίσω!
Καρτερώντας την Ελεύθερνα...
Εσείς πετυχαίνετε το...σωστό λεωφορείο;
Αρχίζω λοιπόν τους διακανονισμούς με τον οδηγό, που μου λέει λεπτομέρειες για το θέμα, για το δρομολόγιο αυτό, επιστημονικών διαστάσεων και που για καλή μου τύχη ήταν νέος, πρόσχαρος, ομιλητικός και εξυπηρετικός...
Με το 'Αγιο Πνεύμα στα ανατολικά...
...τηρήσαμε και φέτος τα έθιμα σε ένα καταπληκτικό τόπο
Γιατί υπάρχουν ακόμη άνθρωποι...
Μέσα σε μια εποχή δύσκολη οικονομικά, σε μια εποχή άκρως χειμερινή… Τα νιάτα και τα γηρατειά, η ανατολή κι η δύση της ζωής. Οι νεαρές και οι ηλικιωμένες μέρες του χρόνου, του καθένα μας.
Θέλω θάλασσα!
Ξεροί καημοί και νερό θαλασσινό
Κάνε το μπαλκόνι σου νησί!
Η ζωή στα μπαλκόνια ανθεί αυτή την εποχή και τα εν οίκω γίνονται συχνά εν δήμω… Τα μπαλκόνια ακόμα και τα μικρά, όπως του Σαββόπουλου έχουνε τιμόνια, χαρές, γιορτές, βουβές ματιές, όμορφα χρόνια
Άλλες εποχές, ίδια αγωνία!
Oι πανελλήνιες εξετάσεις είναι μία ευκαιρία στη ζωή… όχι όμως κι η μοναδική!
Κι ένα τέταρτο μητέρας αρκεί για δέκα ζωές και πάλι κάτι θα περισσέψει..
Εγώ που σήμερα γιορτάζω και με γιορτάζουν, που είμαι μάνα και κόρη μαζί, που είμαι η μάνα που μεγαλώνει, που φοβάται, που φωνάζει τα πρέπει και τα μη κι η κόρη που λαχταρά να ελευθερωθεί
Ο Μάης έχει μυστικά!
Δεν έχει Λάμδα ούτε Ρο στη γλώσσα να βουλιάζει είναι από Άλφα καθαρό κι όταν γελάς σου μοιάζει…
Στο δρόμο προς την Ανάσταση...
Η εβδομάδα αυτή που διανύουμε είναι εβδομάδα κατάνυξης, περισυλλογής, σκέψης, προβληματισμού.
Σταθεροποιήσου λίγο πουλάκι μου και πες μου!
Να κανονίσω κι εγώ την πορεία μου, τη μέρα μου , να δω κι εγώ τι θα κάνω με τη ζωή μου. Κι εμείς υπήρξαμε έφηβοι, νέοι , δεν κάναμε έτσι!
Οσο θα υπάρχουνε στον κόσμο παιδιά, ζώα και λουλούδια...
Είναι όμως ο μοναδικός βασιλικός που φύτεψα και άντεξε όλο το χειμώνα. «Κανείς άλλος δεν με άντεξε τόσο καιρό! » σκέφτομαι και γελάω λίγο πικρά
« Σούζυ τρως! Και ψεύδεσαι και τρως!»
Κι όμως η γυμναστική δεν είναι είδος εποχιακό σαν τα χριστουγεννιάτικα δέντρα, τα κάλαντα, τους χαρταετούς και τις μάσκες της αποκριάς… Ούτε αγγαρεία, καταναγκαστικό έργο, βασανιστήριο
Μια φωτογραφία και πολλές αναμνήσεις..
Η ματιά μου γεμάτη τρυφερότητα μένει εκεί ώρα πολύ και κοιτά …Η σκέψη μου επιβιβάζεται σε αεροπλάνο και ταξιδεύει στο χρόνο, πίσω, αρκετά πίσω …Σε ένα σχολείο, ένα Λύκειο, στα Χανιά, στο πρώτο Λύκειο Χανίων, κτίριο παλιό, επιβλητικό, διατηρητέο, ιστορικό, αφού εκεί φοίτησαν ο Ελευθέριος Βενιζέλος[...]
Ανοιξη μπαίνει στο χωριό...
Η Φύση έβγαλε απ’ τη ντουλάπα, αέρισε και στολίστηκε το φόρεμα της το λουλουδάτο, το εμπριμεδάκι της που τόσο της στρώνει, της πάει, της φωτίζει το πρόσωπο
Ηταν ένα μικρό καράβι που ήταν αταξίδευτο!
Μια παράσταση από το Εσπερινό Γυμνάσιο Ηρακλείου...