της Μαρίας Λιονάκη
Βιαστικό περπάτημα στο δρόμο. Ή θα προλάβεις τη βροχή ή θα σε προλάβει. Στη θάλασσα του ουρανού μια τρικυμία αναμένεται, μοιάζει όπου να' ναι να ξεσπά. Ο ουρανός έχει χαμηλώσει εδώ και ώρα τα φώτα. Είναι σκεφτικός, σεκλετισμένος. Σύννεφα αλητεύουν στον ουρανό. Πουπουλένια μαξιλάρια στο κρεβάτι του, αφράτα, παχουλά, βολικά. Προσκέφαλο σε ταξιδιάρικα πουλιά…
Απειλητικοί ήχοι, θόρυβοι ακούγονται από τον ουρανό ξαφνικά . Σα να μετακομίζει τα έπιπλα στο σαλόνι του ο ουρανός, σα να αλλάζει τη διαρρύθμιση ριζικά και χτυπά. Σα να έχει ο Δίας με τη θυμωμένη Ήρα άσχημο μάλωμα, καβγά… Πάλι τον έπιασε να την απατά, για πολλοστή φορά. Όλο του λέει να μαζευτεί, να προσέχει, να σταματήσει να ξενοκοιτά, κι όλο αυτός, άλλες αγαπά. Έτσι, τώρα η Ήρα αστράφτει και βροντά.Η κόρη του, η θεά της σοφίας, η Αθηνά προσπαθεί να συμφιλιώσει το ζεύγος μαλακά , ενώ η Αφροδίτη δε βγάζει μιλιά. Ο Άρης χαίρεται, ο Ποσειδώνας ετοιμάζεται να πάρει τις θάλασσες, μη βρει κανένα μπελά και ο Ερμής το μαντάτο έχει ήδη αρχίσει να διαδίδει, να σκορπά.
Ο νοτιάς που εδώ και λίγες μέρες λυσσομανά, μοιάζει νικημένος, κάνει παύση, σταματά. Ο χρόνος τον επέπληξε, τον έκρινε ακατάλληλο, άκαιρο, τον έσπρωξε να φύγει βιαστικά, καθώς αναμένεται βοριάς. Τέρμα η άνοιξη, το καλοκαίρι, το φθινόπωρο, τέρμα όλου του κόσμου η γύρα, η ατέλειωτη βόλτα στη φύση, τέρμα η ηλιόλουστη χαρά… Ο κύριος Νοέμβριος έχει φτιάξει βαλίτσες αναχωρεί, αποχαιρετά, ενώ ο κύριος Δεκέμβριος είναι ήδη σε πτήση, φτάνει και χαμογελά!
Φέρνει μαζί του και τι δε φέρνει, άστα μην τα ρωτάς! Αέρηδες, βροχές, καταιγίδες, θύελλες, τρικυμίες και λοιπά… Δυσάρεστα και ευχάριστα λοιπά! Χριστουγεννιάτικα δέντρα ή καράβια, στολίδια, κάλαντα, ομπρέλες, βαριά σκεπάσματα, χαλιά, ρούχα και πλεχτά. Φέρνει τους φοιτητές, τους συγγενείς που είναι μακριά. Κάρτες με ευχές από μακριά.
Όμορφες στιγμές χριστουγεννιάτικου στολισμού, χειμωνιάτικου ρεμβασμού, ρομαντισμού… Ξεχασμένου χουχουλιάσματος, διαβάσματος.
Οικογενειακές συγκεντρώσεις, αγαπησιάρικες, φιλικές παρέες, κουβεντούλες ατελείωτες, κεφάτες, μελωμένες, σπιτικά μελομακάρονα και γλυκά. Φλόγες που διαγωνίζονται στο τζάκι, ποια θα φτάσει πιο ψηλά.Που τρεμοπαίζουν και ενώνονται με φλόγες από αναμμένα κεριά. Από αναμμένα όνειρα και προσδοκίες.
Μέσα στις δυσκολίες των καιρών, της εποχής που ζούμε, στων ειδήσεων την κοσμοχαλασιά,έρχεται σαν ανάπαυλα η αλλιώτικη γιορτινή ατμόσφαιρα που εγκαινιάζεται, καθώς ο κύριος Δεκέμβριος έφτασε. Στο καθιστικό του ουρανού σύννεφα, αέρας και βροχή, στο καθιστικό του σπιτιού απαλό, γλυκό φως, θαλπωρή και ζεστασιά. Στο καθιστικό της ψυχής, της καρδιάς προσμονή, ελπίδα, αγάπη, γιορτή και χαρά!
