Μεσοστρατίς του Φθινοπώρου...

της Μαρίας Λιονάκη

Δεύτερο δεκαπενθήμερο του  Οκτώβρη δείχνει το ημερολόγιο κι ο καιρός μοιάζει να το αποφάσισε τελικά! Άλλαξε συζήτηση, ρούχα, πορεία πλεύσης, ζωή… «Φθινοπώριασε,  ο άνεμος σε πήρε,   φθινοπώριασε και απ’ την καρδιά  σου η αγάπη μου ξεθώριασε,  σκοτείνιασε μπροστά  μου ο ουρανός…» τραγούδησε κάποιο φθινόπωρο, για το τότε και το πάντα , ένας αγαπημένος του είδους,  ο Πασχάλης Τερζής…

Η διαδοχή των εποχών σκέφτεσαι σ’ αυτή τη χώρα γίνεται αργά, ήρεμα, υπομονετικά… Όπως πολλά!   Μέχρι να πάρει την απόφαση, να σηκωθεί από τη θέση του, να ξεβολευτεί  το καλοκαίρι  για να κάτσει το φθινόπωρο φεύγει  ένα δίμηνο…  κι ως να εγκατασταθεί καλά ο χειμώνας  πέρασαν σχεδόν οι γιορτές… Σα να ακολουθεί η διαδοχή των εποχών, ο καιρός  στη χώρα μας  το ραχάτι του Έλληνα σκέφτεσαι, που δε θέλει άγχος, βιασύνη, κούραση πολύ …  Όλα θα γίνουν!  με την ώρα τους…

Η φύση αλλάζει χρώματα στον πίνακα, στο μακιγιάζ  της , βάφεται σκούρα πράσινη,  καφετί,  χρυσοκίτρινη, πορτοκαλί   στο φύλλωμά  της,  που άμαθο κι  ασθενικό τραμπαλίζεται με χάρη,  σα σε παιδική χαρά,  κάθε φορά που  φυσά πρωτοφανέρωτος, ακόμα λίγο ήπιος βοριάς..Η θάλασσα απόμεινε μονάχη να αναζητά στα βράχια τη γνώριμη συντροφιά. Η θερμοκρασία έχει πέσει τις τελευταίες μέρες  κι ο  ουρανός παίρνει εκείνο το μοναδικό σκούρο μπλε χρώμα , το ενδιάμεσο, το λίγο  γκρι, το μολυβί  που σε κάνει εσένα  λίγο   ερωτευμένο,  λίγο συγγραφέα  και λίγο ποιητή…«Μαλακτικό το φως του Οκτωβρίου- λέει στην ποίηση της η Κική Δημουλά- Το πίνω. Αργά αργά.  Ανακατεύοντάς το συνεχώς προσεκτικά και αργά. Μη και χυθεί σταγόνα  από την αίσθηση πως ζω…»   

Ο ήλιος και τα σύννεφα έχουν  με την  αλλαγή εποχής, με την πάροδο του χρόνου  αρχίσει ήδη τους διακανονισμούς, για να  βρουν πώς θα δουλέψουν τη νέα σεζόν  …Δευτέρα Τρίτη Τετάρτη, Πέμπτη θα κάνω βάρδια φέτος εγώ,  λένε τα σύννεφα,  Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή  θα δουλεύεις εσύ… α και τις αργίες εγώ  θέλω ρεπό!  Θα  βγαίνεις εσύ, που είσαι και πιο όμορφος, πιο  αγαπητός, να  χαμογελά ο κόσμος, να σεργιανάει,  να χαλαρώνει, να βγαίνει βόλτα   η οικογένεια, να διασκεδάζει , να   παίρνει δύναμη,   να αναθυμάται, να ανιστορεί  τα παλιά μεγαλεία, τα καλοκαιρινά και να ανασαίνει με ελπίδα βαθιά…

Λίγο μετά τα μέσα  Οκτώβρη λοιπόν,  κι η τηλεόραση έβαλε τα καλά της, τα φετινά,  όσα διαθέτει τώρα πια… Άλλαξε ο Μανωλιός κι έβαλε τα ρούχα του αλλιώς!  Τηλεοπτικά ζευγάρια χώρισαν, την ίδια εποχή που άλλοι αστέρες   χώρισαν  πρόσφατα, απρόσμενα,  λίγο αστεία, ξαφνικά…  κάποιες  εκπομπές  σταμάτησαν, νέες ξεκίνησαν, άλλες  παλιές ανανέωσαν παρουσιαστές, καναπέδες και  ντεκόρ… Σταθερές αξίες η Μπαρμπαρήγου κάνει σήμερα  πασταφλόρα με μαρμελάδα κυδώνι σπιτικιά ,  ενώ η Λίτσα Πατέρα  υπόσχεται στους αγανακτισμένους από τις δυσκολίες  διδύμους ότι μπορεί να πέρασαν των παθών τους τον τάραχο τον τελευταίο καιρό , αλλά τα πράγματα φτιάχνουν… προσεχώς!

Μεσοπέλαγα του φθινοπώρου κολυμπάμε προς  το παρόν , μεσοστρατίς βαδίζουμε   και οι νοικοκυρές αλλάζουν του σπιτιού το ρουχισμό… Φυλάνε με πόνο καρδιάς μαγιώ, εξώπλατα, τιραντέ, φορεματάκια εμπριμέ,  φούστες λουλουδάτες , αεράτες,   δερμάτινες   παντοφλίτσες,  πέδιλα και κουβερτούλες πικέ, από την προίκα της μαμάς… Ξεθάβουν, βρίσκουν,  αερίζουν,   τις φλις κουβερτούλες, τις μαλακές, τις  πολύχρωμες,   αυτές που  έπλυνες πέρυσι τέλος εποχής και τους έβαλες  ocean escape μαλακτικό…

Στις πολυκατοικίες  συντηρούνται αυτή την εποχή  καυστήρες  για τη θέρμανση,  με γκρίνια ή χωρίς   και καθαρίζονται  φρεάτια, απ’ όπου  θα φεύγει το  βρόχινο νερό, ενώ κάποιοι  προκομμένοι γείτονες, προνοητικοί,  έχουν ήδη  στοιβάξει τα ξύλα για το τζάκι στην πυλωτή…

 Ο Οκτώβριος αρχίζει να μετρά αντίστροφα προσεχώς  κι όλοι έχουν κάποια υποχρέωση, μια ευθύνη, μια έγνοια, μια εργασία που τους πιέζει,  να παρουσιάσουν,  μια γιορτή  σε εξέλιξη ή σε αναμονή…  Στα σχολεία οι πρόβες ποιημάτων και θεατρικών έχουν ξεκινήσει για τον αναμενόμενο, ετήσιο   εορτασμό της 28ης Οκτωβρίου,  την ίδια εποχή που η  Μαιρούλα  δεν παίρνει ανάσα, διαβάζει συνεχώς … Έχει  σχολείο, αγγλικά, γαλλικά, χορό και ποίημα για τη γιορτή στο δημοτικό… Ελεύθερο χρόνο μόνο δεν έχει… ούτε αυτή, ούτε η μαμά της  που μοιράζεται τα δρομολόγια,  τα πάνω κάτω του παιδιού, τις διάφορες υποχρεώσεις  με τον μπαμπά… Που οργανώνει το σπίτι  λόγω εποχής διαφορετικά…

Φθινοπωρινή η διάθεση των ανθρώπων αυτή την εποχή,  ενδιάμεση, γκρι, μολυβί  σαν το χρώμα στον ουρανό … Παίζει παιδικά παιχνίδια, τραμπαλίζεται… μια πάει κάτω, βαριά από υποχρεώσεις, ψύχρα καιρού, εποχής, ζωής και μια ανεβαίνει ψηλά, μέσα από την έμφυτη τάση, διάθεση  του ανθρώπου, να ελπίζει, να ονειρεύεται, να προσδοκά!  Οσα θα έρθουν… Τη βροχούλα που θα καλπάσει  στον ιππόδρομο του κόσμου ρυθμικά, που θα  ποτίσει τη γη αναζωογονητικά… Τον αέρα που θα  παρασύρει  ξερόχορτα και άσχημα, που θα σφυρίξει  γνώριμους σκοπούς, που θα   τραγουδήσει στον κόσμο μελωδικά… Τη ζωή που θα οργανωθεί μέσα στη θαλπωρή ενός  σπιτιού, όμορφα διακοσμημένου, με λάμπες, βολικά μαξιλαράκια  και κεριά …Τη ζωή που θα οργανωθεί παρέα μ’ ένα βιβλίο στις μοναχικές της στιγμές, όταν ο αέρας κι η βροχή θα λυσσομανά… Που θα οργανωθεί μέσα στη θαλπωρή μιας όμορφης παρέας, που ξέρει  να περνά όμορφα και κάθε απόδραση να την εκτιμά… Γιατί οι όμορφες μέρες δεν έχουν ανάγκη τον ήλιο…έχουν ανάγκη  εμάς!