Του Δημήτρη Μιμή
Τι ομάδα είστε; και το πρόβλημα αρχίζει που μπορεί και να μην έχει σταματημό.
Παρά τα μέτρα που λαμβάνονται εδώ και χρόνια, οι βίαιες ενέργειες από οπαδούς συνεχίζουν να σημαδεύουν τους ποδοσφαιρικούς αγώνες. Τα μέτρα που λαμβάνονται μέσα στα γήπεδα έχουν αποδώσει σε αντίθεση βέβαια με μηδαμινά μέτρα που εφαρμόζονται στις περιοχές εκτός γηπέδων. Τα τελευταία περιστατικά, εκτός γηπέδων, μας ανησυχούν. Η δολοφονία του 19χρονου Άλκη Καμπανού από χούλιγκαν στη Θεσσαλονίκη αλλά και το τελευταίο επεισόδιο στο Αγρίνιο μετά τη λήξη του αγώνα Παναιτωλικού-Παναθηναϊκού, που δεν γνωρίζουμε ακόμα αν σχετίζεται με την οπαδική βία, μας αποκαλύπτουν ότι η οπαδική βία βρίσκεται σε έξαρση. Τη βία βέβαια τη βλέπουμε όταν ξεσπά και σήμερα έχει ξεσπάσει. Η βία για να αποφευχθεί είναι απαραίτητο να αναγνωρίσουμε εκ των προτέρων τις συγκρούσεις που υπάρχουν μέσα στην κοινωνία. Όμως ελάχιστα πράγματα μπορούμε να γνωρίζουμε, γι΄ αυτό η βία μας εκπλήσσει τόσο συχνά.
Εγώ με τη σειρά μου είμαι ένας απ΄ αυτούς που πιστεύουν ότι αυτοί που ασκούν βία έξω από τα γήπεδα δεν είναι οπαδοί κάποιων ομάδων. Είναι καθαρά χούλιγκαν οι οποίοι βρίσκουν την ευκαιρία με το πρόσχημα του οπαδού αλλά και την ευκαιρία του ποδοσφαιρικού αγώνα όπου γίνεται μεγάλη συνάθροιση οπαδών και φίλων των ομάδων, να αναμιχθούν μαζί τους και μέσα στην ανωνυμία να πράξουν αυτά που έχουν αποφασίσει. Το ότι κρατούν μαζί τους μαχαίρια και δρεπάνια αυτό σημαίνει ότι έχουν αποφασίσει να βλάψουν σοβαρά κάποιον που τυχαία θα βρεθεί μπροστά τους. Είναι μια οργανωμένη εγκληματική ομάδα και ως τέτοια πρέπει να αντιμετωπιστεί.
Τί ομάδα είσαι σε ρωτούν και όποια απάντηση πάρουν αυτό δεν λαμβάνεται υπόψη από τους ερωτώντες. Το λάθος είναι ότι βρέθηκες στο ακατάλληλο μέρος την ακατάλληλη ώρα. Και εγώ που νόμιζα ότι η μάστιγα του χουλιγκανισμού έχει ξεπεραστεί τί να αρχίσω να σκέπτομαι με αυτά που συμβαίνουν στις ημέρες μας; Η πολιτεία τόσα χρόνια τι έχει κάνει για το φαινόμενο αυτό;
Περίμενα μια πιο σθεναρή στάση της πολιτείας απέναντι στο φαινόμενο της οπαδικής βίας. Τα νέα μέτρα που ελήφθησαν είναι ανεπαρκή. Και μάλιστα αντιπαραγωγικά και δεν θα βοηθήσουν στην βελτίωση της κατάστασης. Θα βοηθήσουν μονάχα όταν στραφούμε στην ίδια την κοινωνία και κυρίως στην οικογένεια. Είναι γνωστό ότι όταν υπάρχει αισθητή επιδείνωση της κοινωνικής κατάστασης των οικογενειών τα πράγματά επιδεινώνονται. Εκεί πρέπει να αναζητήσουμε και να εξουδετερώσουμε μια τυχόν μικρή σπίθα που πιθανόν θα οδηγήσει σε σοβαρή πυρκαγιά. Άρα ο ρόλος της οικογένειας και εδώ είναι σοβαρός. Οι συνομιλίες με τα παιδιά μας, η ενημέρωση τους, οι πληροφορίες που θα δώσουν για τις παρέες που κάνουν και η πληροφόρηση μας για τις διάφορες ενασχολήσεις τους παράλληλα με την ανάλογη παρέμβαση μας, σίγουρα είναι μια πρόληψη για τη βία. Άς καθιερώσουμε λοιπόν στα σπίτια μας τον διάλογο και είμαι σίγουρος ότι εμείς, τα παιδιά μας και η κοινωνία θα βγούμε κερδισμένοι.
