Αγροτικό ζήτημα: Στείλαμε το μήνυμα, απάντηση …γιοκ - Εμείς τι κάνουμε;

Του Σταύρου Γαβαλά

Κυριακή πέντε Απρίλιου, εκατό δέκα πέντε χρόνια από την εξέγερση του Κιλελέρ και είχα την τύχη και την τιμή να παραβρεθώ, εκπροσωπώντας την Ένωση Ηρακλείου, σε μια εκδήλωση  που θα μου μείνει για πάντα χαραγμένη στη μνήμη μου κοιτώντας το μνημείο και καταθέτοντας το στεφάνι.
''Στη μνήμη των πεσόντων υπέρ της αγροτικής ιδέας''

Επίκαιρο όσο ποτέ το μήνυμα του Κιλελέρ αλλά δυστυχώς στην εκδήλωση παραβρέθηκαν με τη βια γύρω στους είκοσι με τριάντα αγρότες από τους διακοσίους ανθρώπους που μέτρησα με μια ματιά.
Υπουργοί, ιερείς, δήμαρχοι, περιφερειάρχες, γραμματείς, φαρισαίοι, βουλευτές και όλοι οι άλλοι παρατρεχάμενοι που τους συνόδευαν, αστυνομικοί, σωματοφύλακες, ιδιαίτεροι, οδηγοί και διάφοροι άλλοι άσχετοι με το γεγονός.

Αντί λοιπόν να είναι εκεί χίλιοι τουλάχιστον αγρότες και κτηνοτρόφοι με τα τρακτέρ τους και τα οχήματα τους, είμασταν εμείς οι ολίγοι για να κρατήσουμε τα προσχήματα απέναντι σε αυτούς που έδωσαν τη ζωή τους για να αλλάξουν τα πράγματα στον πρωτογενή τομέα.

Σήμερα λοιπόν που τα πράγματα στον πρωτογενή τομέα πάνε από το κακό στο χειρότερο που είναι οι επαναστάτες και βάζω μέσα και τον εαυτό μου να αγωνιστούν για να αλλάξουν την κατάσταση και προς θεού χωρίς να φτάσουμε σε ακρότητες και σε χάσιμο ανθρώπινων ζωών.
Τίποτα ο κόσμος έχει απογοητευτεί έχει εφησυχάσει και βρίσκεται σε μια κατάσταση άρνησης για αγώνες και διεκδικήσεων βλέποντας ότι τα πράγματα δεν αλλάζουν και πρέπει να μάθει να ζει με τις συγκεκριμένες συνθήκες σφίγγοντας
κάθε χρόνο και άλλο το ζωνάρι για να καταφέρει να επιβιώσει αυτός και οι οικογένεια του.

Για να είμαι βέβαια δίκαιος είχαμε πριν λίγο διάστημα ένα τεράστιο και δυναμικό συλλαλητήριο στο Ηράκλειο με παραγωγούς από όλη την Κρήτη, κτηνοτρόφους, αγρότες, αλιείς, μελισσοκόμους και όλους όσους ασχολούνται με τον πρωτογενή τομέα αλλά μείναμε εκεί περιμένοντας απαντήσεις από το υπουργείο στα δίκιά αιτήματα που του θέσαμε.
Η εξέλιξη είναι ότι μας κάλεσε ο υπουργός στην Αθήνα την Μεγάλη Δευτέρα, μεγάλη μαχαίρα που λέει και το τραγούδι, και είμαι σχεδόν σίγουρος ότι θα ακούσουμε πάλι ευχολόγια και  υποσχέσεις χωρίς κανένα θετικό αποτέλεσμα.
 
Μετά τι γίνεται... Θα ξαναμαζευτούμε να διαδηλώσουμε, θα καταφέρουμε να συγκεντρώσουμε τόσο κόσμο, γιατί αυτή τη φορά θα πρέπει να είμαστε περισσότεροι από την πρώτη φορά, δείχνοντας στον υπουργό τα ''δόντια μας". Αν δεν το καταφέρουμε αυτό και είμαστε λιγότεροι τότε τελείωσαν όλα και ο υπουργός θα πει ότι δεν υπάρχουν προβλήματα αφού δεν υπάρχει κόσμος να διαμαρτυρηθεί.

Προσοχή λοιπόν σε ότι κάνουμε, γιατί κινδυνεύει ένα μεγαλειώδες συλλαλητήριο, που όμοιο του είχε να γίνει πολλά χρόνια, να ''καεί'' και να μη φέρει κανένα θετικό αποτέλεσμα, με τον κόσμο πλέον να μην ξανακατέβει στους δρόμους.