Συμφωνία ή απλώς...πρόθεση;

Του Δημήτρη Καρατζάνη

Πρόκειται για περίπτωση Win -win,  είπε ο πρωθυπουργός, για τη  συμφωνία την οποία συνήψε πρόσφατα ,με τον προκαθήμενο της εκκλησίας της Ελλάδος κ. Ιερώνυμο.

Win- win  όμως για ποιον ;Για το Ελληνικό κράτος μήπως; Όχι βέβαια, αφού αυτό θα συνεχίσει να καταβάλει στο ακέραιο , το ποσό που καταβάλλει μέχρι σήμερα στους κληρικούς . Με  πρόνοια μάλιστα των σχετικών  αυξήσεων , εφ όσον υπάρξουν τέτοιες στον δημόσιο τομέα.

Μήπως ωφελείται ο κλήρος; Αν κρίνομε από την καθολική  αντίδραση του συνδικαλιστικού του φορέα ,κάθε άλλο,παρά αυτό συμβαίνει .Άλλωστε κανείς δεν δέχεται ,  από τη μια στιγμή στην άλλη, να βρεθεί  από υπάλληλος του Δημοσίου  στην κατηγορία  του ''επιδοματούχου'', χωρίς μάλιστα να έχει ερωτηθεί  και  χωρίς  να υπάρχει  εγγύηση για τα  δικαιώματα του σημερινού καθεστώτος  του .
Αν όμως δεν ωφελούνται αυτές οι δύο κύριες συνιστώσες της συμφωνίας ,τότε ποιος ή ποιοι ωφελούνται; Δεν νομίζομε ότι  χρειάζεται ιδιαίτερη  ικανότητα για να τους προσδιορίσει κανείς.

Πρώτα πρώτα είναι  ο ίδιος ο κ. Τσίπρας που θα προβληθεί από τον μηχανισμό του,  ως ο άνθρωπος που ''κατάφερε''να δώσει ''λύση'' σε ένα ακόμα μεγάλο και χρονίζον πρόβλημα .
Μετά είναι  το κόμμα του, ο Σύριζα, που θα 'πουλήσει'' στο αριστερό ακροατήριο του, το παραμύθι του χωρισμού της εκκλησίας από το κράτος , ενώ στην πραγματικότητα  όλα θα παραμένουν ως έχουν .
Ένας τρίτος λόγος , που  έσπευσε ήδη να εκμεταλλευθεί ο Σύριζα  ,είναι αυτό που με περίσσιο θράσος αποκάλυψε χθές ο εκπρόσωπος τύπου της κυβέρνησης Το  άνοιγμα , διάπλατα, της πόρτας ,για την πραγματοποίηση 10.000 προσλήψεων .Οσες, απλά,  είναι και οι θέσεις των κληρικών  που θα  ...αποχαιρετήσουν το καθεστώς του δημοσίου υπαλλήλου.  

Από την άλλη πλευρά, ωφελημένος   είναι πρωτίστως ο Αρχιεπίσκοπος που πέτυχε μια πράγματι ''Λεόντιο'' συμφωνία .Μια συμφωνία  που όχι μόνο δεν παραχωρεί τίποτα στο κράτος, αλλά γίνεται και διαχειριστής ''εις το διηνεκές'' ενός τεράστιου ποσού ,διακοσίων  εκατ.Ευρώ ετησίως, ενώ ταυτόχρονα διασφαλίζει την αμφισβητούμενη μέχρι σήμερα από το κράτος εκκλησιαστική περουσία .

Πέρα όμως από τα παραπάνω  ,υπάρχει κι άλλο αρνητικό σημείο που συνοδεύει  τη συμφωνία. Τσίπρας και Ιερώνυμος προχώρησαν  σ αυτήν,  χωρίς  το Οικουμενικο Πατριαρχείο  Κωνσταντινουπόλεως ,να έχει την παραμικρή  γνώση για το θέμα.. Θεώρησαν προφανώς περιττή  την ενημέρωση της Μητέρας Εκκλησίας η οποία καταστατικά έχει λόγο, αλλά  και πνευματική σχέση με τις Μητροπόλεις των λεγομένων Νέων Χωρών (Μακεδονία ,Ηπειρος ,Θρακη )  την Ημιαυτόνομη  Εκκλησία της Κρήτης καθώς και με εκείνη της Δωδεκανήσου ,(Πατριαρχική και Συνοδική πράξη του 1928).

Αν λοιπόν  η Ελληνική Πολιτεία , αλλά και η Εκκλησία της Ελλάδος δείχνουν αυτό το σεβασμό στη Μητέρα Εκκλησία της Κωνσταντινούπολεως ,ας μην μας ξενίζει  μετα, η  συμπεριφορά  των Τούρκων απέναντι της .

Εν κατακλείδι, βρισκόμαστε, για άλλη μια φορά, μπροστά σε μια κίνηση όχι ουσίας ,αλλά εντυπωσιασμού από την κυβέρνηση. Μια κίνηση που δεν αποσκοπεί στη λύση του προβλήματος ,αλλά στην εκτροπή της προσοχής της κοινής γνώμης  από τα καυτά θέματα της επικαιρότητας, που δεν εξελίσσονται όπως εκείνη επιθυμεί...

Δεν πιστεύομε ότι  η προσπάθεια θα αίσιο τέλος .Όχι μόνο γιατί ο κόσμος  έχει μάθει πλέον τα τεχνάσματά των Συριζαίων ,αλλά και γιατί οι  αντιδράσεις - ένθεν και ένθεν - δεν επιτρέπουν  μεγάλη αισιοδοξία .

Ήδη οι πρωταγωνιστές της άρχισαν να μιλούν, όχι  πια για συμφωνία, αλλά για ...πρόθεση συμφωνίας.
Και είμαστε  ακόμα στην αρχή, θα προσθέταμε.