Εις μνήμην Γιάννη Μπουτάρη!

Του Σταύρου Γαβαλά

Είχα την τιμή και την τύχη να γνωρίσω τον Κυρ Γιάννη σε μια ιδιωτική του επίσκεψη το χωριό μου στο Βοριά το 2004 καλεσμένος από τον συγχωρεμένο τον πατέρα μου και πραγματικά έμεινα τότε άφωνος από το ιερό τοτέμ του κρασιού με την συμπεριφορά του.
Ένας άνθρωπος απλός τρομερά ευφυής λίγο αναρχικός αλλά πολύ ανθρώπινος και μπαρουτοκαπνισμένος από την ζωή μιας και φαινόταν ότι τα είχε κάνει όλα στη ζωή του φανταστείτε ότι τον γνώρισα στην καλύτερη φάση του κοντά στα εξήντα του χρόνια.

Κάναμε μια περιοδεία στα αμπέλια όπου μας ανέλυσε ότι ο κρητικός αμπελώνας έχει πάρα πολλά να δώσει και μετά πήγαμε στο οινοποιείο που δοκίμασε τα κρασιά και έμεινε με τις καλύτερες εντυπώσεις.
Όταν πήγαμε για φαγητό στο σπίτι της μάνας μου με τα αδέρφια μου τους θείους τον παππού και τον πατέρα μου παραλίγο να έχουμε δύο διπλωματικά επεισόδια μιας και ο Κυρ Γιάννης φορούσε σκουλαρίκι και ο παππούς μου επουδενί δεν ήθελε ανθρώπους αρσενικούς με σκουλαρίκια.

Από τη μια ο παππούς με τα στιβάνια του και την κρητική φορεσιά και από την άλλη ο Μπουτάρης  με τα τατουάζ του και το σκουλαρίκι κάντε το εικόνα για να καταλάβετε γιατί το λέω.. Έδωσα μάχη με τον παππού να τον πείσω ότι δε φορούσε σκουλαρίκι αλλά ότι είχε μια μικρή ελιά στο αυτί του τώρα το πίστεψε για λόγους ευγένειας μάλλον αλλιώς ποιος τον άκουγε.

Το δεύτερο συμβάν που μας άφησε όλους άφωνους ήταν όταν του φέραμε κρασί από το βαρέλι του παππού ξέρετε όλοι η οι περισσότεροι στην Κρήτη έχουμε το βαρέλι εκατό χρονών και μέσα νομίζουμε η θέλουμε να νομίζουμε ότι έχουμε το καλύτερο κρασί του κόσμου με το χρυσοκαφέ χρώμα και το άρωμα του κονιάκ που αν πιείς πάνω από δύο άντε τρία ποτηράκια θα τραγουδάς ριζίτικα.

Όπως το φέραμε λοιπόν στην κανάτα γεμάτοι περηφάνεια ο μοναδικός αυτός άνθρωπος αντί να μας κάνει τη χάρη να το εκθειάσει και να μας πει ότι όντως είναι το καλύτερο κρασί κοίταξε τη μητέρα μου και της είπε κυρά Μαρίκα αυτό μόνο στη σαλάτα περιττό να σας πω ότι επικράτησε βουβαμάρα αλλά μετά μας πήραν όλους τα γέλια.
Κλείνοντας θέλω να πω ότι ο  κόσμος του Ελληνικού κρασιού και όχι μόνο είναι σίγουρα φτωχότερος και το κενό που αφήνει ο χαμός του Κυρ Γιάννη είναι δυσαναπλήρωτο μιας και μιλάμε για ένα άνθρωπο μοναδικό και αταίριαστο θα έλεγα με τους τύπους του κρασιού με την πολύ σοβαρότητα.

Άφησε το αποτύπωμα του ανεξίτηλο και ο κόσμος του κρασιού θα έχει πάντα να λέει για τον Κυρ Γιάννη τον άνθρωπο που ποτέ δεν συμβιβάστηκε για να γίνει αρεστός το αντίθετο μάλιστα έλεγε πάντα αυτό που πίστευε ευθαρσώς και υποστηρίζοντας το μέχρι τέλους....καλό σου ταξίδι Κυρ Γιάννη ο κόσμος του κρασιού σου χρωστάει πολλά.