Πολιτική και ανθρωπισμός

Γράφει ο Γεώργιος Χ. Κουμάκης

Στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος της κοινής γνώμης βρίσκεται σήμερα η «πολιτική κριτική» , που άσκησε ο αναπληρωτής Υπουργός Υγείας στον κύριο Κυμπουρόπουλο, εύελπη νέο με ειδικές ανάγκες(ΑΜΕΑ) και υποψήφιο βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας, ο οποία αντέδρασε άμεσα, λέγοντας ότι, λόγω ηθικής υποχρέωσης, θα καταθέσει μετά το Πάσχα πρόταση μομφής κατά του εν λόγω Υπουργού για την ανάρμοστη συμπεριφορά του, ώστε να μην αφήσει ανυπεράσπιστο μέλος της, από τον οποίο η μοίρα ή η φύση στέρησε ορισμένα σωματικά προσόντα και το άφησε ανάπηρο. Η αντίδραση αυτή, παρά το ότι είναι εύλογη και πλήρως δικαιολογημένη, θα μπορούσε να ήταν ίσως ηπιότερης μορφής, ώστε να μην μπορεί να χαρακτηριστεί ακραία και ιδιοτελής. Με τον ίδιο ρυθμό και ακόμα εντονότερα αντέδρασε ο Πρωθυπουργός, λέγοντας ότι θα μετατρέψει την πρόταση μομφής σε πρόταση δυσπιστίας κατά της Κυβέρνησης, ώστε να μην γίνει συζήτηση μόνον για το θέμα συμπεριφοράς του Υπουργού, αλλά εφ’ όλης της ύλης, προφανώς ως κίνηση αντιπερισπασμού. Έτσι όμως τα πράγματα μοιραία οδηγούνται στα άκρα και σε αχρείαστη πόλωση.

Θα αρκούσε βέβαια μια δημόσια συγγνώμη του Υπουργού για την άστοχη επίθεσή του, ώστε να ηρεμήσουν τα οξυμμένα πνεύματα, πράγμα όμως που δυστυχώς δεν έγινε. Τώρα, όπως διαμορφώθηκαν τα πράγματα, μια απρόκλητη επίθεση σ’ έναν ανυπεράσπιστο άνδρα γίνεται- ως μη όφειλε - αφορμή αντιπαλότητας αντιμαχόμενων παρατάξεων στη Βουλή, με σκοπό να κερδηθούν οι εντυπώσεις, πράγμα που είναι χρησιμότατο στις επικείμενες διπλές εκλογές. Αυτό σημαίνει ότι ένα καθαρά ανθρωπιστικό θέμα μετατρέπεται αναιτιολόγητα – με περισσότερη ή λιγότερη ευθύνη της κάθε πλευράς – σε όχημα και εργαλείο πολιτικής αντιπαράθεσης προς ίδιον όφελος ,αλλά όχι για το κοινό εθνικό συμφέρον. Οι αρχές γίνονται περιμάχητες και ο ύψιστος σκοπός είναι η κατάκτηση ή διατήρηση της εξουσίας με κάθε μέσο, ενώ ο ανθρωπισμός τίθεται σε δεύτερη ή τρίτη θέση.

Το αποτέλεσμα θα είναι ότι η Κυβέρνηση θα νικήσει μεν πιθανότατα κατά την ψηφοφορία, λόγω της πλειονότητας των βουλευτών, που διαθέτει (μια μικρή μερίδα από τους οποίους προσκολλάται στο κόμμα αυτό παρακινούμενη ίσως από το δέλεαρ της εξουσίας και της πολιτικής επιβίωσης), θα χάσει όμως τις εντυπώσεις, αφού θα είναι Πύρρειος νίκη. Παρατηρείται συχνά το φαινόμενο ορισμένοι βουλευτές να έχουν αλλάξει πολλά κόμματα. Το περίεργο είναι ότι η μετάβαση γίνεται από τα μικρά στα μεγάλα, και μάλιστα σε εκείνα, που θα βρουν πιο γενναιόδωρη ανταπόκριση. Η πολιτική ιδεολογία τίθεται στην κλίμακα των αξιών χαμηλότερα από το προσωπικό συμφέρον. Για να δειχθεί του λόγου το αληθές, αρκεί να αναφερθεί ένα πρόσφατο παράδειγμα. Κάποιος ζήτησε από τη ΝΔ να ανακηρυχθεί υποψήφιος βουλευτής. Όταν συνάντησε την άρνηση της, κατέφυγε στον ΣΥΡΙΖΑ. Ο χαρακτηρισμός του ως γυρολόγου ή καιροσκόπου δεν θα ήταν εντελώς άδικος.

Πάνω από τις οποιεσδήποτε πολιτικές σκοπιμότητες τίθεται η αξία του ανθρωπισμού, διότι αφορά την ίδια την ανθρώπινη ύπαρξη τόσο στο παρόν όσο και στο μέλλον. Τις εντυπώσεις και τη συμπάθεια του ελληνικού λαού – αν ερμηνεύω ορθά τη γνώμη του - έχει κερδίσει ο κ. Κυμπουρόπουλος, στον οποίο η επίσημη κρατική κοινωνία έδειξε το σκληρό της πρόσωπο. Η συνειδητοποίηση της αναγκαιότητας εδραίωσης, στήριξης και ενίσχυσης της ιδέας του ανθρωπισμού καθίσταται ολοένα πιο κατεπείγουσα, όταν αναλογιστούμε ότι ζούμε διαρκώς σ ΄έναν κόσμο ανασφαλή, όπου ελλοχεύουν παντοίοι κίνδυνοι, από ακραία καιρικά φαινόμενα και τρομοκρατίες μέχρι επαγγελματίες δολοφόνους.

Αν δεν μπορούμε να βοηθήσομε τους αναξιοπαθούντες και αδικημένους από τη φύση, θα ήταν τουλάχιστον ορθό και φρόνιμο να μη γινόμαστε αίτιοι να διαταράσσεται η ψυχική τους γαλήνη και ηρεμία. Ο σεβασμός της αξιοπρέπειας του ατόμου είναι πράξη ανθρωπισμού.