ΚΡΗΤΗ
Κρύο, λάσπες και απέραντη χαρά από τη διάσωση της γιαγιάς Μαρίας: «εδώ σκάβω να φυτέψω μπρόκολα»
Υποδειγματική δουλειά από την Ασφάλεια Ηρακλείου για το στίγμα εντοπισμού της ηλικιωμένης
Της Ευαγγελίας Καρεκλάκη
Η διάσωση της γιαγιάς Μαρίας είναι από τις περιπτώσεις εκείνες που αξίζουν χίλιες φορές και με το παραπάνω το καρδιοχτύπι, την καταπόνηση και τους κουβάδες ιδρώτα από την ολονύκτια αναζήτηση και την αγωνία. Για όλους εκείνους, αστυνομικούς, εθελοντές διασώστες και ΕΜΑΚ, που ήταν εκεί ψυχή και σώμα, ο εντοπισμός της γιαγιάς στα βάθη μιας ποταμίδας, στην περιοχή των Αθανάτων, όπου οι καλαμιές ύψους τριών και τεσσάρων μέτρων είχαν σχηματίσει αδιαπέραστο τοίχο, ήταν ένα μικρό θαύμα. Η κ. Μαρία αποδείχτηκε δυνατή κράση και μαχήτρια και άντεξε μέχρι να την βρουν και να την επιστρέψουν με ασφάλεια στην οικογένεια της. Το είχε πει άλλωστε ο σύζυγος της στους αστυνομικούς: «η γυναίκα μου είναι δυνατή».
Αστυνομικοί της Ασφάλειας Ηρακλείου έκαναν εξαιρετική δουλειά ως προς την αναζήτηση της ηλικιωμένης και έπεσαν διάνα στο «στίγμα» που έδινε το κινητό της τηλέφωνο. Μέχρι τις 7 το απόγευμα της Δευτέρας αστυνομικοί συνομίλησαν τρεις φορές στο τηλέφωνο με τη γιαγιά, όμως η συνεννόηση με την 80χρονη ήταν αδύνατη. «Ήντα κάνεις εκεί κ. Μαρία; Ρωτούσε ο αστυνομικός για να πιάσει τον παλμό και η ηλικιωμένη απαντούσε: «να, εδώ σκάβω για να φυτέψω μπρόκολα».
Το σημαντικό ήταν ότι η γυναίκα ήταν ζωντανή, ακουγόταν καλά και το στοίχημα ήταν να προλάβουν να την εντοπίσουν πριν το ξημερώματα. Το κρύο τη νύχτα ήταν διαπεραστικό και εκείνη μία γυναίκα μόνη και απόλυτα εκτεθειμένη στο δριμύ ψύχος και χωρίς νερό επί τόσες ώρες.
Απέδωσαν οι προσπάθειες: Κοντά στους Αθανάτους βρέθηκε τη νύχτα η κ. Μαρία
Το κινητό, ο μάρτυρας, το βίντεο και η τσάντα
Όπως αποδεικνύεται η γιαγιά Μαρία περπάτησε από το ΠΑΓΝΗ όπου βρισκόταν πολύ μακριά για την ηλικία της και την κατάσταση της. Από το νοσοκομείο βρέθηκε, όπως γράψαμε, σε ποταμίδα στους Αθανάτους. Κατέβηκε μέχρι το δρόμο Ηρακλείου-Μοιρών, τον διέσχισε και πέρασε απέναντι, προχωρώντας αρκετά μέσα, σε εξαιρετικά δύσβατη περιοχή. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι στην πρώτη επικοινωνία που είχε η 80χρονη όταν πλέον ξεκίνησε η αναζήτηση της, η γυναίκα φέρεται να είπε κάτι για «λεωφορείο» και έτσι υπήρξε αρχικώς ένα μπέρδεμα με το πού μπορεί να πήγε.
Ήταν εξαιρετικά σημαντικό το γεγονός ότι οι αστυνομικοί είχαν στη διάθεση τους το στίγμα από το κινητό της τηλέφωνο, έγινε σωστή αξιολόγηση και έτσι κινήθηκαν προς την σωστή περιοχή.
Μία μαρτυρία ενίσχυσε τις έρευνες τους προς την συγκεκριμένη κατεύθυνση. Αυτόπτης μάρτυρας ανέφερε ότι είχε δει μία ηλικιωμένη με μαύρα ρούχα να κινείται μεσημβρινές ώρες προς την συγκεκριμένη κατεύθυνση.
Το επόμενο καταλυτικό για τις έρευνες στοιχείο ήταν μία κάμερα ασφαλείας. Είχε καταγράψει τη γιαγιά που περπατούσε, κρατώντας για στήριγμα ένα ξύλο.
Το υλικό εστάλη στην οικογένεια της κ. Μαρίας που αναγνώρισε με βεβαιότητα ότι είναι εκείνη στο βίντεο.
Το επόμενο κομβικό στοιχείο ήταν ο εντοπισμός της τσάντας της. Η γιαγιά κάπου κάθισε να ξαποστάσει και πιθανότατα ξέχασε την τσάντα της.
Ήταν πια ξεκάθαρο ότι η ηλικιωμένη είχε κινηθεί προς την πλευρά των Αθανάτων. Εκεί επικεντρώθηκαν όλες οι δυνάμεις, από Αστυνομία, Πυροσβεστική, Εθελοντές Διασώστες. Είχε πια νυχτώσει, έκανε κρύο και το κινητό της γιαγιάς είχε κλείσει από μπαταρία.
Μέσα στις λάσπες και με τις καλαμιές να σχηματίζουν …δάσος του Αμαζονίου, έψαχναν παντού, φωνάζοντας το όνομα της. Κάποια στιγμή ακούστηκε ένα λυτρωτικό «έλα». Ήταν η φωνή της κ. Μαρίας. Η χαρά όλων ήταν απερίγραπτη. Το θέμα ήταν όμως να την εντοπίσουν και να την βγάλουν από κει. Πράγμα δύσκολο αφού, όπως προαναφέραμε, τα καλάμια έφθαναν έως και τα τέσσερα μέτρα και ήταν τόσο πυκνά που σχημάτιζαν τοίχο. Ψάχνοντας, εντόπισαν ένα σημείο που οι καλαμιές ήταν λίγο πιο χαμηλές λόγω της κατωφέρειας εδάφους και έτσι έκοψαν τα καλάμια και έφθασαν στην κ. Μαρία. Κατάκοποι, λασπωμένοι μέχρι το κόκαλο αλλά χαρούμενοι. Χρειάστηκε να περπατήσουν αρκετά μέχρι το δρόμο γεγονός που μάλλον κούρασε την κ. Μαρία. «Αφήστε με παιδιά μου και εγώ ξέρω τον δρόμο», τους είπε.
Ακόμα και εκείνοι που τη διέσωσαν, θα χάνονταν σε αυτήν την περιοχή. Τα πυκνά καλάμια έκρυβαν ακόμα και τα ίχνη από τα φώτα του δρόμου. Απόλυτο σκοτάδι. Και φοβερό κρύο. Το βέβαιο είναι ότι η κ. Μαρία έχει χρόνια… Όσο για τα μπρόκολα, θα τα φυτέψει στο κηπούλι του χωριού της μια άλλη φορά.
Διαβάστε περισσότερες ειδήσεις από την Κρήτη και το Ηράκλειο
