Σύμφωνα με έρευνες που έγιναν τα τελευταία είκοσι χρόνια στη χώρα μας, οι γάμοι στην Ελλάδα δεν έχουν μειωθεί, ενώ τα διαζύγια έχουν αυξηθεί σε μεγάλα ποσοστά.
Αυτό μας δείχνει τη σύγχυση στην οποία βρίσκεται ο σημερινός άνθρωπος.
Από τη μία η παράδοση στη χώρα μας, κατά την οποία ο γάμος και η οικογένεια είναι η σημαντικότερη αξία στη ζωή και από την άλλη οι προσωπικές επιθυμίες που πιστεύει πως καταπιέζονται μέσα στη συμβίωση και τις υποχρεώσεις της οικογένειας.
Εσωτερικές συγκρούσεις ,εξαιτίας του άγχους, του επαγγελματικού ανταγωνισμού, των οικονομικών προβλημάτων, της διαρκούς εγρήγορσης που πρέπει να βρίσκεται κανείς, δεν αργούν να γίνουν συγκρούσεις με τους φίλους, τους συναδέλφους ,την οικογένεια. Αισθάνεται να πνίγεται ο σημερινός άνθρωπος πρώτα από τον εαυτό του και έπειτα από τον/την σύντροφό του. Χωρίζει, τις περισσότερες φορές όχι με τον καλύτερο τρόπο.
Και πάλι όμως δεν είναι ευτυχισμένος .Έχει χάσει το σημείο αναφοράς του, τον λόγο που τον έκανε να προσπαθεί, να αντέχει ,να ζει. Νοιώθει μοναξιά.
Γιατί για τους Έλληνες, η οικογένεια ήταν το σημείο αναφοράς από την αρχαιότητα έως τις μέρες μας. Είτε ζουν στη χώρα μας είτε σ άλλους τόπους. Οι νεότεροι τώρα και πάλι με όσα οι έρευνες μας λένε, προσπαθούν να δημιουργήσουν υγιής σχέσεις γνωρίζοντας την αποτυχία της προηγούμενης γενιάς, αφού οι ίδιοι είναι τα θύματά της .Ζητούν κατανόηση και ειλικρίνεια από την/τον σύντροφό τους δίχως να σκέφτονται το γάμο.
Μόνο αν υπάρχει τέτοια υγιής σχέση, θα προχωρήσουν στη δημιουργία οικογένειας.
Οι κοινωνιολόγοι επισημαίνουν πως παρά την κρίση που περνάει η οικογένεια, δεν υπάρχουν ενδείξεις αντικατάστασης της από κάποιο άλλο βασικό κοινωνικό θεσμό.
Οι διεργασίες για αλλαγές στον θεσμό όπως τον ξέραμε, έχουν αρχίσει να γίνονται. Και κάθε τέτοια αλλαγή είναι μακροχρόνια και επώδυνη.
Οι σκέψεις είναι:
Από το βιβλίο της Χάρις Κατάκη, Ανθρώπινα Συστήματα, Οι τρείς ταυτότητες της ελληνικής οικογένειας, Αθήνα,2009
