ΑΠΟΨΕΙΣ
Η σχέση του Σημίτη με την Κρήτη!
Άλλαξε ακόμα κι εκείνη την παραδοσιακή επικοινωνιακή αλφαβήτα που ξέραμε ως τότε, έκανε περιοδείες και στάσεις σε κεφαλοχώρια και μικρότερα χωριά με το πουλμανάκι της χαράς - όπως το είχαμε βαπτίσει οι δημοσιογράφοι.
Του Δημήτρη Καρυωτάκη
Ο θάνατος του Κώστα Σημίτη κλείνει μια ολόκληρη σελίδα για τη χώρα και την παράταξη του το ΠΑΣΟΚ που τόσο τίμησε και τόσο τον τίμησε!
Λέμε συχνά, περίπου ανεκδοτολογικά, τη φράση «ΠΑΣΟΚ ωραία χρόνια» συνδέοντας την με την περίοδο των παχέων αγελάδων και κυρίως με τα χρόνια του Ανδρέα Παπανδρέου, τότε που δένανε τους σκύλους με τα λουκάνικα, αλλά αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς και τίμιοι με την ιστορία, τα πιο παραγωγικά και δημιουργικά χρόνια της Ελλάδας επί ΠΑΣΟΚ ήταν τα χρόνια Σημίτη στο τιμόνι.
Δεν ξεχνάμε πως τα πιο μεγάλα και σημαντικά έργα στην πράσινη διακυβέρνηση ταυτίζονται με το πρόσωπο του: το μετρό, την Αττική Οδό, τη γέφυρα Ρίο Αντίρριο, το αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος και βέβαια τα μεγάλα Εθνικά διακυβεύματα την ένταξη στην ΟΝΕ και το ευρώ και την είσοδο της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στην τελική ή λαμπρή Ολυμπιάδα της Αθήνας. Βαθειά αντιλαϊκιστής σε μια περίοδο που ο λαϊκισμός αποτελούσε το εύκολο διαβατήριο για να σε πάει παντού και άνθρωπος του μέτρου και του προσωπικού παραδείγματος μέσα από τη λιτή και αθόρυβη προσωπική ζωή.
Ποιος άλλωστε ξεχνά στην Κρήτη το θρυλικό… πουλμανάκι που ξεκίνησε την πρώτη του περιοδεία ως πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ στην Κρήτη, όταν ακόμα υπήρχαν στις μνήμες και τις θύμισες μας, οι πομπώδεις και επικές περιοδείες των αρχηγών των μεγάλων κομμάτων που με κουρσάρες, παρατρεχάμενους και απίστευτο εφέ πήγαιναν μόνο στις μεγάλες πόλεις του νησιού, εκπέμποντας έναν παλαιοκομματισμό που ενοχλούσε όλους μας. Εκείνος λοιπόν άλλαξε ακόμα κι εκείνη την παραδοσιακή επικοινωνιακή αλφαβήτα που ξέραμε ως τότε, έκανε περιοδείες και στάσεις σε κεφαλοχώρια και μικρότερα χωριά με το πουλμανάκι της χαράς - όπως το είχαμε βαπτίσει τότε οι δημοσιογράφοι - θέλοντας να παρουσιάσει μιαν άλλη εικόνα από εκείνη που είχαμε ταυτίσει τους πολιτικούς ως τότε.
Κι αυτό το απλό, απέριττο και αντισυμβατικό πρόσωπο ενός πολιτικού- ηγέτη, είναι που αγάπησε και αγκάλιασε η Κρήτη, που η πράσινη εκδοχή της, ταυτισμένη απόλυτα με το λαοπρόβλητο Ανδρέα Παπανδρέου στην αρχή αντιμετώπισε με αμηχανία και επιφυλακτικότητα το διάδοχο του. Όμως γρήγορα η αυτοσυγκράτηση του κόσμου που δεν μπορούσε να δεχτεί πως ήταν ικανός κάποιος (ο οποιοσδήποτε) να διαδεχτεί το φυσικό και χαρισματικό ηγέτη μιας παράταξης με κάποιον που λόγω χαρακτήρα και ιδιοσυγκρασία, ήταν ένας κόντρα - ρόλος με τον ανεπανάληπτο Ανδρέα, τον αγάπησε, τον αγκάλιασε και τον στήριξε.
Μπροστάρισσα η Κρήτη σ’ όλα τα κρίσιμα συνέδρια του ΠΑΣΟΚ στήριξε τις προτάσεις Σημίτη, δεν λοξοκοίταξε αλλού και ξέροντας τι σήμαινε για το ΠΑΣΟΚ η ηγέτιδα δύναμη του νησιού, έκρινε πάντα η Κρήτη το αποτέλεσμα. Κι έτσι χτίστηκε μια σχέση αγάπης και στήριξης του Σημίτη που σφυρηλάτησε στενούς δεσμούς ανάμεσα στις δύο πλευρές κάτι που έκανε ακόμα και τον ιδιαίτερα αυστηρό και μη εκδηλωτικό πρώην πρωθυπουργό να αγαπήσει κι εκείνος την Κρήτη και τους ανθρώπους της.
Μην ξεχνάμε πως κι ενώ είχε πρώτη επιλογή τη Σίφνο ως τόπο διακοπών, πολλές φορές επέλεξε Κρήτη για να την τιμήσει για την αγάπη και τη στήριξη που λάμβανε από τους Κρητικούς. Γι’ αυτό και δεν θα 'ναι λίγοι εκείνοι που θα βρεθούν την Πέμπτη στην Αθήνα από το νησί για να πουν το ύστατο χαίρε σε έναν πολιτικό που επουδενί δεν έκανε το… γκελ που άφηνε ο Παπανδρέου στους συμπατριώτες μας, μα που του αναγνώρισαν όλοι πως κράτησε το ΠΑΣΟΚ στα δύσκολα μετά το θάνατο του φυσικού του ηγέτη μα και άφησε ένα βαθιά εκσυγχρονιστικό αποτύπωμα που κανείς άλλος δεν κατόρθωσε!
