Του Δ. Καρατζάνη
Η αείμνηστη πεθερά μου ήταν μια βέρα Ρεθεμνιώτισσα. Το σιδεράδικο του πατέρα της, του μπάρμπα -Ζαχαρία, βρισκόταν στον κεντρικό δρόμο της πόλης, απέναντι ακριβώς από τον κήπο.
Οι ρίζες της οικογένειας κρατούσαν από ένα ορεινό χωριό του Ρεθύμνου ,με σημαντική προσφορά σε όλες τις Κρητικές επαναστάσεις.
Ήταν δασκάλα, ''Αρσακειάδα'' όπως, συνήθιζε να λέει με περηφάνια που δεν κρυβόταν. Μια, παθιασμένη για τη δουλειά της εκπαιδευτικός, που το όνομα της, παρά τα χρόνια που έχουν περάσει, συζητιέται ακόμα μεταξύ των ...ώριμων πλέον τεως μαθητών της ,σε Χαρασό, Σκαλανι , Κόμες, Σίβα κι ένα σωρό άλλα χωριά, όπου είχε ασκήσει το δασκαλίκι.
Ήταν ένας γλυκύτατος άνθρωπος,ήρεμος και προσηνής με ιδιαίτερο χάρισμα την αφήγηση.
Οι ιστορίες που διηγιόταν, ακόμα και οι πιο απλές , έπαιρναν στο στόμα της χρώμα και προσέλκυαν το ενδιαφέρον των ακροατών, που παρέμεναν κολλημένοι στα χείλια της, μέχρι την τελευταία λέξη.
Μια από τις ιστορίες αυτές θυμήθηκα, τούτες τις γιορτινές μέρες, καθώς συμπληρώνονται εφτά ολόκληρα χρόνια - πόσο γρήγορα περνά ο καιρός - από τότε που έφυγε για πάντα από κοντά μας..
Η ιστορία αναφέρεται στο Στελιανό, ένα ''μοσχοκούζουλο''άτομο απ το χωριό της μάνας της.
Ενα πραγματικό ''στραβόξυλο', που, φαίνεται,πως την ώρα που τον έπλαθε ο θεός, δεν ήταν μόνο σε κακή διάθεση - τον έκανε πανάσχημο -αλλά και σε κάποια σύγχυση.,αφού μπέρδεψε τις... διαστάσεις κάνοντας το ''φάρδος'' του κορμιού του, πιο,μεγάλο απο το ''μποι''του..
Αν σ' αυτό το παράξενο σουλούπι, πρόσθετε κανείς κι ένα τελείως άτριχο κεφάλι ,κατακίτρινο και στρογγυλό σαν Αλατσατιανό πεπόνι κι ένα ζευγάρι τεράστια γουρλωτά μάτια χωρίς καθόλου τσίνορα , είχε την πλήρη εικόνα του εν λογω Στελιανού.
Την απογοητευτική αυτή εμφάνισης συμπλήρωνε μια εξαιρετικά κακιά γλώσσα.Μια γλώσσα με τόσο πλούσιο υβρεολόγιο,που προκαλούσε την ειλικρινή απορία όσων των άκουγαν, για το εύρος της γνώσης του ,όχι μόνο πάνω στο χριστιανικό μαρτυρολόγιο ,αλλά και πάνω σε κείνο του Ισλάμ και των Ιουδαίων.
Με τους συγχωριανούς του δεν είχε και πολλά -πολλά ,εκτός από μια γριά ''προξενήτρα'' στην οποία κουβάλαγε πότε -πότε και διάφορα πεσκέσια .Ο λόγος; Υπολόγιζε πολύ στην αποτελεσματική της παρέμβαση , για να του βρει... νύφη,,καθώς αυτό αποτελούσε τη μόνιμη επιδίωξη και το βαθύ καημό της ζωής του
Νύφη βέβαια ,για τέτοιο άτομο φυσικά και δεν παρουσιαζόταν στον ορίζοντα κι αυτό,όσο περνούσε ο καιρός, τον έκανε να γίνεται ακόμα πιο νευρικός κι ευερέθιστος
Οι βλαστήμιες, ακόμα και για ψύλλου πήδημα, πολλαπλασιάζονταν προκαλώντας την αγανάκτηση των συγχωριανών του..
Το πράμα, κάποια στιγμή, έφθασε σε σημείο έκρηξης και κρίθηκε σκόπιμο για να αποφευχθούν τα χειρότερα , να αποτανθούν στον ιερέα του χωριού Έναν ηλικιωμένο,,σοφό και πανέξυπνο λευίτη που κάλεσε αμέσως το ''βλάσφημο''μέλος του πληρώματος της εκκλησίας του για να τον συνετίσει..
-Στελιανέ, παιδί μου,του είπε.Πέφτεις συχνά σε μια πολύ μεγάλη αμαρτία. Βλαστημάς παιδί μου ακατάπαυστα κι ο κύριος θα σε τιμωρήσει..Αν συνεχίσεις έτσι, βλέπω να πορεύεσαι ολοταχώς προς την κόλαση, όταν αποχαιρετήσεις το μάταιο τούτο κόσμο.
Αλλά δεν είναι μόνο αυτό .Υπάρχει κι άλλος κίνδυνος πολύ πιο κοντινός Είμαι απόλυτα βέβαιος πως με τέτοια αμαρτωλή συνήθεια, αποκλείεται να σου σιμώσει νύφη
Γιατί ,για πε μου, ποια γνωστικιά γυναίκα θα δεχτεί να έχει ταίρι της έναν άντρα ,που απ το πρωί μέχρι το βράδυ ,δεν κάνει τίποτα άλλο, παρά να ''κατεβάζει'' Αγίους και καντήλια.
Και θα έχεις υπόψη σου, βέβαια, πως ο πρώτος που ρωτιέται για το ''ποιόν''της νύφης ή του γαμπρού στο χωριό, σε κάθε συνοικέσιο είμαι, γω.
Και σαν λειτουργός του υψίστου, καταλαβαίνεις, πως δεν μπορώ να πω ψέματα.,ούτε για τον αδελφό μου. Γι λοιπόν κόβεις μαχαίρι τις βλαστημιές γι ξέχνα νύφες και γάμους Δική σου η επιλογή και .ξάσου ..
Στριφογύρισε ο Στελιανός ανήσυχος στην καρέκλα του ακούγοντας τον ,
έξυσε αμήχανα την κεφαλή του μερικά λεπτά και ξαφνικά πήρε τη μεγάλη απόφαση
Θα το κάμω ,είπε αποφασιστικά,χτυπώντας το χέρι του πάνω στο σιδερένιο κρεββάτι .
Απο σήμερα, δε ξαναβλαστημώ παπά μου.για κανένα ,λόγο.Αλλά γιάε. Σαν έρθουν να σε ρωτήξουνε για μένα, να πεις τα καλύτερα.
Ύστερα από την επίσκεψη αυτή ,σταμάτησαν αυτόματα να... σεργιανούν στον αέρα του χωριού οι''άγιοι'' , οι ''μουχαμέτες''και οι ''Μωυσήδες'.
Η μόνη βλαστημιά που οι ... πράκτορες του παπά κατέγραψαν να βγαίνει από το στόμα του Στελιανού ήταν: ''γ... το σαμάρι του γαιδάρου μου'' ,που δεν ενοχλούσε βέβαια κανένα.
Έτσι ,κανείς δεν είχε πια να προσάψει τίποτα στο Στελιανό και ο καιρός κυλούσε ήρεμα , μέχρι που πλησίασαν τα Χριστούγεννα. Παραμονές της μεγάλης γιορτής κάποιος πληροφόρησε τον παπά πως ο Στελιανός είχε μέρες να εμφανιστεί και οι φήμες λέγανε πως ήταν άρρωστος σοβαρά..
Ο παπάς έσπευσε αμέσως στο σπίτι του ,όπου τον βρήκε στο κρεββάτι ,σκεπασμένο με τρεις -τέσσερις πατανίες, να ψήνεται από τον πυρετό .
Παπά μου ,δε ξέρω ίντα να κάμω, του είπε κείνος απελπισμένος μόλις τον είδε.
Ηπια ματζουράνα ,ήπια φασκόμηλο ,ήπια ρακί με μέλι ,τρίφτηκα με πετρόλαδο, ,μα πράμα. Ο παντέρμος ο πυρετός δε λέει να κάνει πίσω ...
"Έννοια σου μωρέ Στελιανέ και θα σου πέψω εγώ αμέσως με τον καντηλανάφτη οινόπνευμα για να τριφτείς , ''καλμόλ''για να σου πέσει ο πυρετός και μαύρο τσάι να πιείς για να στυλώσεις . Και να δεις, πως από αύριο κι όλας , θα σαι καλά" τον καθησύχασε ο παπάς και αφού κάθισε κάμποση ώρα μαζί του ,έφυγε για να φροντίσει για τα ''γιατρικά''
Βγαίνοντας από το σπίτι όμως, παρατήρησε πως ο γάιδαρος του Στελιανού ,που θα έπρεπε να είναι ''ξέστρωτος''από μέρες λόγω της αρρώστιας τ αφεντικού του, ήταν δεμένος στο παχνί του ''ποδεμένος'' με ''γιουλάρι'' και σαμάρι και έτοιμος για δουλειά.
Θα το χει ξεχάσει το δύστυχο το ζωντανό , ο''ανερούβαλος'',σκέφτηκε ο παπάς και πλησιάζοντας, έλυσε την κολαίνα ,έπιασε με τα δυο του χέρια το σαμάρι και με μια απότομη κίνηση το έσυρε προς τα πάνω ,απελευθερώνοντας το ζώο,.
Καθώς όμως το σήκωσε ψηλά ,το μάτι του έπιασε κάτι'' καλικατζούρες'' στη μέσα πλευρά του σαμαριού ,γραμμένες πάνω στον ''κετσέ'' της εσωτερικής επένδυσης.
Γύρισε ανάποδα το σαμάρι,έσκυψε πάνω του κι έκπληκτος άρχισε να διαβάζει :Αη Γιώργης,Αη Δημητρης ,Αη -Γιάννης, ,Αη -Μηνάς.,Αη Σάββας κλπ,κλπ.Κανένας σχεδόν από τους γνωστούς αγίους δεν έλλειπε απ το πρωτότυπο μαρτυρολόγιο του ...σαμαριού
Και μετά λέμε ,πως δεν έχει μυαλό ο Στελιανός ,μονολόγησε ο παπάς, προσπαθώντας με δυσκολία να κρατήσει τα γέλια του..
