του Στέλιου Κτενιαδάκη
Σε μια πέτρινη αψίδα η μεσαία πέτρα που τοποθετείται στο κέντρο και στηρίζει όλο το οικοδόμημα ονομάζεται πέτρα “κλειδί”. Η μεσαία τάξη είναι ο θεμέλιος λίθος της χώρας μας και το χρυσό “κλειδί” για την εξουσία.
Μεσαίος είναι αυτός που στέκεται στο μέσο ενός συνόλου, που δεν ανήκει στην ανώτερη ή κατώτερη τάξη,που τοποθετεί πολιτικά εαυτόν στο κέντρο. Μεσαίος δεν είναι ο μέτριος, μεσαίος δεν είναι ο απαθής και ο αδιάφορος. Μεσαίος είναι αυτός που οργίζεται καθημερινά με τα παράλογα της πολιτικής σκηνής αλλά δεν σπάει και δεν καταστρέφει .Είναι αυτός που θέλει κάθαρση των σκανδάλων πχ στην Υγεια (ΚΕΕΛΠΝΟ,Novartis,Depuye κα) αλλά δεν αντέχει ούτε το ύφος ούτε το ήθος ορισμένων που καταγγέλλονται αλλά και εκείνων που καταγγέλλουν. Είναι αυτός που θέλει ίσα δικαιώματα για όλους τους πολίτες χωρίς να στηρίζει τις ακρότητες ούτε κάποιων ιεραρχών ούτε κάποιων “αλληλέγγυων". Είναι ο ίδιος που προσβάλλεται και κινδυνεύει από την τρομοκρατία των Χρυσαυγιτών και των Ρουβικωνων. Είναι ο ίδιος που θέλει διαφάνεια στο Δημόσιο και οι προσλήψεις ημετέρων πάντα αυτόν έπληταν. Θέλει επενδύσεις, θέλει τουρισμό , θέλει ενίσχυση του αγρότη χωρίς την καταστροφή του περιβάλλοντος,Χωρίς αυθαιρεσίες στις ακτές,χωρίς πανωγραψίματα στις επιδοτήσεις.
Ο Μεσαίος είναι αυτός που έχει δεχθεί το τεράστιο βάρος των μνημονίων γιατί κανένας δεν τόλμησε μεταρρυθμίσεις και επέλεξαν να τον φορολογήσουν γιατί “αντέχει". Είναι αυτός ένας από τα 5.6εκ Ελλληνων που πληρώνει φόρο αλληλεγγύης, που πληρώνει τον ΕΝΦΙΑ, που χρωστάει πλέον παντού, που δεν μπορεί να αποταμιεύσει( μόνο το 1,5% αποταμιευει..),που είδε το εισόδημα να συρρικνώνεται 40%,που κάθε μήνας του φαίνεται πιο μακρύς από τον προηγούμενο.
Είναι όμως ο αγαπημένος των κομμάτων. Είναι αυτός που προσεγγίζει το κόμμα που θέλει εξουσία. Είναι η σιωπηλή πλειοψηφία που της υπόσχονται φωνή. Είναι η σιωπηλή πλειοψηφία στην πόλη και στη χώρα που κάθε φορά του τάζουν και μετά τον ψέγουν Γιατί υποτίθεται ότι ήξερε όταν τους ψήφιζε.
Ο Μεσαίος δεν θελει Μεσάζοντα. Δεν μπορεί να περιμένει το Μεσσία. Τουλάχιστον όχι πια. Η δημοκρατία έχει ανάγκη πολιτών που θα οργανώνονται για το καλό της γειτονιάς της πόλης της χώρας. Και ας διαφωνούν σε επιμέρους ζητήματα. Ο Μεσαίος δεν μπορεί ούτε να φοβάται ούτε να κρύβεται και φυσικά ούτε να βαριέται. Γιατί δεν είναι όλοι ίδιοι, γιατί μπορούμε να αλλάξουμε. Γιατί δεν είναι η ώρα του μεσαίου δακτύλου αλλά η ώρα όλων των δακτύλων να γίνουν μια γροθιά..
