Ο Άγιος Πολύκαρπος και οι ... γείτονες

Του Δημήτρη Καρατζάνη

Μια πραγματική κοσμοσυρροή Μικρασιατών παρατηρήθηκε  την περασμένη Κυριακή στην Παναγία των Σταυροφόρων. 

Ήταν βλέπεις η μέρα-η πρώτη Κυριακή μετα τις 23 του Φλεβάρη- που έχει καθιερωθεί από το Σύλλογο Μικρασιατών  της πόλης '' Ο Αγιος Πολύκαρπος'',να τιμάται η μνήμη του εν λόγω Αγίου  ,πολιούχου της Σμύρνης,  της μαρτυρικής Ιωνικής πρωτεύουσας, καθώς και των θυμάτων της Μικρασιατικής  τραγωδίας, με επιμνημόσυνη δέηση και μάζωξη  στο ''σπίτι'' του Συλλόγου 

Η εκδήλωση, που αποτελεί πια θεσμό για τους Μικρασιατικής καταγωγής Ηρακλειώτες, είναι και μια καλή ευκαιρία για  συνάντηση  Μικρασιατών από διαφορετικούς συλλόγους και διαφορετικές  γενιές.  Χτυπητή φέτος η απουσία της πρώτης γενιάς.

Εκείνης  που είχε την τύχη -ή την ατυχία-  να δει το φως στην από κει πλευρά του Αιγαίου ,και που δεν είναι  πια σε θέση, να δίνει σ αυτές τις συγκεντρώσεις το ''παρόν'', αφού ελάχιστοι ,κι αυτοί  σε βαθιά γεράματα, βρίσκονται πια ανάμεσα μας.

Αυτό που διαπιστώνεται πάντως , είναι ,πως παρά την απουσία εκείνων,δεν  μειώνεται ούτε κατά κεραία , η αγάπη,ο ενθουσιασμό και η πίστη στην ιδέα της Μικρασίας, εκείνων  που τους διαδέχονται. Η θέληση τους να κρατήσουν  ζωντανή αυτή την ιδέα.

Όλα όσα είδαν, άκουσαν ή διδάχτηκαν από κείνους. Από τα ''καλούδια'' και τις παραδόσεις ,μέχρι τη θεώρηση για τη ζωή και τις αξίες της.

Στη φετινή μάζωξη της Κυριακής,  κείνο που  σημειώσαμε  ήταν οι συζητήσεις   για τον Ανατολικό μας γείτονα. Για όλα αυτά που ξετελεύει τελευταία στο Αιγαίο και την Κύπρο.

Η αναφορά στις συντροφιές , εκτός από τα συνηθισμένα θέματα  που περιλάμβαναν   οικογένειες,  παιδιά ,  οικονομικές δυσκολίες των ημερών,  πολιτική κατάσταση κλπ, είχε ως αντικείμενο και την Τουρκία. Αν υπάρχει  κίνδυνος, πόσο μεγάλος είναι, και πόσο σοβαρά  πρέπει να λαμβάνονται οι απροκάλυπτες πια  απειλές που εκτοξεύει κάθε τόσο . 

Εσείς, με τη στρατιωτική σας εμπειρία ,πως εκτιμάτε  τις εξελίξεις ,με  ρώτησε κάποια στιγμή παλιός, καλός  φίλος .

Δύσκολη η απάντηση ,του είπα  και ήμουν απόλυτα ειλικρινής  Βλέπεις, όταν έχεις απέναντι σου ένα ''πιεσμένο' από το Κουρδικό και εντελώς απρόβλεπτο Ερντογάν,  που παίρνει το ρίσκο ακόμα και ακραίων ενεργειών, όπως η  κατάρριψη του  Ρωσικού αεροσκάφους, ένα αλλοπρόσαλλο Αμερικανό πρόεδρο και  εξασθενημένη  Αμερικάνικη παρουσία στην περιοχή ,και μια Ευρώπη που εξαντλεί  το ρόλο της  σε συμβουλές και παραινέσεις ,τίποτα -με πρώτο πρώτο το ''ατύχημα''-δεν μπορεί να αποκλειστεί .

Γιαυτό, έχει τεράστια σημασία για μας  η αποτρεπτική μας ικανότητα .Το πόσο έτοιμοι είμαστε, αλλά  και πόσο ικανοί να αντιδράσομε ακαριαία και να επιφέρομε στον εισβολέα ''τιμωρητική ζημιά'' μεγαλύτερη από το κέρδος που αναμένει από την ενέργεια του. 

Αν αυτά τα δυο ,το κέρδος και η ζημία του  δηλαδή ,είναι περίπου εξισωμένα δεν θα τολμήσει ποτέ να απλώσει το χέρι του πάνω μας. Γιατί, ο Ερντογαν γνωρίζει πολύ καλά,ότι,  λόγω της εσωτερικής  κατάστασης που αντιμετωπίζει,πως τυχόν ανεπιτυχής ενέργεια του εναντίον της χώρας  μας, θα σηματοδοτήσει, όχι μόνο το τέλος του πολιτικού, αλλά και του φυσικού του βίου. 

Την έχομε αυτή την ικανότητα; Ρώτησαν κάποιοι.Ομολογώ πως δεν γνωρίζω ,απάντησα, αφού χρόνια τώρα βρίσκομαι μακριά από το συγκεκριμένο πεδίο. Ελπίζω  πάντως  αυτοί που έχουν την ευθύνη να έχουν διαβάσει  Θουκυδίδη και να γνωρίζουν  τι έχει πει ο μεγάλος ιστορικός 2500 -περίπου-χρόνια πριν:

''Είναι αξίωμα γενικά παραδεκτό πως κανένα κράτος δεν μπορεί να κρατηθεί ελεύθερο ,αν δεν είναι στον ίδιο βαθμό ισχυρό με τα γειτονικά του κράτη''

Πολύ περισσότερο μάλιστα. όταν το κράτοςbo είναι και βαθιά διαιρεμένο..