Του Κώστα Μπογδανίδη
Ήμουν κι εγώ ένας από αυτούς που φοβήθηκαν τη συγχώνευση της Ολυμπιακής με την Aegean. Θα πήγαινε -έλεγα- άπατος ο ανταγωνισμός που… δεν υπήρχε, έτσι κι αλλιώς. Μια εταιρεία στην Ελλάδα θα τα έπαιρνε όλα. Στα χέρια του ενός θα μαζευόταν όλη η ισχύς. Κι άλλα παρόμοια σοσιαλιστικά που λέγαμε τότε που ο Χατζηδάκης «πούλησε» την Ολυμπιακή.
Χαίρομαι πολύ σήμερα που διαψευστήκαμε οικτρά οι δημοσιολογούντες και εκ του καναπέως κρίνοντες. Σύνηθες σε μια Ελλάδα που είναι είχε μάθει να λειτουργεί ως Σοβιετία ακόμη κι όταν αυτή σταμάτησε να υφίσταται.
Κι όμως εδώ, στην περίπτωσή μας, έχουμε το κλασικό παράδειγμα του πώς πρέπει να βλέπουμε θετικά τα πράγματα, μισογεμάτο το ποτήρι, να… θαυμάζουμε και όχι να ζηλεύουμε την κατσίκα- έστω το αεροπλάνο- του γείτονα!
Η Aegean απορρόφησε την Ολυμπιακή, λειτουργούν τύποις ως δύο εταιρείες ακόμη, αλλά στην ουσία είναι μία. Φτιάχνει (η Aegean) σήμερα με σταθερά και αργά «πετάγματα»- το “βήματα” δεν ταιριάζει εδώ- μια μεγάλη εταιρεία, που είναι συνεπής, ασφαλής και σίγουρη. Μια ηρεμία και ένα αίσθημα ικανοποίησης στους ταξιδιώτες εντός κι εκτός Ελλάδας.
Είναι μια εταιρεία, αμιγώς ελληνική, που σε κάνει περήφανο. Από την κορυφή ως τον τελευταίο υπάλληλο, έχει δομή και νοοτροπία ελληνική- σε αυτή τη νοοτροπία καταγράφω την καλή διάθεση, το ευγενικό κι εκπαιδευμένο προσωπικό, τα υψηλά στάνταρτ στο δύσκολο αυτό κομμάτι των αερομεταφορών και πάνω από όλα το φιλότιμο.
Δεν υπάρχει, αντιθέτως, η «άλλη ελληνική νοοτροπία του «ωχ αδερφέ», της μετριότητας, των καθυστερήσεων και του όσα πάνε κι όσα έρθουν. Αυτά που ζήσαμε στην Ολυμπιακή της παρακμής, της Τουρλουμούση, με τους διορισμούς των απανταχού Κρητικών από τους ντόπιους υπουργούς Μεταφορών.
Και για να παραφράσω τον ποιητή, τι θέλεις τελικά για να ανασυνθέσεις την Ελλάδα; Μια εταιρεία στην περίπτωσή μας; Διάθεση, κέφι για δημιουργία και ισχυρή προσωπικότητα. Αυτά που έδειξε ότι διαθέτει μια (κρητική) οικογένεια που ηγείται του εγχειρήματος της Aegean.
Η οικογένεια Βασιλάκη με επικεφαλής τον πατριάρχη της Θόδωρα δημιουργεί μέσα στην κρίση, μεγαλουργεί, ανοίγει φτερά και ταυτόχρονα παραμένει προσγειωμένη, συνεπής και ταπεινή, λες και δεν ξεχνά τις ρίζες της. Λες και δεν έφυγε ποτέ από τα κρητικά χώματα, ενώ πετάει στους πέντε ορίζοντες!
Οι Βασιλάκηδες έχουν αποδείξει ότι δεν είναι τυχαίοι. Με ό,τι καταπιάνονται το κάνουν πολύ καλά. Νομίζω γιατί ακολουθούν αυτό που έλεγε ένας διάσημος Αμερικανός συγγραφέας: «Ο χρυσός κανόνας για κάθε επιχειρηματία είναι: «έλα στη θέση του πελάτη σου».
δημοσιευθηκε στο ΣΤΙΓΜΑ της Πατρίδος
