Μια περίεργη αδράνεια

Του Δημήτρη Καρατζάνη

Δεν γνωρίζομε  να υπάρχει χώρα σε ολόκληρο τον κόσμο , όπου  υπουργός της, σε επίσημο ταξίδι του στο εξωτερικό,να διαχωρίζει τη θέση του σε κορυφαίο εθνικό θέμα, από την επίσημη κυβερνητική γραμμή .Και όχι μόνο αυτό ,αλλά επιστρέφοντας ,να προβάλλει και τον ισχυρισμό ,ότι όσα είπε,  ήταν εν γνώσει του πρωθυπουργού .Του κατά το Σύνταγμα δηλαδή υπεύθυνου και αρμόδιου να καθορίζει την κυβερνητική πολιτική.

Και όμως  αυτό το απίστευτο συμβάν παρακολουθούμε άφωνοι να εξελίσσεται  τις τελευταίες μέρες, χωρίς καν να... ιδρώνει το αυτί του συνταγματικού συντονιστή του κυβερνητικού έργου, δηλαδή του  πρωθυπουργού.
Τι άραγε να συμβαίνει στο παρασκήνιο αυτού του αφύσικου κυβερνητικού σχήματος ,που, εδώ και 4 χρόνια κρατά στα χέρια του το τιμόνι της χώρας, ώστε να δικαιολογεί αυτή την αδράνεια του καθ ύλην αρμόδιου ,
Να πρόκειται μήπως για προσυμφωνημένη και εικονική  διάσταση απόψεων, με στόχο  να συγκρατείται -κατά το δυνατόν-το αριστερό και (ακρο)δεξιό κομματικό ακροατήριο, που βλέπει κάθε μέρα να ακυρώνονται στην πράξη θεμελιώδεις αρχές και  θέσεις του;

Προσωπικά διαφωνούμε μ αυτήν την εκδοχή ,που, άλλωστε, μέχρι στιγμής, μόνο ''ζημιές'' καταγράφει και για τους δυο εταίρους, όπως φαίνεται από τις  δημοσκοπήσεις. 
Ή μήπως βρισκόμαστε  στην περίπτωση, όπου, ο ένας εκ των ''εταίρων'', και εν προκειμένω ο Καμμένος, ''κρατά'' τον άλλο,  με  στοιχεία τέτοια που μια βίαιη διάρρηξη της σχέσης  τους ,θα επέφερε ''ανήκεστον βλάβην'' , στην πολιτική υγεία του δεύτερου;

Ούτε κι αυτό μπορούμε να το δεχτούμε ως πιθανό σενάριο ,γιατί ο Τσίπρας είναι ''αρκούντως'' πονηρός και ευέλικτος, ώστε να έχει λάβει τα μέτρα του ,γνωρίζοντας εκ προοιμίου, ποιον θα έχει... ομοτράπεζο .
Κατά την άποψη μας λοιπόν ,το γεγονός της αδράνειας του πρωθυπουργού απέναντι στις αδιανόητες για κυβερνητικό εταίρο προκλήσεις Καμμένου, οφείλεται σε ένα και μόνο γεγονός. Στο ότι, στην κλίμακα των αξιών που έχει υιοθετήσει  , στην κορυφαία θέση  βρίσκεται η παραμονή του στην εξουσία με οποιοδήποτε κόστος.

Αυτή τη θεώρηση των αξιών και την  πρόσδεση του στην εξουσία  ανεξαρτήτως κόστους , διέγνωσαν οι Ευρωπαίοι το Καλοκαίρι του 15, όταν τον ''τύλιξαν'' στο πιο σκληρό και αχρείαστο μνημόνιο και την ίδια έχει διαγνώσει και ο Καμμένος που ,τελευταία ,τον ...χορεύει πια στο ταψί . 

Χρόνο εξουσίας, βλέπεις, αγοράζει ο άνθρωπος. Χρόνο όμως, σε βάρος της χώρας ,του Συντάγματος και της αξιοπρέπειάς του .

Δεν ξέρομε γιατί, γράφοντας αυτές τις γραμμές, μας ήρθε στο μυαλό ένας στίχος του Ευριπίδη από τη Μήδεια:

''Πιστεύω λοιπόν πως ένας αχρείος
που τυχαίνει να διαθέτει το χάρισμα της γλώσσας
πρέπει τη βαρύτατη ποινή να πληρώνει.
Με την αλαζονεία της γλώσσας του
ότι το άδικο μπορεί να σκεπάζει επιτήδεια
τολμά κάθε μορφή πανουργίας.''

(Μήδεια στ.580)