του Γιώργου Σισαμάκη*
Παρατηρώ με ιδιαίτερο ενδιαφέρον το τελευταίο διάστημα την ένταση, με την οποία εκφράζουν τις αντιρρήσεις τους για τον Κλεισθένη 1 οι μεγάλο μέρος των ανθρώπων της αυτοδιοίκησης μέσω των θεσμικών συλλογικών τους οργάνων ΚΕΔΕ και ΕΝΠΕ.
Καταλαβαίνω σε αρκετά σημεία τις επιφυλάξεις και τους προβληματισμούς τους κυρίως σε σχέση με τη δυσκολία διακυβέρνησης των φορέων εξαιτίας του εκλογικού συστήματος της απλής αναλογικής και τις συνέπειες της σε μια ενδεχόμενη ακυβερνησίας, κυρίως στην καθημερινότητα και στην ποιότητα ζωής ως πολιτών .
Προφανώς και είναι ορατό ένα τέτοιο ενδεχόμενο, ειδικά αν στο τιμόνι των φορέων της Αυτοδιοίκησης επιλεγούν άνθρωποι, που έχουν συνηθίσει να λειτουργούν με το Δημαρχοκεντρικό μοντέλο διακυβέρνησης «ενός ανδρός αρχή» και δεν θα καταφέρουν να προσαρμοστούν γρήγορα τόσο στο πνεύμα του νόμου όσο και στο πνεύμα της εποχής. Επομένως, ο ενδεχόμενος κίνδυνος ακυβερνησίας σε Δήμους και Περιφέρειες δεν θα οφείλεται ούτε στην απλή αναλογική ούτε σε οποιοδήποτε θεσμικό πλαίσιο ή νόμο. Θα οφείλεται αποκλειστικά σε αυτούς που θα κληθούν να αναλάβουν την εξουσία.
Βέβαια σε καμία περίπτωση δεν ισχυρίζομαι ότι θα είναι εύκολη υπόθεση η προσαρμογή στα δεδομένα του νέου νόμου και ειδικά της απλής αναλογικής. Η μετάβαση στη λογική του Κλεισθένη πιθανότατα θα μας κοστίσει μια χαμένη τετραετία, όπως αντίστοιχα έγινε και με τον Καλλικράτη. Το ερώτημα όμως, είναι αν μας εκφράζει το πνεύμα του νόμου αυτού. Αν συμφωνούμε με μια πιο δημοκρατική λειτουργία των τοπικών αρχών, που θα εκφράζει και θα αποτυπώνει ανόθευτη η πραγματική βούληση του πολίτη ή αν τελικά επιθυμούμε να παραμείνουμε ως κοινωνία στο υφιστάμενο πλαίσιο.
Το ζητούμενο μας είναι να φέρουμε ξανά τους πολίτες κοντά στην πολιτική. να εμπιστευτούν και να πιστέψουν θεσμούς και ανθρώπους. Ως ψηφοφόροι να αισθανθούν, ότι η ψήφος τους έχει νόημα και μπορεί να επηρεάσει το αποτέλεσμα της ασκούμενης πολιτικής και ως εκ τούτου το ίδιο το μέλλον τους. Για τους πολίτες το ζητούμενο δεν είναι το εκλογικό σύστημα. Αυτό που αναζητούν είναι το αποτέλεσμα και ο τρόπος διοίκησης των οργάνων παρά ο τρόπος εκλογής τους.
Ζητούμενο είναι η χρηστή διοίκηση με αρχές όπως η αξιοκρατία, η δημοκρατία, η ηθική, η διαφάνεια, η αλληλεγγύη. Η αποτελεσματική διαχείριση με συμμετοχή, διάλογο, συνεννόηση. Αλλά και το πάθος, το όραμα, το δομημένο πρόγραμμα χωρίς πολλά και μεγάλα λόγια. Αυτά αναζητούν οι πολίτες για να εμπιστευτούν ξανά, να βγουν από τις σκιές και λάβουν μέρος στις αποφάσεις.
Όλοι τα τελευταία χρόνια μιλούν για εθνική συνεννόηση και κατηγορούν τη μικροπολιτική που γίνεται για λόγους εκλογικής σκοπιμότητας, ως το βασικό πρόβλημα που μας έφερε στην αμφισβήτηση και την απαξίωση των θεσμών. Μήπως η απλή αναλογική είναι η ευκαιρία, ώστε η συνεννόηση να ξεκινήσει από τις τοπικές κοινωνίες και να γίνει πράξη στα μεγάλα ζητήματα της χώρας ; Μήπως η απλή αναλογική δώσει από τη μια τη δυνατότητα για την πραγματική και ανόθευτη έκφραση της βούλησης των πολιτών και από την άλλη την ευκαιρία για συναινέσεις και όχι αδιέξοδες και μικροκομματικές ρήξεις;
Η δημοκρατία πρέπει να αναπνεύσει και η κοινωνία να εκφραστεί. Είμαστε όμως αρκετά ώριμοι ως εκλογικό σώμα αλλά και ως αιρετοί να αξιοποιήσουμε τη δυνατότητα αυτη; ή θα στρεβλώσουμε το πνεύμα του νόμου για να επαναφέρουμε την «ενός ανδρός αρχή»; Αυτό είναι το πραγματικό ερώτημα. Ας εμπιστευτούμε τη βούληση των πολιτών κι ας δώσουμε μία ευκαιρία στη Δημοκρατία!
* Ο Γ. Σισαμάκης είναι ΓΓ Οικονομικού Επιμελητηρίου Ανατολικής Κρητης
