ΑΠΟΨΕΙΣ
Η ιστορία ως κακόγουστη και επικίνδυνη φάρσα

Του Αλέξανδρου Μαυρικάκη
«Η πολιτική δεν εξαφανίζεται.
Εκείνο που εξαφανίζεται είναι
οποιαδήποτε έννοια αυτονομίας του πολιτικού»
Μ.Hardt-A.Negri, «Αυτοκρατορία»
Η ανάθεση εντολής σχηματισμού κυβέρνησης στις 30 Ιανουαρίου 1933 στον Χίτλερ αποτελεί την ημερομηνία θριάμβου του εθνικοσοσιαλισμού. Οι Γερμανοί οδηγήθηκαν στην αγκαλιά του ναζισμού με όχημα την οικονομική δυσπραγία, την φτώχεια και την εξαθλίωση, την κοινωνική δυσαρέσκεια και μια ογκούμενη απογοήτευση από την πολιτική ελίτ της χώρας. Ο Χίτλερ και το ναζιστικό κόμμα πήραν την εξουσία μέσω νόμιμων πολιτικών διαδικασιών.
Ακολούθησε η προβοκάτσια στο Ράϊχσταγκ και η συγκέντρωση όλων των εξουσιών υπό τον Χίτλερ.
Το «Εθνικοσοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα Γερμανίας» (ΝΑΖΙ) κυριάρχησε με την οικονομική βοήθεια των γερμανών βιομηχάνων και με την συμμαχία των αριστοκρατών πολιτικών και των επισκόπων.
«Η ιδεολογία του εθνικοσοσιαλισμού ήταν φτωχή. Ουσιαστικά περιοριζόταν σε μερικά εχθρικά στερεότυπα (Εβραίοι, Μπολσεβίκοι κλπ), στην προπαγανδιστική προώθηση του κοινωνικού Δαρβινισμού και άλλων ασαφών θεωριών περί φυλών και κληρονομικότητας και στα αιτήματα του επιθετικού παγγερμανικού εθνικισμού» (W. Benz).
Ο μεγάλος πόλεμος άρχισε.
Το σύνολο των νεκρών του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου υπολογίζεται σε 60 εκατομμύρια, ενώ οι ζημιές ξεπέρασαν το 1 τρισεκατομμύριο δολάρια εκείνης της εποχής. Και στα στρατόπεδα εξόντωσης διαπράχθηκε ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα στην ιστορία της ανθρωπότητας. Με «βιομηχανικό» τρόπο στο πλαίσιο της «τελικής λύσης» εξοντώθηκαν 1,1 με 1,5 εκατομμύρια άνθρωποι.
Από την ανάληψη της εξουσίας από τον Χίτλερ πέρασαν 92 χρόνια. Σήμερα η ακροδεξιά και οι ναζιστικές και φασιστικές παραφυάδες επελαύνουν στην Ευρώπη και στην Αμερική.
***
Στο έργο με τον τίτλο «Η 18η Μπρυμαίρ του Λουδοβίκου Βοναπάρτη» ο Καρλ Μαρξ γράφει: «Ο Χέγκελ κάνει κάπου την παρατήρηση πως όλα τα μεγάλα κοσμοϊστορικά γεγονότα και πρόσωπα παρουσιάζονται, σα να πούμε, δυο φορές. Ξέχασε να προσθέσει, τη μια φορά σαν τραγωδία, την άλλη σαν φάρσα».
Η ακροδεξιά, με ό,τι όνομα και αν παρουσιάζεται, αποτελεί εγκληματική γελοιότητα και επικίνδυνη φάρσα. Το ένδυμα που ενδύεται ή/ τής προσφέρεται για να εισέλθει στον προθάλαμο της εξουσίας και ενίοτε να εισέλθει σε αυτήν, είναι αυτό της πολιτικής κανονικότητας και της αναγκαίας σταθερότητας.
«Οι εθνικές εκλογές των τελευταίων ετών ανέδειξαν κόμματα αυτού του φυράματος πρώτη ή δεύτερη δύναμη σε Γαλλία, Ιταλία, Ολλανδία, Βέλγιο, Ελβετία, Σουηδία, Φιλανδία, Αυστρία, Ουγγαρία και Εσθονία» (Π. Παπακωνσταντίνου).
Και η επικίνδυνη φάρσα συνεχίζεται με την ανάδειξη του προέδρου στις ΗΠΑ και την συνεργασία με τους τρισεκατομμυριούχους της τεχνολογίας.
Η γιγάντωση της πολυπρόσωπης ακροδεξιάς θα πρέπει να αναζητηθεί στην επικράτηση του νεοφιλελευθερισμού με κύρια χαρακτηριστικά «την κατάργηση των κανόνων και ρυθμίσεων που εμποδίζουν την συσσώρευση κερδών, την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας και τις δραματικές περικοπές στη χρηματοδότηση των κοινωνικών προγραμμάτων» (Ν.Κλέιν).

Τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα υιοθετώντας θέσεις της νεοφιλελεύθερης αγοράς έχασαν την ψυχή τους και οδηγήθηκαν στην πολιτική τους απαξίωση δίνοντας πολιτικό χώρο στην ακροδεξιά και, τα κόμματα της αριστεράς μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, συρρικνώθηκαν πολιτικά.
Στις αγωνίες και στους φόβους των εργαζομένων για φτώχεια και ανεργία που δεν μπόρεσαν να απαντηθούν από τα κόμματα εξουσίας, η ακροδεξιά απάντησε με την ξενοφοβία, τον ρατσισμό και την βία. Υποδέχτηκε με ανοιχτές αγκάλες του φοβισμένους πολίτες και τους έστρεψε κατά των μεταναστών, των μουσουλμάνων και σε οτιδήποτε άλλο που θα μπορούσε να απομακρύνει τους εργαζόμενους από τα πραγματικά αίτια των προβλημάτων και την συλλογική τους αντιμετώπιση. Οι προσφερόμενες υπηρεσίες της ακροδεξιάς στην νεοφιλελεύθερη αγορά είναι σημαντικές. Μια αγορά που εποπτεύει και εν πολλοίς κηδεμονεύει κυβερνήσεις επιβάλλοντας τις θέσεις της. Που εμφανίζεται ως θεμέλιο της ανάπτυξης και της προόδου απαιτώντας «δημοκρατικά» να γίνουν σεβαστές οι απαιτήσεις της. Η δύναμη της και η αυτονομία της είναι μοναδική στην ιστορία της ανθρωπότητας.
***
Από τα πιο γνωστά έργα της Άγκαθα Κρίστι είναι «Οι 10 μικροί νέγροι». Σήμερα θα μπορούσε να γραφτεί ένα έργο με τίτλο «Οι 27 μικροί ηγέτες της ΕΕ». Ηγέτες με μικρό πολιτικό ανάστημα που ακούγοντας τις απειλές του προέδρου των ΗΠΑ και των συνεργατών του στέκονται ζαλισμένοι, άλαλοι, ψοφοδεείς και αλλάζουν σε μια νύκτα, αυτά που μέχρι χθες υποστήριζαν. Χωρίς να δίνουν απαντήσεις στα μεγάλα και πραγματικά προβλήματα των εργαζομένων (ακρίβεια, ανισότητες, φτώχεια, κατάρρευση κράτους πρόνοιας κλπ), σπεύδουν να «μετατοπιστούν» δεξιότερα πιστεύοντας πως θα διασώσουν την εξουσία τους «εγκαταλείποντας το πεσμένο άλογο και καβαλικεύοντας καινούριο».
Η απάντηση στην επέλαση της ακροδεξιάς και στους κάθε λογής ιπποκόμους της, μπορεί να δοθεί με την ανάδειξη του ζόφου που δημιουργεί ο «μεταφασισμός» και του χάσματος ανάμεσα, στην πραγματική εργασία, την δημοκρατία και την κοινωνική δικαιοσύνη και σε ένα κοινωνικό/οικονομικό δαρβινισμό που οδηγεί στον εκφυλισμό της δημοκρατίας και στην ανάδειξη τεράτων.