Εθνική ενότητα και κορωνοϊός

Του Απόστολου Τζίφα

 

Μπροστά στην καταστροφική πρωτοφανή πανδημία , θα περίμενε ο απλός πολίτης αυτής της αδίκως χειμαζόμενης χώρας από τον  πολιτικό κόσμο να σιωπά και να αναλώνεται στη σωτήρια των συνανθρώπων. Αντί αυτού ήδη άρχισε η μικροπολιτική από την πλευρά της Αριστεράς με την πρώτη δήλωση των κάθε είδους Καψώχα : « Θα λογαριαστούμε…». Ακολουθεί ο Καρτερός με τη στοχοποίηση του Σωτήρη Σκιόρδα ως « πολιτικά  προσκείμενου στη Νέα Δημοκρατία». Και η χειρότερη δήλωση : «δεν εκπροσωπεί τους ανθρώπους της πρώτης γραμμής…».

Η εμπερίστατη επιστημονική καθοδήγηση της χώρας από τους ειδικούς και οι κατάλληλες κινήσεις της Πολιτείας ελαχιστοποιούν τις επιπτώσεις. Οι ευμενείς δημοσκοπικές αποτυπώσεις της διαχείρισης της κρίσης προκαλούν πολιτικό «ίλιγγο» στην Αριστερά που αντιδρά με σπασμωδικές και ανεπίτρεπτες δηλώσεις στελεχών του και με «εξαγγελίες» πολλών δις ευρώ. Προσπαθεί η αξιωματική αντιπολίτευση να διατηρηθεί στο προσκήνιο και να μη χάσει την επαφή των ψηφοφόρων της.

 Το 4% που ξεκίνησε ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί ήδη ένα εφιάλτη με την ιδέα ότι ίσως η κρίση αποκαλύψει ποιοι είναι οι κατάλληλοι διαχειριστές  των μεγάλων προβλημάτων της χώρας με κίνδυνο περιθωριοποίησής του. 

Η Αριστερά των εξαγγελιών, του πολιτικού ακτιβισμού και της μειοδοσίας στήνει  ήδη σκηνικό πολιτικής αντιπαράθεσης εν μέσω μεγάλης κρίσης που απαιτεί εθνική ενότητα.  Πλειοδοτεί στην εξεύρεση λύσεων με προτάσεις του τύπου «Τσοβόλα δώστα όλα…». 

Βεβαίως , η χώρα χρειάζεται μεγάλη οικονομική στήριξη από την πολιτική Ένωση στην οποία ανήκει. Η προσπάθεια αυτή και οι διεκδικήσεις απαιτούν εθνική συσπείρωση και ενότητα για να ελαχιστοποιηθούν  οι οικονομικές επιπτώσεις και να πετύχει η χώρα μεγάλη οικονομική στήριξη. 

Η Αριστερά θέλει να κρύβει την πραγματικότητα όσον αφορά την οικονομία ζητώντας από την κυβέρνηση να δώσει όλα τα «ασημικά» του «μαξιλαριού» των δις στο λαό. Είναι κρίμα όχι τόσο για τους πολιτικούς της , όσο για τους οικονομολόγους της τύπου Λαπαβίτσα που ζητούν η κυβέρνηση «εδώ και τώρα» να  δώσει όλα τας δις του «μαξιλαριού», αγνοώντας ότι το «μαξιλάρι» αυτό περιέχει δανεικά , Ρέπος κ.ά και ενδεχόμενη χρησιμοποίησής τους θα έχει επιπτώσεις στα ομόλογα και αλλού.   

Η εθνική ενότητα απαιτεί  ενιαία στρατηγική αντιμετώπιση της κρίσης, αρραγές εθνικό και πολιτικό μέτωπο και  κοινωνική και ατομική υπευθυνότητα. Η αδιέξοδη και χωρίς επικοδομητικές προτάσεις κριτική αυτήν τη στιγμή αναδεικνύουν πολιτικές παθογένειες και «στιγματίζουν» την υπευθυνότητα των πολιτικών κομμάτων.