Δεν μπορεί να χει μείνει ''στέρφα''

Του Δημήτρη Καρατζάνη

Mε την ευκαιρία της επετείου του Ά Βαλκανικού πολέμου εναντίον της Τουρκίας που κηρύχτηκε στις 5 Οκτωβρίου του 1912 και η πρώτη μάχη έλαβε χώρα την 9η και 10η του ιδιου  μήνα στην οχυρωμένη τοποθεσία του Σαρανταπόρου, διαβάζαμε πρόσφατα - για άλλη μια φορά - το βιβλίο του αείμνηστου συμπολίτη στρατηγού  Ιωάννη Αλεξάκη, με τίτλο :''Όταν ελευθερώναμε τους σκλάβους αδελφούς ''

Σ' αυτό εκτός από την περιγραφή των γεγονότων που δίδονται με γλαφυρότητα και ενάργεια ,εξιστορείται από τον γράφοντα, η γενικότερη κατάσταση και το επιθετικό πνεύμα του Ελληνικού Στρατού  που ήταν αποφασισμένος να κάνει τα πάντα, για να νικήσει ,και να ξεπλύνει  την ταπεινωτική ήττα  του 1897.

Ένα από τα περιστατικά που επικαλείται ,για να επιβεβαιώσει   το  πνεύμα αυτό  των Ελλήνων στρατιωτών, είναι και το παρακάτω ,όπως το αφηγείται  ο μετέπειτα στρατηγός, νεαρός τότε ανθυπολοχαγός στην Πρώτη Γραμμή. του Μετώπου. 

Ήταν ένα νεαρό παιδί από το Ηράκλειο -αφηγείται ο στρατηγός-με το όνομα Κονταξάκης , που, με την κήρυξη του πολέμου, έσπευσε αμέσως να καταταγεί στο στρατό εθελοντικά , γιατί βλέπεις, ή Κρήτη τότε, δεν είχε ακόμα ενωθεί με την Ελλάδα  

Μπήκε λοιπόν ο νεαρός στο πλοίο από το Ηράκλειο ,αποβιβάστηκε στον Πειραιά και πήγε κατε ευθεία να καταταγεί, στο 1ο Ανεξάρτητο Σύνταγμα Κρητών που είχε αρχίσει ήδη να συγκροτείται εκεί ,για να είναι έτοιμο να κινηθεί προς την Ελληνοτουρκική μεθόριο ,μόλις  άρχιζαν οι εχθροπραξίες.

Δυστυχώς όμως για εκείνον, οι στρατολόγοι διαπίστωσαν στον έλεγχο ότι ήταν ανήλικος και επομένως δεν μπορούσε να γίνει δεκτός ,ούτε ως εθελοντής. Απογοητευμένος λοιπόν άρχισε να τριγυρίζει  τα στρατόπεδα ,αναζητώντας τρόπο να παρακάμψει το στρατολογικό... εμπάργκο ,όταν ,κάποια στιγμή ,πληροφορήθηκε πως  στο 20ο Σύνταγμα Πεζικού ,ένας στρατιώτης με το όνομα Βλησμάς δεν επρόκειτο να παρουσιαστεί ,γιατί βρισκόταν μετανάστης στην Αμερική.

Που βρήκε τα χαρτιά και πως ξεγέλασε τους στρατολόγους ο ...ατσίδας ηρακλειώτης , παραμένει άγνωστο. Γεγονός είναι πάντως, ότι πήρε τη θέση και το όνομα του Βλησμά στην κατάταξη και μετά από μερικές μέρες εκπαίδευσης στο κέντρο ,βρέθηκε, αρχές  Οκτώβρη του 1912 -τέτοιες μέρες δηλαδή-  στην Πρώτη Γραμμή του Μετώπου.

Οι Ελληνικές Μεραρχίες μετά τη νικηφόρα μάχη του Σαρανταπόρου και την ανατροπή των Τούρκων από την περίφημη τοποθεσία - θα γινόταν ο τάφος του Ελληνικού στρατού, είχε πει ο Γερμανός στρατηγός  Φον ντερ Γκολτς, αναδιοργανωτής του Τουρκικού Στρατού- στράφηκε ακάθεκτος προς Βορρά.

Στο Σύνταγμα μαζί με τους προελαύνοντες στρατιώτες ήταν και ο ανήλικος νεαρός απ το Ηράκλειο, ο οποίος, έχοντας προφανώς κάποιο προαίσθημα ,την παραμονή της μάχης για την κατάληψη της Κατερίνης (16/10/12),έγραψε ένα γράμμα στον Λοχαγό του - υπολοχαγός Καλαντζής - με το οποίο τον ενημέρωνε για το πραγματικό του όνομα και τον παρακαλούσε να ειδοποιήσει τους γονείς του, αν την επομένη στην μάχη τον έβρισκε το μοιραίο.

Και πράγματι, το προαίσθημα βγήκε αληθινό, γιατί την επομένη ,ανάμεσα στις 30 τόσες απώλειες, ήταν και ο νεαρός Κρητικός του οποίου η ιστορία έγινε στη συνέχεια γνωστή από το Λοχαγό του.
Αναφερθήκαμε στο περιστατικό αυτό στην επέτειο αυτού του θριαμβευτικού για τα Ελληνικά όπλα πολέμου ,για να επισημάνομε δυο πράγματα. 

Ότι η Ελλάδα έγινε κράτος από ''κουτσουλιά'', χάρη  στους διάφορους ''Κονταξάκηδες''που  έδωσαν  πρόθυμα τη  ζωή τους κι ακόμα, για να τονίσομε τη σημασία που έχει για μια χώρα  η ποιότητα της ηγεσίας της.

Γιατί δεν ήταν άλλος ο λαός  των θριάμβων του 1912 ,από εκείνον τον  χρεοκοπημένο, , τον καταπτοημένο και επονείδιστα ήττημένο λαό του 97 , .Οι ίδιοι άνθρωποι ήταν, ακόμα και η ίδια γενιά, αλλά με διαφορετική ηγεσία .Τον μεγάλο Ελευθέριο Βενιζέλο.

Μια ηγεσία που κατάφερε να ανασύρει στην επιφάνεια όλες τις αρετές , όλες τις υγιείς και δημιουργικές δυνάμεις του Ελληνισμού ,και να πετύχει το θεωρητικώς αδύνατο.
Γι αυτό και είμαστε  αντίθετοι με όλους εκείνους που σήμερα  υποστηρίζουν, πως ''δεν υπάρχει σωσμός'' .

Σωσμός υπάρχει ,αρκεί να μπορέσουμε να παραμερίσουμε όλους αυτούς τους σύγχρονους Δηλιγιάννηδες που καταδικάζουν τη χώρα στην παρακμή και τον μαρασμό και που δεν σκέφτονται άλλο, από την εξουσία και το σαρκίο τους .

Και που είναι οι άλλοι; Θα πείτε.

Ε λοιπόν,  θα ψάχνουμε μέχρι να τους βρούμε.

Γιατί ,δε μπορεί, να χει μείνει ''στέρφα'' η μήτρα της Ελλάδας από σοβαρούς ,άξιους και ικανούς ανθρώπους.