Βία και πολιτική

Του Απόστολου Τζίφα

Πρώτο θέμα στην πολιτική επικαιρότητα είναι το φαινόμενο της βίας στη χώρα μας. Ο γεωγραφικός της χώρος επεκτείνεται σε όλη την επικράτεια, αλλά κυρίως στα μεγάλα αστικά κέντρα.

Το όνομά της:  «μπαχαλάκηδες», αντιεξουσιαστές, αναρχικοί, φασίστες, συλλογικότητες (: Ρουβίκωνας κ.ά.)

Τα πολιτικά κόμματα για τους δικούς τους λόγους δε θέτουν το ζήτημα της βίας ως μείζον πολιτικό θέμα. Εκφράστηκε εμμέσως η άποψη από αρχηγό κόμματος ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι «πολιτικό και θεσμικό» ( φόρουμ Δελφών 1.3.18).  

Το εκδηλούμενο και συνεχώς αυξανόμενο φαινόμενο της βίας έχει καθαρά πολιτικές διαστάσεις. Εδώ και αρκετά χρόνια η ανομία έχει γίνει καθεστώς με μορφές του τύπου « δεν πληρώνω», «άσυλο παραβατικότητας στα εκπαιδευτικά ιδρύματα», καταδρομικές επιθέσεις σε δημόσιες υπηρεσίες , πάρτυ μολώτοφ  με την αστυνομία, γκετοποίηση περιοχών ( : Εξάρχεια). Η ιδεολογική ανοχή της αριστεράς διογκώνει τη βία παρά του αντιθέτως εκφραζόμενη άποψή της ότι η μη καταστολή θα μειώσει τη βία.

Είναι απορίας άξιο το γεγονός ότι με διάφορα «πολιτικά αιτήματα» η βία σε όλες τις μορφές έχει αποκτήσει πολιτικό σώμα. Οι συλλογικότητες παρεμβαίνουν  όχι μόνο στην πολιτική ζωή, αλλά και σε κοινωνικά φαινόμενα δίκην δικαστού, όπως τα ιατρικά φακελάκια. Δημοσιοποιούν τις απόψεις τους  και φαίνεται ότι συνεχώς κερδίζουν οπαδούς και φίλους.

Η βία με την πολιτική έχουν αμφίδρομη σχέση. Η Ελλάδα ευρισκόμενη σε καθεστώς πτωχευμένης χώρας με δεκάδες δομικά πολιτικά  και κοινωνικά προβλήματα δεν είναι ικανή να αρθρώσει ασπίδα απέναντι στη βία. 

Η βία γεννήθηκε μέσα από την πολιτική κατάσταση της χώρας μας τις τελευταίες δεκαετίες. Σκάνδαλα, οικονομικές και κοινωνικές ανισότητες, ανυποληψία πολιτικής και πολιτικών. Η αριστερά που κυβερνάει δεν έχει την πολιτική βούληση να την αντιμετωπίσει. Και αυτό είναι φανερό από την εδώ και καιρό εκδηλούμενη βία στο κέντρο της Αθήνας. 

Η λύση του προβλήματος δεν είναι οι περισσότεροι αστυνομικοί στο δρόμο. Αλήθεια τι μπορούν να κάνουν οι ολιγάριθμοι αστυνομικοί απέναντι σε μία οργανωμένη καταδρομική επίθεση των αντιεξουσιαστών; Μάλλον τότε θα θρηνήσουμε θύματα. 

Η λύση βρίσκεται στη μεγιστοποίηση του προβλήματος στον πολιτικό κόσμο και στην κοινωνία. Η κατάργηση  της «ασυλίας παραβατικότητας» στα εκπαιδευτικά ιδρύματα είναι η άκρη της λύσης. Δεν είναι δυνατό να μη μπορεί η αστυνομία να εισέλθει στα εκπαιδευτικά ιδρύματα όταν διαπράττονται κακουργηματικές πράξεις. 

Παράλληλα οι πολιτικοί μας θα πρέπει να διαμορφώσουν συγκεκριμένη θέση για την αντιμετώπιση της βίας. Η βία θα μειωθεί αν η πολιτική στη χώρα μας επανέλθει στην ευρωπαϊκή κανονικότητα και αρχίζει να μειώνει τα οικονομικά και κοινωνικά της προβλήματα.