της Αθηνάς Σπανάκη- Κοχιαδάκη
Με λύπη διαπίστωσα ότι, για άλλη μια φορά, για ένα πιεστικό ζήτημα, όπως είναι το προσφυγικό-μεταναστευτικό, κυριαρχούν η έκθεση ιδεών και οι θεωρητικές προσεγγίσεις. Αναφέρομαι στην απόφαση που έλαβε η ΠΕΔ Κρήτης, για τον αριθμό προσφύγων που θα έρθουν εδώ-2000 άτομα- και για τον τρόπο εγκατάστασης τους- μίσθωση κατοικιών- απόφαση, η οποία επικυρώθηκε κατά πλειοψηφία από το Δ.Σ. Ηρακλείου στην έκτακτη συνεδρίαση στις 14/9/2016...
Πεποίθηση μου είναι ότι τόσο ο αριθμός, όσο και ο τρόπος φιλοξενίας, αλλά και η προέλευση αυτού του πληθυσμού δεν έχουν μελετηθεί με σοβαρότητα, δεν έχουν φωτιστεί όλες οι παράμετροι, όλες οι μακροπρόθεσμες επιπτώσεις και δεν έχει γίνει ένας ολοκληρωμένος και ψύχραιμος διάλογος, καταρχήν, ανάμεσα μας. Ανάμεσα στους πολίτες, ανάμεσα στις δημοτικές αρχές και τους δημότες... Η υποδοχή ενός κόσμου, ταλαιπωρημένου, με πολιτισμικές και γλωσσικές ανάγκες διαφορετικές από τις δικές μας δεν μπορεί να γίνει βεβιασμένα, όπως-όπως, και κυρίαρχα δεν πρέπει να γίνεται η αιτία για να μπαίνει στη ζυγαριά ο ανθρωπισμός του καθενός μας...
Οι απόψεις μου επί του θέματος είναι γνωστές και τις συνοψίζω ως εξής: καταρχήν πρέπει να γίνει μια ολοκληρωμένη καταγραφή και να διαχωριστούν οι πρόσφυγες από τους μετανάστες. Κατά δεύτερο θα πρέπει η Κρήτη, όπως και οι άλλες περιοχές της Ελλάδας που αποτελούν τουριστικούς προορισμούς, να εξαιρεθεί της εγκατάστασης μεταναστών ή, έστω, να είναι από τις τελευταίες περιοχές της χώρας που θα μπουν σε αυτή τη διαδικασία. Υπό το φως, όμως, των νέων δεδομένων θέλω να υπογραμμίσω εμφατικά ότι μπορεί το προσφυγικό να συνιστά διεθνές και ευρωπαϊκό θέμα, ωστόσο, ανάγεται σε μείζον πολιτικό και οργανωτικό όταν γίνεται τοπικό. Και εμείς εδώ στην Κρήτη, σε αυτή τη φάση, λίγο πριν την υποδοχή των πρώτων 2.000 προσφύγων-μεταναστών, θα πρέπει να είμαστε πρακτικοί και όχι θεωρητικοί στις προσεγγίσεις μας.
Συγκεκριμένα, πώς θα διασφαλιστεί η υγειονομική περίθαλψη, η ασφάλεια και η εκπαίδευση αυτών των ατόμων; Έχουν όλα αυτά προβλεφθεί κατά τρόπο τεκμηριωμένο και ρεαλιστικό; Είναι γνωστά τα ελλείμματα οργάνωσης και συντονισμού που εμφανίζουν οι κρατικές δομές- τα ζούμε όλοι μας καθημερινά- προσθέστε σε αυτά και τη διαχείριση 2000 ατόμων με την ψυχολογία, τις ανάγκες και τις προσδοκίες ενός πρόσφυγα και συνυπολογίστε το γεγονός ότι αυτοί θα διασκορπιστούν σε όλη την επικράτεια του νησιού. Προσωπικά, δε θεωρώ ότι η ελληνική πραγματικότητα, σε όλες τις εκφάνσεις τις, πολιτειακή, οργανωτική, ανθρωπιστική, και οικονομική μπορεί να ανταποκριθεί σε αυτή την απαιτητική διαχείριση. Και ασφαλώς η εμπλοκή Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων, καθώς υπάρχει προηγούμενο, δεν αποτελεί αξιόπιστη εναλλακτική. Όπως αρχίζει να γίνεται πλατιά γνωστό κατά τα τελευταία χρόνια της πυρετώδους δράσης τους, οι περισσότερες από αυτές αρκούνται στο να απομυζούν ευρωπαϊκές χρηματοδοτήσεις παρέχοντας ανθρωπιστικές υπηρεσίες αμφίβολης ποιότητας και αποτελεσματικότητας...
Οπότε πού καταλήγουμε; Σχεδόν πουθενά... Το θέμα είναι εξαιρετικά σοβαρό και εμείς, δυστυχώς, του επιφυλάσσουμε την ίδια μεταχείριση με όλα τα υπόλοιπα σοβαρά ζητήματα που μας συμπιέζουν και ζητούν λύση. Το αντιμετωπίζουμε ιδεοληπτικά και εμμονικά, υπεραπλουστεύοντάς το αρνούμενοι ταυτόχρονα την πραγματικότητα. Και προπαντός με τη χαιρέκακη διάθεση να «γονατίσουμε» όποιον δεν αντιμετωπίζει με παρόμοια ελαφρότητα το ζήτημα!
Μετά τιμής
Αθηνά Σπανάκη - Κοχιαδάκη
Δημοτικός Σύμβουλος Ηρακλείου
Μέλος της Γραμματείας Γυναικείων Θεμάτων ΝΔ - Υπεύθυνη Κρτήτης
