Τα μάτια μας νωπά στην άρη της φτερούγας
περνούν ερωτήματα και η μνήμη αιωρείται.
Τα μάτια είναι γήινα, κόκκοι σιταριού
τα βλέφαρά μας άγκιστρα στον συμπαγή αέρα
Στον απατηλό τοίχο ραγισματιές ρυτίδες
κι αντί για εμάς, μια άναυδη σποδός
Ποιήματα γραμμένα μέσα στην πάροδο 21 ολόκληρων χρόνων ,από το 1988 έως το 2009, περιέχει η ποιητική συλλογή ‘’Διαδρομή /1’’του Ηλία Αναστασάκη που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ‘’Γαβριηλίδης’’.
Γεννημένος στο Ηράκλειο, ο Ηλίας εργάζεται ως συντηρητής αρχαιοτήτων στην Αθήνα και τις Κυκλάδες.
Η συλλογή ‘’Διαδρομή /1’’είναι η πρώτη του εκδοτική απόπειρα ενώ ποιήματά του έχουν δημοσιευτεί στο διαδίκτυο.
Τα θέματα που αποτελούν πηγή έμπνευσης, είναι πολλά όπως ο έρωτας, ο θάνατος, τα ματαιωμένα όνειρα και η μοναξιά του σύγχρονου ανθρώπου.
Στο ‘’Ερωτικό” αναφέρει:
Καθώς ο τυφλός με αφή διαψασμένη
Σε ψηλαφώ και ψηλαφώ το πρόσωπο μου
Με δάχτυλα υπερτροφικά σε αγγίζω
Και καθρεφτίζομαι στο πρόσωπό σου
Στο (βραδινές ώρες της μοναξιάς )γράφει:
Βραδινές ώρες της μοναξιάς –πέφτουν αργές
χάντρες κομπολογιού. Σταγόνες στην ακίνητη
επιφάνεια του νερού, ανοίγουν κύκλους
που ολοένα χάνονται
αναπτυγμα ψυχής ο έναστρος ουρανός
χωρίς βαρος τότε
στην νύχτα η ψυχή νωπό λουλούδι
Από την ποίησή του δεν λείπουν και προβληματισμοί για τους μετανάστες, ενώ διαιτερως συγκινεί ένα ποίημα αφιερωμένο σε έναν φίλο θύμα του ΗΙV, με τίτλο “Δωμάτιο 208’’.
