«Σήμερα αποχαιρετούμε τον Νίκο Κούνδουρο αλλά οι εικόνες μιας ολόκληρης εποχής θα μείνουν για πάντα διαφυλαγμένες στις ταινίες του. Θα ήθελα να εκφράσω τα πιο θερμά μου συλλυπητήρια στην οικογένεια του, τη σύζυγό του Σωτηρία Ματζίρη και τα παιδιά του Σήφη και Διαλεχτή, καθώς και στους οικείους του». Τα παραπάνω δήλωσε η υπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού, Λυδία Κονιόρδου, αναφερόμενη στον σκηνοθέτη «που μόλις με τη δεύτερη ταινία του, τον θρυλικό ?Δράκο' άλλαξε την ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου».
«Ένας ακούραστος δημιουργός που ανανεωνόταν από ταινία σε ταινία. Από τη λυρική απλότητα στις "Μικρές Αφροδίτες' μέχρι τον πειραματισμό του ?Vortex' και από τον κινηματογράφο-ντοκουμέντο στα ?Τραγούδια της φωτιάς' μέχρι το αισθητικό επίτευγμα του "Μπορντέλο", από την ιστορία ως πληγή στο ?1922' και την ιστορία ως σπαρακτικό ποίημα στο "Μπάυρον: Μπαλλάντα για ένα δαίμονα', ο Νίκος Κούνδουρος υπήρξε ένας καλλιτέχνης που εφεύρισκε τον εαυτό του κάθε φορά από την αρχή. Περισσότερο όμως από οποιαδήποτε άλλη του ταινία, ο ?Δράκος' στέκει μέχρι και σήμερα αγέραστος, γοητεύοντας με την ίδια ένταση, ως μια από τις σημαντικότερες ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου. Ως τεκμήριο μιας εποχής, ως έργο-αναφορά για οποιαδήποτε μελλοντική γενιά», συμπλήρωσε η κ Κονιόρδου.
«Ο Νίκος Κούνδουρος εκπροσώπησε τον ελληνικό κινηματογράφο πολλές φορές στο εξωτερικό όπως στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βενετίας το 1953 και 1956, στο Φεστιβάλ Βερολίνου το 1958, 1963 και 1967, βραβεύτηκε σε πολλά ελληνικά και ξένα φεστιβάλ ενώ κόπιες των ταινιών του βρίσκονται στο Ευρωπαϊκό Μουσείο Κινηματογράφου, στη Γαλλική Ταινιοθήκη καθώς και στο Metropolitan Museum της Νέας Υόρκης. Υπήρξε μια ξεχωριστή προσωπικότητα που δεν φοβήθηκε ποτέ να παρέμβει στον δημόσιο λόγο εκφράζοντας με σθένος την προσωπική του άποψη. Ένα σθένος που μπορεί κανείς να συναντήσει με την ίδια αμείωτη ζωντάνια και στα βιβλία του, στην αυτοβιογραφία του όσο και στην αλληλογραφία και τα ημερολόγια του τα οποία πρόσφατα εξέδωσε», ανέφερε η υπουργός.
Την μεγάλη του θλίψη για τον θάνατο του μεγάλου δημιουργού και σκηνοθέτη Νίκου Κούνδουρου εκφράζει σε δήλωσή του ο πρόεδρος της Βουλής, Νικόλαος Βούτσης. «Ο σπουδαίος αυτός άνθρωπος, ο αγωνιστής, σύντροφος και φίλος Νίκος Κούνδουρος, έκλεισε σήμερα τα μάτια του. Το ρηξικέλευθο βλέμμα του θα μείνει ανοιχτό για πάντα μέσα από τα σπουδαία έργα του, που ταξίδεψαν την Ελλάδα πολύ πέρα από τα σύνορά της, καταγράφοντας την ιστορία με τη δική του υπογραφή. Το ταξίδι του μακριά μας ξεκίνησε ενώ στη Βουλή ήδη προγραμματιζόταν εκδήλωση για να τιμηθεί ο μεγάλος αυτός δημιουργός. Εκφράζω τη μεγάλη μου θλίψη για την απώλειά του».
Τα συλλυπητήρια τους για τον θάνατο ενός από τους σημαντικότερους Έλληνες κινηματογραφιστές εκφράζουν η Δημοκρατική Συμπαράταξη, το Ποτάμι και η Ένωση Κεντρώων σε ανακοινώσεις τους.
Συγκεκριμένα, η ανακοίνωση των τομέων Πολιτισμού της Δημοκρατικής Συμπαράταξης για τον θάνατο του Νίκου Κούνδουρου αναφέρει ότι "μια μεγάλη μορφή του ελληνικού και του ευρωπαϊκού κινηματογράφου, ο Νίκος Κούνδουρος, έφυγε σήμερα από κοντά μας. Ο Νίκος Κούνδουρος, πάντα περήφανος για την Κρητική του καταγωγή, με σπουδές σε γλυπτική και ζωγραφική, διακρίθηκε από πολύ νωρίς ως σκηνοθέτης σπουδαίων ταινιών, που δημιούργησαν σχολή, ανέδειξαν τον υπαρξιακό πυρήνα του καθημερινού ανθρώπου, τον οποίο δόξασε μέσα από τα πάθη του, τα λάθη του, την ομορφιά του. Οι ταινίες του όπως ο Δράκος, οι Μικρές Αφροδίτες, αλλά και τα υπόλοιπα αριστουργήματα του, είναι σημεία αναφοράς για τον παγκόσμιο κινηματογράφο. Με το ίδιο πάθος που είχε για την τέχνη του, έδωσε αγώνες για την πατρίδα και τις πολιτικές ιδέες του. Ένας ενθουσιώδης άνθρωπος, μια σπάνια προσωπικότητα, ένας διανοούμενος και καλλιτέχνης που έδωσε ταυτότητα στον πολιτισμό μας. Συμμετέχουμε στο πένθος για τον χαμό του σπουδαίου σκηνοθέτη και εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια στην οικογένεια του".
Και το Ποτάμι εκφράζει την θλίψη του για την απώλεια του μεγάλου δημιουργού. "Από τη Μαγική Πόλη μέχρι τις Μικρές Αφροδίτες και το Μπορντέλο με ενδιάμεσο σταθμό και ορόσημο τον Δράκο, ο Νίκος Κούνδουρος ταυτίστηκε όχι απλά με τη μεγάλη περιπέτεια του ελληνικού κινηματογράφου, αλλά και με την Ελλάδα που αναπαρέστησε με τον φακό του. Αιρετικός με τον τρόπο του, έκανε από νωρίς την επανάστασή του με το οικογενειακό περιβάλλον και την οικογενειακή παράδοση και στράφηκε από τις αρχές της καριέρας του στους ξεχασμένους, δίνοντάς μας υπέροχα δείγματα ενός διακριτού ελληνικού νεορεαλισμού- όσο κι αν ο ίδιος δεν ήθελε να ταυτίζεται με τον νεορεαλισμό. Αλλά ήξερε να δίνει νέες μορφές στη ματιά του, ήξερε να ωριμάζει, ήξερε να περνά από τη σκληρή ρεαλιστική όψη στη μεγάλη διήγηση, στο 1922, μια άλλη τοιχογραφία μιας άλλης εποχής. Ο πολίτης Νίκος Κούνδουρος δεν ήταν παρά η άλλη όψη του καλλιτέχνη. Πέρασε από την Μακρόνησο, αλλά δεν έπαψε να πιστεύει στην εθνική συνεννόηση. Αντιτάχτηκε στη δικτατορία. Υπερασπίστηκε με θέρμη τις απόψεις του, ακόμα και όταν ήξερε ότι δεν θα έχουν καθολική απήχηση, μόνο και μόνο γιατί η ιδιοτέλεια του ήταν ξένη". Καταλήγοντας τονίζεται ότι "από τον Νίκο Κούνδουρο κρατάμε την αφοσίωση στην τέχνη και στον άνθρωπο, την πίστη σε μια καλύτερη χώρα, πίστη που κράτησε μέχρι το τέλος, και βέβαια το έργο του, απαράγραπτη πολιτιστική κληρονομιά της νεότερης Ελλάδας. Θερμά συλλυπητήρια στους οικείους του".
Με την σειρά του και το κόμμα της Ένωσης Κεντρώων σε ανακοίνωσή του αναφέρει ότι "η ελεύθερη φωνή του σίγησε για πάντα, θα μείνει όμως το έργο του αιώνιο στο χρόνο. Τα θερμά συλλυπητήρια μας στους οικείους του".
«Αποχαιρετούμε με θλίψη το Νίκο Κούνδουρο, έναν από τους κορυφαίους Έλληνες σκηνοθέτες, που εξέφρασε με βαθιά ανθρωπιά, διεισδυτικά και χωρίς εξιδανικεύσεις τις αγωνίες και τον καθημερινό αγώνα των λαϊκών ανθρώπων» αναφέρει σε ανακοίνωσή του το ΚΚΕ.
«Ο Νίκος Κούνδουρος έβλεπε στην κινηματογραφική δημιουργία ένα κοινωνικό ρόλο, δεν έκανε τέχνη για την τέχνη. Όπως ο ίδιος έλεγε: «Δεν κάνω κινηματογράφο για την αφεντιά μου. Οι άλλοι με νοιάζουν. Των άλλων τα ντέρτια, οι καημοί, οι δυστυχίες, οι έρωτες, οι θάνατοι». Τα έργα του ξεχωρίζουν για την ποιητικότητα και την εξαιρετική εικαστική απόδοση της ατμόσφαιρας, στοιχεία οφειλόμενα στις πολύπλευρες γνώσεις του και την ιδιαίτερη καλλιτεχνική ιδιοσυγκρασία του.
Έχοντας ο ίδιος βιώσει τις διώξεις των αγωνιστών της ΕΑΜικής Αντίστασης και την εξορία στη Μακρόνησο, συμπαραστάθηκε έμπρακτα σε πολλούς αποκλεισμένους από το δικαίωμα της εργασίας συγκρατούμενους - συναγωνιστές του, προσλαμβάνοντάς τους στο κινηματογραφικό συνεργείο του.
Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας εκφράζει τα βαθιά του συλλυπητήρια στην οικογένεια και τους οικείους του» καταλήγει η ανακοίνωση του κόμματος.
