ΑΠΟΨΕΙΣ
Ο 19χρονος Ρομά, ο γιος του "βαρόνου" κόκας κι ένα διάτρητο σύστημα δημόσιας ασφάλειας !
Το δικαστικό μας σύστημα άφησε το περιθώριο όχι μιας δεύτερης ευκαιρίας, αλλά τη δυνατότητα στον παραβατικό να ανασκουμπωθεί, να αναδιοργανωθεί και να ξαναχτυπήσει, κοροϊδεύοντας όλους όσοι έχουν την ευθύνη να προστατεύουν τον πολίτη
Γράφει ο δεκανέας αλλαγής
Δεν είναι και οι δυο περιπτώσεις ίδιες αλλά με τον ίδιο τρανταχτό τρόπο δείχνει τη γύμνια του Δικαικού μας συστήματος και την απαξίωση του αστυνομικού έργου από τη μια, με τον πολίτη να νοιώθει απροστάτευτος από την άλλη !
Εδώ και μήνες η Αστυνομία είχε στο κατόπι της το 19χρονο Ρομά, που είχε... μαδήσει κόσμο και ντουνιά κι όπως εύστοχα έγραψε το cretalive όπου έβλεπε πόρτα μπούκαρε!
Κλεψιές αναρίθμητες, και τα κλοπιμαία ήταν τόσα πολλά, που ακόμα κι οι ατυνομικοί δεν πίστευαν πως για να τα κρύψει ο μπαγάσας τα κλεμμένα χαρτονομίσματα, τα είχε εντοιχίσει στο στρωματέξ του μωρού του, στο σπίτι όπου διέμενε η σύζυγος του! Η χάρη του είχε φτάσει ως το Κιάτο κι η Αστυνομία μάζευε καιρό στοιχεία και μαρτυρίες προκειμένου να δέσει την υπόθεση και να τον στείλει στον εισαγγελέα προτού πέσουν κι άλλοι συμπολίτες μας στα αδηφάγα δόντια του!
Η περίπτωση του 17χρονου που έκανε ντελίβερι με ένα κιλό χασίς, δείχνει άλλη αλλά δεν είναι! Κι εδώ θυμίζουμε όλη την πολύκροτη υπόθεση με τον πατέρα του, άνθρωπο βαθειά μέσα στην εμπορία και διακίνηση ναρκωτικών να κάνει και το γιο του συμμέτοχο στο ναρκοεμπόριο πριν από μερικά χρόνια, με το παιδί να εκπαιδεύεται άριστα στην οικογενειακή επιχείρηση!
Ο 17χρονος αφού έκατσε μερικούς μήνες μέσα ξαναβγήκε, ώριμος πια, να ασχοληθεί με αυτό που έμαθε από μικρός να κάνει καλά: να αγοράζει και να μεταπουλά ναρκωτικά, αφού κανένας από το σύστημα της δικαιοσύνης δεν ήταν πρόθυμος να του βάλει εμπόδια!
Και γιατί άραγε και ο ίδιος να σκεφτεί διαφορετικά ; Αφού συνελλήφθη με 2-3 κιλά κοκαΐνης μαζί με τον πατέρα του και αφέθηκε ελεύθερος γιατί τώρα να μην νοιώσει πως μπορεί να δρα ανεξέλεγκτα ;
Και στις δυο περιπτώσεις η αστυνομία μετά από εργατοώρες πολλές τους βρήκε και τους συνέλαβε. Και στις δυο περιπτώσεις μπήκαν από την πόρτα στη φυλακή και βγήκαν από το παράθυρο. Το δικαστικό μας σύστημα άφησε το περιθώριο όχι μιας δεύτερης ευκαιρίας, αλλά τη δυνατότητα στον παραβατικό να ανασκουμπωθεί, να αναδιοργανωθεί και να ξαναχτυπήσει, κοροϊδεύοντας όλους όσοι έχουν την ευθύνη να προστατεύουν τον πολίτη, απαξιώνοντας τον αστυνομικό που παίζει κορώνα γράμματα τη ζωή του κι από την άλλη βλέπει ο κόπος του να πετιέται στα σκουπίδια !
Στις περιπτώσεις των ανήλικων παραβατών η πολιτεία και η Δικαιοσύνη κατ’ επέκταση οφείλουν να θέσουν ασφαλιστικές δικλίδες και να στείλουν το μήνυμα. Το να αφήνονται απλώς ελεύθεροι λόγω ανηλικότητας δεν σημαίνει ότι έχουν επιτελέσει το χρέος τους που είναι ο σωφρονισμός και η επανένταξη τους στο κοινωνικό σύνολο, μακριά από παραβατικές συμπεριφορές. Ποιο είναι το νόημα, ποιος ο σκοπός, ποια η πραγματική ευκαιρία να αλλάξουν ζωή; Το ίδιο ισχύει και με τις περιπτώσεις των τοξικομανών που βάφουν τα χέρια τους με το αίμα ανθρώπων που τους στέρησαν την ζωή σε μία στιγμή παροξυσμού και κρίσης. Το είδαμε πρόσφατα σε δύο ανθρωποκτονίες. Όσο το σύστημα παραμένει διάτρητο, γίνεται και πιο επικίνδυνο.