Η προκατάληψη ήταν η αιτία θανάτου του «διαφορετικού» Ζακ Κωστόπουλου

Του Δημήτρη Μιμή

(Πιθανό σενάριο) : Ο  νεαρός, ο Ζακ Κωστόπουλος,  εισέρχεται σε κοσμηματοπωλείο των Αθηνών. Η πόρτα, πίσω  του, κλείνει ερμητικά και ο Ζακ πανικοβάλλεται.  Ο εγκλωβισμός αυτός λειτουργεί ως απειλητική συνθήκη και  του φέρνει  συμπτώματα διαταραχής πανικού. Σ΄ αυτή την κατάσταση άγχους που έχει περιέλθει παρουσιάζει σωματικά συμπτώματα και δεν μπορεί να τα ελέγξει. Ταχυπαλμία, δύσπνοια, εφίδρωση. Άμεσα  προσπαθεί  να βρει λύση και να εξέλθει από την δυσχερή συνθήκη που του έχει προκύψει. Προσπαθεί με διάφορα αντικείμενα να σπάσει την πόρτα για να γλυτώσει από τη στρεσογόνο  κατάσταση.  Μάταια όμως. Στη συνέχεια προσπαθεί  να εξέλθει από τη βιτρίνα  κτυπώντας το κεφάλι του σ΄  αυτήν. Εκεί όμως τον περιμένουν δυο αξιολύπητα πρόσωπα, ο ιδιοκτήτης του καταστήματος και ένας άλλος καταστηματάρχης, που πιθανόν να γνωρίζουν τον Ζακ,   και  τον κτυπούν ασταμάτητα προκαλώντας του σοβαρές βλάβες στο πρόσωπο.  Σε ημιλιπόθυμη   κατάσταση καταφέρνει  να βγει από τη βιτρίνα και τότε καταφθάνουν  οι εκπαιδευμένοι αστυνομικοί οι οποίοι, απ΄ ότι είδαμε, όπως τους ορίζει ο νόμος, άρχισαν και αυτοί   να πράττουν τα δέοντα. Όλοι μέχρι τώρα έπραξαν ως νέοι Κου-Κλουξ-Κλαν. Οι μεν πρώτοι πήραν το νόμο στα χέρια τους και εφήρμοσαν το “νόμο του Λιντς”,  οι δε δεύτεροι είχαν το νόμο με τα χέρια τους αλλά τον ερμήνευσαν όπως ήθελαν. Κάπως έτσι πιστεύω ότι διεπράχθη το σκηνικό και το χρονικό ενός θανάτου  που ζητά άμεση διαλεύκανση με κύριο αυτουργό την προκατάληψη για το διαφορετικό. 

 Όπως  είδα εγώ τα γεγονότα έμεινα άφωνος. Μα που ζούμε αναρωτήθηκα. Είμαστε ή δεν είμαστε  πολιτισμένοι;   Πολιτισμός είναι η συμπεριφορά μας στην διαφορετικότητα και ο  Ζακ ήταν διαφορετικός. Πολιτισμός είναι να  συμπεριφερόμαστε στα άτομα που δεν ίδιοι με εμάς, σαν να είναι ίδιοι με εμάς. Ακόμα και στις συζητήσεις που κάνουμε καθημερινά  η  θέση παίρνουμε για τα άτομα αυτά δείχνει τον πολιτισμό μας.

Επανέρχομαι στο θέμα του Ζακ όχι για τίποτε άλλο, αλλά γιατί απ΄ αυτά που ακούω και διαβάζω καθημερινά αντιλαμβάνομαι ότι κάτι δεν πάει καλά στην κοινωνία μας. Πέρα από το ότι το θέμα είναι της δικαιοσύνης εγώ προσθέτω και αυτό της κοινωνίας. Μονάχα κοινωνιολόγοι, ψυχολόγοι και εγκληματολόγοι θα μπορέσουν να μας πουν   γιατί διεπράχθη το έγκλημα αυτό. 

Δεν θα σταθώ στις εικόνες που μας παρουσίασαν οι τηλεοράσεις από το θάνατο  του Ζακ, αλλά ούτε και στην περίθαλψη εκ μέρους των  αστυνομικών. Άκουσα ότι οδηγήθηκε στο νοσοκομείο αιμόφυρτος, αναίσθητος και με χειροπέδες.  Άκουσα ακόμα ότι δεν βρέθηκαν αποτυπώματα του Ζακ στις βιτρίνες του καταστήματος. Είμαστε ομοφοβικοί. Αυτό δείχνει ο θάνατος  του νεαρού. Τον γνώριζαν για αυτό ήρθαν σε επαφή μαζί του μόνο με κλωτσιές.

Για να καταλάβουμε τι έγινε πρέπει να πούμε ότι κανείς δεν σεβάστηκε τη διαφορετικότητα του θύματος. Δεν σεβάστηκαν την αξιοπρέπεια του και την ελευθερία του. Ο Ζακ Κωστόπουλος ήταν  διαφορετικός και για αυτό τον τιμωρήσαμε. Αυτά που ακολούθησαν  τις μετέπειτα μέρες από το γεγονός όπως η καταστροφή άλλου κοσμηματοπωλείου είναι η αρχή άλλων γεγονότων που πιθανόν ακολουθήσουν αν η πολιτεία έγκαιρα δεν αποδώσει την δικαιοσύνη.   “Τα λόγια είναι περιττά”,    πρέπει γρήγορα οι ειδικοί να αποφανθούν για ηρεμήσει η κοινωνία. Όσο αφορά την αστυνομία πιστεύω ότι η διοίκηση  στέλνει τους αστυνομικούς χωρίς εκπαίδευση ώστε να μπορούν να αντιμετωπίσουν καταστάσεις όπως αυτή του Ζακ Κωστόπουλου. Πρέπει και οι αστυνομικοί   να προφυλαχτούν από τις παγίδες που τους επιφυλάσσουν οι περιπτώσεις στις οποίες στέλνονται να διεκπεραιώσουν.