Εάν δεν αλλάξουμε πρώτα εμείς, δεν υπάρχει σωσμός!

Του Κώστα Μπογδανίδη

Να το ξαναπούμε!. Η Κρήτη δεν έχει δρόμους και πρέπει να φτιαχτούν. Επρεπε η Πολιτεία εδώ και χρόνια να δει κι αυτή την εσχατιά της Ευρώπης ως δικό της παιδί. Η Κρήτη δεν έχει υποδομές και δικαιούται να έχει. Δεν είναι αποπαίδι. Τα είπαμε. Εντάξει, τώρα; Συνεννοηθήκαμε; Τα βρίσκουμε ως προς τα αυτονόητα; Όχι τίποτα άλλο , μα για να βρούμε «χώρο» να μιλήσουμε για τα σημαντικά, τα ουσιαστικά.  

Από χθες μετράμε 35 νέους, κυρίως, στα τροχαία. Σαν να έχουν γίνει 3-4 τρομοκρατικές ενέργειες από τον ISIS…Και πάλι… Τελευταίος ένας 18χρονος, Πριν ένας μόλις 40 ετών. Ο αδερφός του μάλιστα έγραψε σε λίγες λέξεις: «Σας παρακαλώ ολους..προσέχετε φοράτε την ζώνη σας..μην τρέχετε κ μην οδηγείτε οταν δεν νιώθετε 100 τις 100 τις αισθήσεις σας..»  

Το ερώτημα είναι τόσο απλό και ταυτόχρονα οδυνηρό: Μας φταίει ο ΒΟΑΚ, ο δρόμος χωρίς τζέρσεϊ, οι άθλιες υποδομές όταν οδηγούμε πιωμένοι, κουρασμένοι, δεν έχουμε καν δίπλωμα;

Ευθύνεται κάποιος άλλος όταν τρέχουμε με ιλιγγιώδη ταχύτητα ή μιλούμε στο κινητό; Όταν μαζί με το βολάν διατηρούμε ανοιχτό και γράφουμε μηνύματα στο facebook; Όταν δεν φοράμε κράνος, δεν βάζουμε τη ζώνη μας, παραβιάζουμε ΣΤΟΠ και διπλές γραμμές, όταν δεν δείχνουμε κανένα (αυτο)σεβασμό; Μπορεί κανένας να ελπίζει ότι θα μας έσωνε ένας καλός δρόμος;

Η νοοτροπία του «ξέρεις ποιος είμαι γω μρε» και της κατσούνας που συχνά συναντάμε στην Κρήτη έχει περάσει και στο τιμόνι. Και πως δεν θα γινόταν άλλωστε αφού το αυτοκίνητο, η μηχανή έχει γίνει αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς μας;

Το ξέρουμε πια, το έχουμε πληρώσει με πολύ αίμα. Το πρόβλημα της οδηγικής συμπεριφοράς, της νοοτροπίας και της ανατροφής μας δεν έχει να κάνει με κανένα ΒΟΑΚ. Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι εάν είχαμε καλύτερους δρόμους, περισσότερους χωροφύλακες και πιο σκληρή εφαρμογή των νόμων θα είχαμε λιγότερα δυστυχήματα. Αλλα σε συγκεκριμένους δρόμους, υπό συγκεκριμένες συνθήκες. Διότι τα περισσότερα εκκλησάκια πια «φυτρώνουν» σε μικρότερους δρόμους, επαρχιακούς, αστικούς , εκεί που ούτε μπορείς να έχεις διαχωριστικό, ούτε φαντάζεσαι ότι ο άλλος θα παίρνει πρωι πρωι παραμάζεμα τα παιδιά, τον σκύλο τους, ότι βρει…Δείτε για παράδειγμα τι συμβαίνει στα Χανιά που έχουν διπλάσια ατυχήματα από τον πληθυσμό τους σε σχέση με την άλλη Κρήτη κι όχι στον ΒΟΑΚ…

Το έχουμε πει πολλές φορές και ας γινόμαστε κουραστικοί: Εάν δεν αλλάξουμε πρώτα εμείς, δεν υπάρχει σωσμός! Και την επόμενη φορά δεν θα προκύψει ως από μηχανής Θεός, η ελιά για να μας σώσει, όπως έσωσε τους τουρίστες προχθές στη γέφυρα του Αποσελέμη.

δημοσιεύθηκε στο ΣΤΙΓΜΑ της ΠΑΤΡΙΔΟΣ