Η πανδημία αύξησε τις βίαιες συμπεριφορές σε βάρος παιδιών

Αύξηση κατά 10% σε βίαιες συμπεριφορές εις βάρος των παιδιών και αύξηση της εφηβικής παραβατικότητας κατά 30% καταγράφηκαν κατά τη διάρκεια του 2020, σύμφωνα με τα αποτελέσματα έρευνας που πραγματοποιήθηκε από την «Πρωτοβουλία για το Παιδί», συνεργαζόμενος φορέας της Ένωσης «Μαζί για το Παιδί».

Σύμφωνα με τα ετήσια στατιστικά στοιχεία που διατηρεί η «Πρωτοβουλία για το Παιδί» από την περιοχή της Ημαθίας και τους όμορους νομούς, κατά τη διάρκεια του 2020 σε σύγκριση με το 2019, παρατηρήθηκε:

• Αύξηση των περιστατικών σωματικής κακοποίησης κατά 10% σε βάρος παιδιών που φοιτούν στο δημοτικό. Στις μισές από αυτές τις περιπτώσεις παρατηρήθηκε ότι γονείς που δεν εμφάνιζαν εμφανείς δυσλειτουργίες κατά το παρελθόν, έφτασαν σε σημείο να χρησιμοποιήσουν σωματική βία, με σκοπό την τιμωρία και την πειθάρχιση σε περιπτώσεις ανυπακοής των παιδιών.

• Στην κατηγορία των εφήβων, τα ποσοστά σωματικής κακοποίησης από γονείς δεν παρουσίασαν αξιοσημείωτη μεταβολή.

• Αύξηση κατά 50% των αιτημάτων των γονέων για παροχή συμβουλευτικής και ψυχολογικής υποστήριξης, εξαιτίας των δυσμενών συνθηκών που δημιουργεί η εναντιωματική συμπεριφορά των εφήβων. Μέσα από τη διαχείριση των συγκεκριμένων περιστατικών διαφαίνεται ότι μειώνεται διαρκώς ο μέσος όρος ηλικίας πρώτης επαφής των εφήβων με τις ουσίες (υπολογίζεται το 13ο έτος), με κυρίαρχη ουσία επιλογής το χασίς. Όσο αυξάνεται η ηλικία των εφήβων (16ο έτος και άνω), παρατηρείται ότι πειραματίζονται και με άλλες ουσίες (παραισθησιογόνα, χάπια, κ.λπ).

• Αύξηση των εφήβων που ασχολούνται με παραβατικές πράξεις. Εκτός από τις πράξεις της κλοπής, της διάρρηξης και της καταστροφής ξένης περιουσίας, συναντάμε όλο και συχνότερα περιπτώσεις εφήβων που εμπλέκονται στην εμπορία ουσιών, προσφέροντας χασίς με χρηματικό αντίτιμο σε συνομηλίκους. Σε σύγκριση με το έτος 2019, φαίνεται ότι το ποσοστό τέτοιων περιπτώσεων έχει αυξηθεί κατά 30%.

Συναισθηματική παραμέληση

Αυτό που παρατηρείται από την διαχείριση των περιστατικών είναι ότι πολύ συχνά η έκφραση βίας και η εκδήλωση της παραβατικής συμπεριφοράς από παιδιά και εφήβους προέρχεται από την συναισθηματική παραμέληση των γονέων προς τα αυτά, από την έλλειψη δημιουργίας ασφαλών πρωταρχικών σχέσεων, από την έλλειψη της σωστής οριοθέτησης, από τη χαλάρωση των ηθικών αξιών και από την έλλειψη σεβασμού σε βασικούς θεσμούς της κοινωνίας.

Αυξητικές τάσεις άγχους, κατάθλιψης και κατανάλωσης αλκοόλ

Σε ότι αφορά στους στους γονείς καταγράφηκε:

• Αύξηση κατά 15% στα ποσοστά χρήσης αλκοόλ και ηρεμιστικών από τους γονείς, ως μέσο ανακούφισης από αρνητικά συναισθήματα που σε συνδυασμό με άλλους στρεσογόνους παράγοντες, μπορεί να οδηγήσει σε περαιτέρω έκπτωση της κοινωνικής τους λειτουργικότητας.

• Αύξηση κατά 10% του ποσοστού των αιτημάτων για θέματα εξάρτησης γονέα από το αλκοόλ.

• Αύξηση στα αιτήματα για ψυχολογική υποστήριξη ατόμων με αγχώδεις διαταραχές κατά 25% και κατά 20% για καταθλιπτικές διαταραχές.

• Τεράστια άνοδος της τάξης του 60%, παρουσιάζεται στον αριθμό των περιπτώσεων οικογενειών που αναζητούν υπηρεσίες ψυχοκοινωνικής υποστήριξης για υποθέσεις γονεϊκής αποξένωσης.

Η πανδημία άλλαξε την κοινωνία και την οικογένεια

Το έτος 2020 αποτέλεσε έτος σταθμό, καθώς το ξέσπασμα της επιδημίας του COVID-19 και η ανασφάλεια που προκάλεσε σε όλα τα επίπεδα οδήγησε στο να περιέλθουν σε μια κατάσταση κρίσης άτομα, κοινωνικές δομές και ομάδες, αλλά και κοινότητες.

Ως αποτέλεσμα της εφαρμογής των μέτρων απαγόρευσης επλήγησαν ζωτικές λειτουργίες της ανθρώπινης δραστηριότητας: η οικονομική, η εργασιακή, η υγειονομική και η εκπαιδευτική. Παράλληλα, έπαψαν οι δραστηριότητες που λειτουργούσαν ως βαλβίδες αποφόρτισης των ατόμων όπως η εκ του σύνεγγυς ανθρώπινη επικοινωνία, η ψυχαγωγία, ο τουρισμός και ο αθλητισμός.

Μεγάλη επίδραση στο αίσθημα ανασφάλειας, που διαχέεται προς όλα τα συστήματα, προκαλεί η αβεβαιότητα για το που τοποθετείται χρονικά το σημείο τερματισμού αυτής της κρίσης, αλλά και για το ποιες θα είναι οι συνέπειες όλων αυτών των αλλαγών σε άτομα και θεσμούς σε βάθος χρόνου.

Όπως υποστηρίζει η επιστημονική ομάδα της «Πρωτοβουλίας για το Παιδί», «η νέα πραγματικότητα που χαρακτηρίζεται από τις συνθήκες εγκλεισμού, φαίνεται πως τα μέλη της οικογένειας επηρεάζονται με διαφορετικό τρόπο αναλόγως του ρόλου που επιτελούν:

• Για τους ενήλικες στην οικογένεια παρατηρείται αύξηση των στρεσογόνων παραγόντων: εργασιακή ανασφάλεια, ανεργία, μείωση εισοδήματος, μείωση ή διακοπή των αλληλεπιδράσεων με φορείς παροχής υπηρεσιών στην κοινότητα (υγεία, δικαστήρια, κ.λπ), μείωση της επικοινωνίας με συγγενικά και φιλικά πρόσωπα, φόβοι για την προσωπική ασφάλεια και υγεία, αλλά και για την ασφάλεια της υγείας των υπερήλικων της οικογένειας».

• Για τα παιδιά και τους εφήβους παρατηρείται ότι διαταράχθηκε σημαντικά η δομή της καθημερινότητάς τους με το κλείσιμο των σχολείων, της παύσης των εξωσχολικών δραστηριοτήτων και της μείωσης των δυνατοτήτων για παιχνίδι με συνομηλίκους στη γειτονιά. Συνεπώς, ελαττώθηκαν σημαντικά οι ευκαιρίες κοινωνικοποίησής τους με συνομηλίκους και άλλους υποστηρικτικούς ενήλικες του περιβάλλοντός τους».

Σημαντικό μέρος της καθημερινότητας όλων των μελών της οικογένειας φαίνεται ότι καταλαμβάνει η ενασχόληση με το διαδίκτυο, καθώς υπολογίζεται ότι κατά μέσο όρο οι ενήλικες περνούν περίπου 4 ώρες, τα παιδιά δημοτικού 5 ώρες και οι έφηβοι πάνω από 6 ώρες ημερησίως, χωρίς να συμπεριλαμβάνονται οι ώρες της εξ αποστάσεως εργασίας και εκπαίδευσης.

Συνεπώς, γίνεται πολύ μεγάλη επένδυση του χρόνου στο διαδίκτυο και στις εφαρμογές του, με σκοπό την ικανοποίηση των αναγκών της επικοινωνίας, της πληροφόρησης και της ψυχαγωγίας. Όπως όμως έχει αποδειχθεί στην πραγματικότητα η ανάγκη για την ικανοποίηση αυτών των αναγκών μπορεί να κρύβει και άλλους κινδύνους.

Η οικογένεια σε κρίση

«Αν όλοι οι παραπάνω παράγοντες συνεκτιμηθούν συνάγεται το συμπέρασμα ότι και ο θεσμός της οικογένειας, οι ρόλοι και η ψυχοκοινωνική κατάσταση των μελών της περιήλθαν σε μια κατάσταση κρίσης. Σε κάποιες περιπτώσεις οι παράγοντες επιδρούν επιβαρυντικά και μπορεί να ωθήσουν τους ενήλικες και τα παιδιά στην οικογένεια να υιοθετήσουν δυσλειτουργικούς τρόπους προσαρμογής στο άγχος, ακόμα και για τα μέλη της οικογένειας που δεν εμφάνιζαν σοβαρές δυσλειτουργίες πριν την επιβολή των μέτρων
», καταλήγει η «Πρωτοβουλίας για το Παιδί».