Ένα θρυλικό βιβλίο, "η κόμη της Βερενίκης" του Γιώργου Γραμματικάκη κάνει ένα ιδιότυπο ρεκόρ! Ξεπέρασε τα 100.000 αντίτυπα που είναι όχι μόνο ρεκόρ για την Ελλάδα αλλά και για τα ευρωπαϊκά επίπεδα αφού μιλάμε για επιστημονικό- εκλαϊκευμένο βιβλίο!
Έτσι, φέτος το βιβλίο κυκλοφόρησε με νέο, επετειακό εξώφυλλο της Δανάης Σύρου!
Και ο ίδιος ο συγγραφέας Γ.Γραμματικάκης δεν το άφησε ασχολιαστο: "Αισθάνομαι , έγραψε, το χρέος να ευχαριστήσω τους αυτουργούς του γεγονότος: Τους αναγνώστες του βιβλίου. Μόνον εκείνοι γνωρίζουν τους λόγους, η την ερμηνεία, που η Βερενίκη -γυναίκα του πάθους και της μοίρας- ξεπέρασε, σε αγάπη και απήχηση, κάθε προσδοκία του βιογράφου της. Μια που οι μέρες είναι όμως εορταστικές, ας μου επιτραπεί να συνοδεύσω τις ευχαριστίες μου με ένα μικρό αντίδωρο: Ένα δηλαδή απόσπασμα από την “Κόμη της Βερενίκης”, που είναι ωστόσο ιδιαίτερα επίκαιρο. Πράγματι. Από τα πιο εντυπωσιακά επιστημονικά επιτεύγματα του χρόνου που φεύγει, υπήρξε η “φωτογραφία” μιας τεράστιας μαύρης τρύπας, που κατοικοεδρεύει σε ένα μακρινό γαλαξία, 55 εκατομμύρια έτη φωτός μακριά από την Γή. Η μάζα της μαύρης τρύπας υπολογίζεται σε 6 τουλάχιστον δισεκατομμύρια φορές όσο εκείνη του Ηλίου, και για την “φωτογράφιση” της χρειάσθηκε η συνεργασία οκτώ μεγάλων ραδιοτηλεσκοπίων και τουλάχιστον 200 επιστημόνων σε όλο τον κόσμο. Εννοείται ότι η διάσημη αυτή “φωτογραφία” , που παρατίθεται στο τέλος του κειμένου, αφορά το περιβάλλον της μαύρης τρύπας, που καλε'ιται και ορίζοντας γεγονότων, και καθόλου το εσωτερικό της. Το εσωτερικό της, θα παραμείνει για πάντα αόρατο, αφού από εκεί τίποτα, ούτε καν το φως, δεν μπορεί να δραπετεύσει. Ιδού τώρα, μαζί με τις ευχές μου, ένα σχετικό με τις μαύρες τρύπες απόσπασμα, από την “Κόμη της Βερενίκης”:
“Aν υπάρχει κάτι καθησυχαστικό, είναι ότι οι μαύρες τρύπες δεν ταξιδεύουν στο αχανές, καταπίνοντας την ύλη που θα προσεγγίσει τον ορίζοντά τους. Eνεδρεύουν απλώς σε περιοχές της μεσοαστρικής ύλης, μάρτυρες άφωνοι της εξαφανίσεως ενός μεγάλου άστρου. Tην παρουσία τους δηλώνει μόνο το βαρυτικό πεδίο, όπως στην «Aλίκη στη χώρα των θαυμάτων» την αόρατη γάτα επρόδιδε απλώς το χαμόγελό της. O Ήλιος, αν θα γίνει μαύρη τρύπα, δεν θα διαταράξει καθόλου την τροχιά της Γης. Θα παύσει όμως να ανατέλλει! H υπέρβαση, λοιπόν, του ορίζοντα οδηγεί ένα άστρο ή κάποιο περιφερόμενο σώμα πλανητικό στον ανεπίστρεπτο δρόμο προς την ανωμαλία. Έτσι, ο άτυχος αστροναύτης που θα δοκιμάσει να εξερευνήσει μια μαύρη τρύπα, δεν βρίσκει απλώς τον δρόμο της επιστροφής κλειστό. Πριν αποσυντεθεί οριστικά, αισθάνεται το σώμα του να εκτείνεται αφάνταστα καθ’ ύψος, υπό την κατακλυσμική βαρυτική έλξη, και να αποκτά επιταχύνσεις ιλιγγιώδεις. Σαν ένας λόγος επιπρόσθετος στην ατυχία του, οι σύντροφοί του στο διαστημόπλοιο δεν πρόκειται ν’ ανησυχήσουν. Διότι θα εξακολουθή σουν να τον βλέπουν, στον ορίζοντα της μαύρης τρύπας, ακίνητο στον χώρο και με σταματημένη τη ροή του χρόνου του. Ίσως, ωστόσο, ο αστροναύτης να αποδειχθεί λιγότερο άτυχος απ’ ό,τι πίστευε. Διότι, σύμφωνα με μια τολμηρή θεωρητική άποψη, η δίοδός του από τη μαύρη τρύπα θα τον οδηγήσει σ’ ένα άλλο σημείο του Σύμπαντος, αλλά εκατομμύρια χρόνια στο παρελθόν· ή, ακόμη καλύτερα, σ’ ένα ολότελα διαφορετικό Σύμπαν.”
Καλό μας χρόνο, λοιπόν. Σε ένα καλύτερο Σύμπαν για την ζωή μας και για την πατρίδα.
