Του Γιώργου Αντωνάκη
Καλλιτεχνικού Διευθυντή Δήμου Ηρακλείου
Πάει κι αυτό το καλοκαίρι…
Φθινόπωρο πια και οι πρώτες βροχές δυσκολεύουν τις τελευταίες παραστάσεις του Φεστιβάλ.
Είμαι μόνος αυτό το βράδυ. Περπατώ στα έρημα Κηποθέατρα με το φως του φεγγαριού. Μ ’αρέσει πάντα τέτοια εποχή να κάνω βόλτες μόνος μου στους χώρους όπου το καλοκαίρι ήταν γεμάτοι ζωή, γέλια, φωνές, χειροκροτήματα, φώτα, χρώματα και μουσικές.
Εικόνες από τις παραστάσεις με πλημμυρίζουν, ήχοι από εξαίσιες φωνές και όργανα μου γαληνεύουν την ψυχή ενώ αέρινες υπάρξεις με τριγυρίζουν χορεύοντας έναν μεθυστικό Βακχικό χορό. Έτσι σαν ένα ευχαριστώ σαν ένα ψιθυριστό ραντεβού για το επόμενο καλοκαίρι.
Είμαι τώρα στη σκηνή. Τα περισσότερα «σπετσάτα» έχουν πέσει από τον αέρα. Κοιτάζω γύρω μου. Ερημιά. Κοιτάζω μπροστά μου. Άδεια καθίσματα. Με κοιτούν. Παίξε μου λένε. Κάποτε ήμουν ηθοποιός θυμάμαι. Ξαφνικά τα καθίσματα αρχίζουν να γεμίζουν κόσμο. Γέμισε κιόλας το Κηποθέατρο.
Κι εγώ στο κέντρο της σκηνής.
-Έλα λοιπόν. Τόλμα.
-Ναι αλλά τι να πω; Τι ρόλο να παίξω; Δεν έχω ετοιμάσει κάτι. Κι αν σταματήσω στη μέση;
Το κοινό δε συγχωρεί.
-Πες κάτι όπως στο τελευταίο έργο με τους φοιτητές. Δικό σου. Έλα. Το κοινό περιμένει.
-ΟΚ. Πάμε λοιπόν. ΦΩΤΑΑΑΑΑΑΑ!!!!!!!!!!
(ουρλιάζοντας)
- Κατάρα σ’ αυτούς που καπνίζουν την ώρα της παράστασης δίπλα σου, τους κάνεις παρατήρηση και χωρίς ντροπή σου λένε – Είναι ανοικτός χώρος και κανείς δε μπορεί να μου το απαγορεύσει.
- Κατάρα σ’ αυτούς που στις παραστάσεις με ελεύθερη είσοδο έρχονται νωρίς, πιάνουν 10 θέσεις στη σειρά απλώνοντας πάνω τους ζακέτες, σακούλες και μπουφάν λέγοντας με περισσό θράσος – Είναι πιασμένες!!!
- Κατάρα σ’ αυτούς που σε βραδιές θεάτρου και κλασικής μουσικής τρώνε πατατάκια και σποράκια.
- Κατάρα σ’ αυτούς που φωτογραφίζουν με φλας τους ηθοποιούς την ώρα που παίζουν μια Τραγωδία ή ένα Δράμα.
- Κατάρα σ’ αυτούς που όχι μόνο δεν κλείνουν τα κινητά τους τηλέφωνα στις βραδιές Θεάτρου και κλασσικής μουσικής αλλά απαντούν κιόλας στις κλήσεις τους έτσι που να τους ακούνε όλοι οι θεατές αλλά κι οι καλλιτέχνες.
- Κατάρα σ’ αυτούς που από τη στιγμή που θα μπουν στο θέατρο δεν σταματούν να σιγοψιθυρίζουν και να κουβεντιάζουν ασταμάτητα λες και είναι σε καφετέρια.
- Κατάρα σ’ αυτούς που λένε – Τσάμπα είναι, πάμε μέσα κι αν μας αρέσει καθόμαστε αν όχι φεύγουμε, χωρίς καν να γνωρίζουν τι πάνε να δούνε.
- Κατάρα σ’ αυτούς που παίρνουν μαζί τους τα μωρά ή τα μικρά παιδιά τους σε Τραγωδίες, Δράματα ή Βραδιές Μουσικής Δωματίου και λεν – Δεν είχα που να τα αφήσω και δεν ήθελα να χάσω την εκδήλωση! (Τα περισσότερα από αυτά – όπως είναι φυσικό δηλαδή- ξεσηκώνουν το θέατρο από τα κλάματα τους).
- Κατάρα σ’ αυτούς που λίγο πριν τελειώσει το έργο, σηκώνονται και φεύγουν χωρίς να χειροκροτήσουν λέγοντας – Πάμε γρήγορα για να αποφύγουμε το στριμωξίδι.
- Κατάρα σ’ αυτόν που περνά «μαρσαρισμένος» με τ’ αμάξι του έξω από το Κηποθέατρο με τα καψουροτράγουδα του στη διαπασών.
- Κατάρα στα αεροπλάνα που ασταμάτητα πετούν πάνω από τα Κηποθέατρα.
- Κατάρα και στο σκουπιδιάρικο που περνά από την «Μηνά Γεωργιάδη» συνήθως στις 11 το βράδυ κτυπώντας και ξανακτυπώντας τους κάδους πάντα σε κάποιο κρίσιμο σημείο της παράστασης.
- Κατάρα και στην Αρχαιολογία που δεν μας αφήνει να φτιάξουμε κανονικές τουαλέτες στα Μικρά Θέατρα και βάζουμε τις χημικές που κανείς δεν τις πλησιάζει (με το δίκιο τους).
- Κατάρα σ’ αυτόν που βλέπει την παράσταση πάνω απ’ τα τείχη , μιλάει μεγαλόφωνα στο κινητό του ή στη φίλη του αδιαφορώντας για τις εκκλήσεις του κοινού να σταματήσουν επιτέλους.
- Κατάρα σ’ αυτόν που σου παίρνει τη σειρά στην είσοδο ή στο κυλικείο του Θεάτρου.
- Κατάρα στον πολιτικό που κάθεται στην πρώτη σειρά, ακούει που τον προσφωνούν καμαρώνει και μόλις αρχίζει η παράσταση, κάνοντας δήθεν ότι τον καλούνε για σοβαρή υπόθεση στο κινητό, την… κάνει με ελαφρά πηδηματάκια.
- Κατάρα στα Θεάματα με είσοδο πάνω από 15 ευρώ.
- Κατάρα στις αρπακτές, στις πρόχειρες, στις μέτριες παραγωγές.
- Κατάρα στις φίρμες που αρνούνται μία φωτογραφία που τους ζητάει να βγάλουν ένα παιδί.
- Κατάρα και σε μένα που μετά από 25 χρόνια εμπειρίας δεν έχω βρει τον τρόπο για να διορθώσω έστω κάποια από αυτά.
1η Σημείωση: Κάποιοι φίλοι που μιλούν για δημιουργία «Αστυνομίας Θεάτρου» δε νομίζω ότι έχουν δίκιο.
Ο Πολιτισμός δεν επιβάλλεται.
Ή τον έχεις και τον αποδεικνύεις με τις πράξεις σου καθημερινά…ή ΞΕΧΝΑ ΤΟ. Ούτε πωλείται, ούτε αγοράζεται!
2η Σημείωση: Η λέξη κατάρα χρησιμοποιείται…..με την καλή της έννοια!!!
