Ξανά Εργασιακός Μεσαίωνας;

Του Δημήτρη Μιμή

Το έχουμε γράψει και το ξαναγράφουμε. Ο κύριος Μητσοτάκης είναι ένας ειλικρινής πολιτικός. Ότι λέει, ξέρει τι λέει και το πράττει. Στη συγκεκριμένη όμως περίπτωση δεν ήξερε τι έλεγε. Από ότι καταλάβατε μιλώ για το επταήμερο απασχόλησης.

Πέρα από τα παλιά, που έπραξε ως υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης στην κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά, σήμερα έρχεται με καινούργιες ιδέες όπως αυτή των επτά ημερών την εβδομάδα εργασίας. Φυσικά μετά την γκάφα του, αυτομάτως έσπευσε να διορθώσει τα πράγματα λέγοντας ότι αυτό θα γίνει αν συμφωνούν εργαζόμενοι και εργοδότες. Όμως δεν σταμάτησε εδώ. Μας προειδοποίησε ότι θα πειραματιστεί και στα νοσοκομεία όπου θα συμπράξει το δημόσιο με τον ιδιωτικό τομέα. Καημένε λαέ τι έχεις να τραβήξεις αν κατά τύχει ο κύριος Μητσοτάκης γίνει πρωθυπουργός. Όμως θα φταις και εσύ αν σε παρασύρει και τον ψηφίσεις στις ερχόμενες εκλογές. Μάθε ότι δεν έχεις κανένα όφελος αν τον ψηφίσεις. Η θέση είναι αλλού. Μη γίνεις η αιτία για τα κακά που θα βρουν το λαό.

Μα αν πράγματι μιλά σοβαρά τα πράγματα αρχίζουν να ξεφεύγουν κυρίως γι΄ αυτόν τον ίδιο. Όποιος μιλά προεκλογικά για αύξηση ημερών εργασίας είναι χαμένος από πρώτο χέρι. Τι άραγε τον οδηγεί σ΄ αυτές τις αποκαλύψεις; Μήπως οι ανεξόφλητες επιταγές του προς τα ακροδεξιά κόμματα η μήπως οι υποχρεώσεις του στο κεφάλαιο;

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Στη Γερμανία ένα από τα μεγαλύτερα συνδικάτα στην Ευρώπη, το IG Metall, ζήτησε τη μείωση των ωρών εργασίας από 35 την εβδομάδα να γίνουν 28 ώρες, για όσους το επιθυμούν. Στην Ελλάδα σήμερα οι ώρες εργασίας είναι 40 επί πενθημέρου και στη Γαλλία 35 ώρες την εβδομάδα ενώ στο Βέλγιο πραγματοποιούνται συζητήσεις για εβδομάδα τεσσάρων ημερών. Τώρα, μετά από εβδομάδες απεργιών στο Ρήνο επετεύχθη η συμφωνία για 28 ώρες αντί για 35 ώρες αλλά και αύξηση του μισθού κατά 4,3℅ για διάστημα δύο ετών αλλά και μπόνους. Που πας εσύ κύριε Μητσοτάκη προτείνοντας αυτά τα αίσχη ενώ αυτά συμβιώνουν στην Ευρώπη; Ξέρεις πολύ καλά ότι, ότι έχουν πετύχει οι εργαζόμενοι αυτό είναι καρπός κοινωνικών αγώνων. Αύριο θα βρεις μπροστά σου όλους στους εργαζόμενους.

Όλα αυτά που προτείνει ο κύριος Μητσοτάκης, γιατί είπαμε είναι ειλικρινής, ίσχυαν κατά την βιομηχανική επανάσταση κατά την οποία είχαν αυξηθεί οι ώρες εργασίας έτσι που στο τέλος του 18ου αιώνα μια εργάσιμη μέρα να ξεπερνά τις 10 ώρες και να φθάνει στις 16 ώρες για 6 μέρες την εβδομάδα. Πέρασε αρκετός χρόνος από τότε με πολλούς εργατικούς αγώνες και σήμερα όλοι απαιτούν μείωση του χρόνου εργασίας. Όχι αύξηση της εργασίας όπως προτείνει ο κύριος Μητσοτάκης. Σήμερα η τάση που επικρατεί στην Ευρώπη, με την πίεση των νεοτέρων γενεών είναι η απαίτηση των να έχουν οι άνθρωποι περισσότερο χρόνο για τον εαυτό τους. Εσύ κύριε Μητσοτάκη που νομίζεις ότι βρίσκεσαι; Εγώ πιστεύω ότι άρχισες να κάνεις γκάφες τη μια πίσω από την άλλη. Ελπίζεις να φθάσεις στην πηγή αλλά νερό δεν θα μπορέσεις να πιείς.