Θλιβερές συγκρίσεις

Toυ Δημήτρη Καρατζάνη

Ομολογούμε πως διαβάζοντας την είδηση  μας πήρανε τα γέλια. Ο  Βρετανός υφυπουργός Διεθνούς ανάπτυξης -έλεγε η είδηση-  Μάικλ Μπειτς ,καθυστέρησε μια ώρα να μεταβεί στη βουλή των Λόρδων, όπου επρόκειτο να απαντήσει σε ερώτηση μέλους της και αισθάνθηκε τέτοια ντροπή γι αυτό, που  υπέβαλε την παραίτηση του στην πρωθυπουργό  κα Τερέζα Μέι .

''Θα ήθελα να μου επιτρέψετε να ζητήσω ειλικρινά συγγνώμη από τη συνάδελφο μας ,τη βαρώνη  Λίστερ , που δεν ήμουν στη θέση μου για να απαντήσω στις ερωτήσεις της, πάνω σε ένα εξαιρετικά σημαντικό ζήτημα '' δήλωσε.''Εδώ και πέντε χρόνια που βρίσκομαι στη Βουλή και απολαμβάνω το προνόμιο να απαντάω εκ μέρους της κυβέρνησης  στα ερωτήματα, πίστευα πάντα ότι αποτελεί καθήκον μας να ανταποκρινόμαστε στα υψηλότερα πρότυπα ευγένειας και σεβασμού. Ντρέπομαι βαθιά, που σήμερα δεν ήμουν στη θέση μου, όταν έπρεπε. Ως εκ τούτου,  υποβάλλω την παραίτηση μου''.
Η παραίτηση του κ. Μπέιτς, παρά την προσπάθεια των συναδέλφων του να τον μεταπείσουν,πράγματι υπεβλήθη  ,αλλά δεν έγινε  δεκτή από την πρωθυπουργό  .

Καλά όλα αυτά, αλλά ποιος ήταν ο λόγος που μας πήρανε τα γέλια, θα αναρωτηθείτε. Η απάντηση είναι απλή. Γιατί ο νους μου έτρεξε αμέσως στα ''καθ ημάς'' Σε κείνον τον λαλίστατο υπουργό, που, τέτοιες μέρες πριν κάνα χρόνο, δεν προσήλθε στην ολομέλεια της Βουλής, για να απαντήσει σε ερώτηση συναδέλφου του - δικής του αρμοδιότητας- επικαλούμενος ''φόρτο εργασίας''

Αιτιολογία που λίγο αργότερα κατέρρευσε παταγωδώς , καθώς  κάποιος άλλος βουλευτής ,είχε διαπιστώσει ''ιδιοις όμμασι'', πως ο ''φόρτος εργασίας'' δεν ήταν τίποτε  άλλο, παρά  το ...φραπεδάκι ,που απολάμβανε ο υπουργός στο καφενείο της βουλής. Κι όχι μόνο ο κύριος αυτός δε ζήτησε συγγνώμη για την ''έργω'' περιφρόνηση του Κοινοβουλίου και του ερωτώντος συναδέλφου του ,αλλά πέρασε και ...γενεές δεκατέσσερις ,εκείνους που τόλμησαν να βγάλουν στην επιφάνεια το συμβάν 

Ε, καλά,θα πει κάποιος, αυτά μπορούν να   συμβούν και στις... καλύτερες οικογένειες .Άλλωστε, είναι παρακινδυνευμένο να καταλήγει κανείς σε συμπεράσματα    για  την ''ποιότητα'' ή το πως αντιλαμβάνονται  το ρόλο τους οι δικοί μας και οι βρετανοί βουλευτές, από ένα περιστατικό .

Μακάρι να ήταν έτσι .Υπάρχει όμως κι   άλλο , πρόσφατο,(Νοέμβριος του 17), που  ενισχύει το προηγούμενο. Περιστατικό στο οποίο είχε εμπλακεί ο-τότε- υπουργός άμυνας της Βρετανίας Μάικλ Φάλον, που  υπέβαλε  παραίτηση , μετά από καταγγελία σε βάρος του για σεξουαλική παρενόχληση μιας δημοσιογράφου.Γεγονός που είχε συμβεί  15 (!) ολόκληρα χρόνια πρίν. ''Η συμπεριφορά μου στο παρελθόν υπήρξε κατώτερη του επιπέδου που επιβάλλει ο ρόλος  μου'' παραδέχτηκε ο Φάλον ''

Συγκρίνετε τώρα τη συμπεριφορά αυτή του βρετανού, με εκείνη του ''δικού'' μας υπουργού άμυνας ,που επικοινωνεί με βαρυποινίτες , τριγυρίζει σε πολυτελή καζίνα ,  ψεύδεται  μέσα στη βουλή ενώπιον του Πρωθυπουργού , συναγελάζεται με ύποπτους έμπορους όπλων, αλλά δεν ...τρέχει τίποτα. Παραμένει ''ανέγγιχτος'' στην καρέκλα του ,γιατί εκείνος που θα  τον κουνήσει από κει , χάνει αυτομάτως και τη δική του καρέκλα.

Πριν λίγες μέρες είχαμε  την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε μια εξαιρετική ταινία με  τίτλο ''the darkest hour''.Εκτός από τον λιτότητα, το ρεαλισμό  και την  εκπληκτική ερμηνεία του  Γκάρι Ολντμαν  ,περιέκλειε αρκετά  μηνύματα ,αναφορικά με το πως πρέπει να λειτουργούν οι πολιτικοί ηγέτες,όταν η πατρίδα τους βρίσκεται μπροστά σε   κίνδυνο.
Ελπίζομε να βρούν λίγο χρόνο, κάποιες τουλάχιστον κι απ τις δικές μας πολιτικές ηγεσίες  να  δούν την ταινία  .Που ξέρει κανείς. ,Ίσως συνειδητοποιήσουν, πως πάνω από το κυνήγι της ψήφο και την ''καρέκλα'', υπάρχει η έννοια της ευθύνης και ακόμα πιο πάνω, η έννοια της πατρίδας...

Κλείνοντας το σημερινό σημείωμα κάνομε μια σκέψη. Μήπως οι νεοκλεγόμενοι κάθε φορά βουλευτές μας  πριν  αναλάβουν τα καθήκοντα τους, θα ήταν σκόπιμο να έκαναν ένα σύντομο πέρασμα από  άλλες βουλές; Τη βρετανική ας πούμε ,που είναι και η αρχαιότερη της Ευρώπης;

Ίσως κάτι ''πάρουν'' από κεί. Γιατί ,ομολογούμε,  βλέποντας κάποιους  απ αυτούς-και δυστυχώς νέους- σε τηλεοπτικά πάνελ,μόνο θλίψη νοιώθουμε. 

Αυτοί φταίνε; θα πείτε. Ασφαλώς όχι, γι αυτό και επαναλαμβάνουμε .Η κρίση της χώρας δεν είναι-μόνο- οικονομική.