του Δημήτρη Ψαραδάκη
Ότι συνέβη, συνέβη η χώρα από το 2008 και μετά οικονομικά, πολιτικά, κοινωνικά παραπαίει κάτω από το πραγματικό βάρος μιας ουσιαστικής χρεοκοπίας την οποία βίωσε .
Δυστυχώς όλα τα σημάδια αυτής της πρωτόγνωρης κρίσης που βίωσε ο τόπος άφησαν εμφανή τα αποτυπώματα τους σε κάθε φάση και σε κάθε πτυχή της ζωής αυτού του τόπου .
Τίποτα δεν είναι όπως ήταν πριν, σε κάθε τι υπάρχει μια αλλοίωση αλλού μεγαλύτερη αλλού μικρότερη, όμως πέρα για πέρα διακριτή, ανεξάρτητα από το μέγεθος και την διάρκεια της .
Νομίζω ότι αποτελεί πλεονασμό η καταγραφή όλων αυτών των τραυμάτων που προκληθήκαν, έχουν γραφεί, έχουν απαριθμηθεί από πολλούς ποιο ειδικούς από την ταπεινότητα μου και πιστεύω ότι έχουν γίνει πλέον κτήμα σε όλους τους πολίτες αυτής της χώρας ενεργούς ή όχι .
Το κίνητρο που γράφω αυτά τα λίγα είναι η κατάργηση μιας συνθήκης η οποία για αιώνες είχε μείνει αναλλοίωτη σε αυτή την έκταση, η οποία δεν είναι άλλη από την ρύση του αρχαίου γνωμικού ¨ουδέν κακόν αμιγές καλού¨ .
΄Ηλπιζα ότι αυτή η πολυεπίπεδη κρίση θα κατάφερνε να προκαλέσει θετικές αντιδράσεις σε πολλές κατευθύνσεις και από πολλούς, κυρίως όμως σε αυτούς που κράτησαν το τιμόνι και τις τύχες της χώρας από το 2008 και μετά .
Όπως διακρίνουμε τις ζημίες της κρίσης θα έπρεπε να διακρίνουμε και τα θετικά που αφήνει το τυπικό τέλος αυτής της περιόδου . Φεύ, όμως τίποτα το θετικό δεν μπορείς να διακρίνεις ακόμη και με μεγεθυντικό φακό .
Για προβληματισμό καταγράφω τα πλέον βασικά που κατά την γνώμη περίμενα να αλλάξουν και δεν άλλαξαν ή δεν τροποποιήθηκαν :
- Άλλαξε η σύνθεση της οικονομίας της χώρας ;
- Διευρύνθηκε η μετασχηματίστηκε η παραγωγική της βάση ;
- Δημιουργήθηκαν νέοι κλάδοι στην παραγωγή ή στις υπηρεσίες;
- Μειώθηκε η γραφειοκρατία ;
- Γίναμε ποιο σύγχρονο (με τα διεθνή δεδομένα) κράτος ;
- Δημιουργήσαμε το απαιτούμενο υπόβαθρο για την έλευση νέων επενδυτών από το εξωτερικό ;
- Απλοποιήσαμε το φορολογικό μας σύστημα προκειμένου αυτό να γίνει ποιο αξιόπιστο, δίκαιο και αποδεκτό από τους πολίτες , ώστε να συλλέγει ποιο εύκολα και δικαιότερα την φορολογητέα υλη ;
- Εκσυγχρονίσαμε το εκπαιδευτικό μας σύστημα, δημιουργήσαμε νέες στοχευμένες κυψέλες έρευνας για τους κλάδους που ενδιαφέρουν την οικονομία της χώρας ;
- Δημιουργήσαμε υποδομές για ερευνητικά camp αντίστοιχα με αυτά που λειτουργούν στο εξωτερικό ώστε να προσκαλέσουμε και προκαλέσουμε την έλευση ξένων ερευνητών σε μια χώρα που προσφέρεται για διαμονή, έχοντας αυτό το υπέροχο κλίμα και τα τόσα νησιά ;
- Εκπονήσαμε το δικό μας αναπτυξιακό πλάνο-πλαίσιο για την επόμενη τριακονταετία για κάθε τομέα, μελετημένο και εκπονημένο από καταξιωμένους επιστήμονες και διαπρεπείς αυτοδημιούργητους επιχειρηματίες Έλληνες του εσωτερικού και εξωτερικού ;
- Μελετήσαμε αυτά τα χρόνια τι χρειάζεται για την αναβάθμιση του τουριστικού προϊόντος ή επαναπαυτήκαμε στην άναρχη αύξηση η οποία προέρχεται από τους γνωστούς στην αγορά εξωγενείς παράγοντες .
- Δημιουργήσαμε μια νέα αναπτυξιακή τράπεζα η οποία απαλλαγμένη από επιτροπείες να στηρίξει την όποια υγιή επιχειρηματική προσπάθεια ;
- Ασχολήθηκε κανείς σοβαρά με όλο αυτόν τον δανεισμό των ιδιωτών, τα δυσμενή στοιχεία του Τειρεσία, την σωρεία των καταδικών είτε από τα Αστικά Δικαστήρια, είτε από τα Διοικητικά, ακόμα-ακόμα και από τα Ποινικά τα οποία μετέτρεψαν το θύμα σε θύτη και έχουν καταστήσει τον επιχειρηματία σε μίασμα και συλλέκτη κάθε λογής ποινής και φυλάκισης, παρότι όλοι του αναγνωρίζουν ότι αποτελεί την ραχοκοκαλιά της οικονομίας . Ποιος θα προσλάβει τις χιλιάδες των ανέργων το κράτος; ποιος θα πληρώσει τις ασφαλιστικές εισφορές για να έρθει στα σωστά του το ασφαλιστικό σύστημα και να σταματήσει να απορροφά την τεράστια κρατική επιχορήγηση η οποία με την σειρά της αυξάνει την φορολογία ;
- Αντίθετα το κράτος στην προσπάθεια του να κρατηθεί, ψήφισε νόμους, δανείστηκε, υποθήκευσε τα πάντα, κούρεψε κατά 120 δις το δανεισμό του, ο κακόμοιρος ο ιδιώτης-φορολογικό υποζύγιο έτυχε κάτι αντίστοιχου θετικού στοιχείου;
- Οι κοινωνικές δομές δοκιμασμένες από την κρίση, έγιναν ισχυρότερες ή βρίσκονται στο χειρότερο σημείο τους από ποτέ και ποιος ευθύνεται για αυτό;
Όλα αυτά και πολλά άλλα είναι αυτά που με προβληματίζουν ενώ παράλληλα με διαβεβαιώνουν ότι όλη αυτή η ζημία πήγε στράφι, τίποτα θετικό, ένα δίδαγμα βρέ αδερφέ δεν πρόεκυψε από όλον αυτόν το ορυμαγδό !
Τι θα πρέπει δηλαδή να συμβεί ακόμα για να αλλάξουμε ως χώρα ως κοινωνία προς το καλύτερο, ποιος μπορεί να είναι αυτός ο καταλύτης ο οποίος θα αλλάξει την καθοδική πορεία αυτής της χώρας ;
Παρά την τεράστια οικονομική αιμορραγία του λαού, τα χαμηλά επιτόκια που πληρώνουμε ¨στους τοκογλύφους¨ τρομάρα μας, παρά το PSI των 120 δις, το χρέος είναι 35 δις μεγαλύτερο από το τέλος του 2009 (την αρχή των μνημονίων). Δηλαδή όλες οι θυσίες πήγαν χαμένες και από πάνω και η κρατική περιουσία έχει στο σύνολο της υποθηκευθεί .
Δυστυχώς αυτά καταφέρνουμε ως Έλληνες συνολικά ! Αυτή είναι η δυνατότητα μας ως λαού και αυτήν τελικά μοιραζόμαστε !
