Της Μαρίας Λιονάκη
Ιερή η προσπάθεια αστυνομικών, διασωστών και ΕΜΑΚ για να εντοπίσουν τη γιαγιά Μαρία πριν το ξημέρωμα. Την ογδοντάχρονη, ηλικιωμένη γυναίκα που έφυγε από το Παγνή και βρέθηκε στα βάθη των Αθανάτων, στα βάθη μιας ποταμίδας (πάλι καλά που δε βρέθηκε στα βάθη της Ασίας) μέσα σε δύσβατη περιοχή, ανάμεσα σε καλάμια τεσσάρων μέτρων, όπου είχε πάει…για να φυτέψει μπρόκολα! (που δεν ξέρω κι αν φυτεύονται τώρα). Είμαι σίγουρη πως η αγωνία τους ήταν μεγάλη, των οικείων πρώτα και μετά των διασωστών, όπως και η ευαισθησία τους για τις ευπαθείς ομάδες, για όλους αυτούς που χρήζουν βοήθειας και συμπαράστασης. Μεγάλο ήταν και το θαύμα της διάσωσης της γιαγιάς Μαρίας, ας είναι στο εξής πάντα καλά…
Κρύο, λάσπες και απέραντη χαρά από τη διάσωση της γιαγιάς Μαρίας: «εδώ σκάβω να φυτέψω μπρόκολα»
Πρωινό Τρίτης 17 Δεκεμβρίου κι εγώ διαβάζω εντελώς απορροφημένη την ιστορία που πολύ γλαφυρά μεταφέρει η αρθρογράφος. Σα να είμαι εκεί και σα να έχω ζήσει στιγμή στιγμή την προσπάθεια διάσωσης. Αγωνιώ, ψάχνω, βρίσκω τσάντα, βρίσκω σήμα στο κινητό, ακούω την υπόκωφη φωνή που απαντά : «έλα!» Η τέχνη της αφήγησης είναι ταλέντο, κινείται στον άξονα του χρόνου, αφορά δράση, απαιτεί ρήματα πολλά και συχνά περιλαμβάνει και άλλα είδη γραφής, όπως περιγραφή, διάλογο, μονόλογο κλπ. Ενώ διαβάζω το μυαλό μου φεύγει από την ανάγνωση και πηγαίνει στα Χανιά στη δική μου μαμά, την πολυθρύλητη κυρα Ξανθίππη που κινείται πια στον άξονα των ενενήντα ετών, ο Θεός κι οι διασώστες να την έχουν καλά…
«Φαρίνα να μας αγορέσεις!» μου είχε πει μια μέρα, τις προάλλες η γυναίκα που προσπαθεί να τη φέρει βόλτα μαζί με μας στα Χανιά, η «παραδουλεύτρα» της, όπως την λέει, που δεν είναι από τα μέρη μας και που κινείται στον άξονα των εβδομήντα ετών…κι εγώ προσπαθούσα να καταλάβω τι εννοούσε και γιατί τα ρυζόγαλα που κρατούσα, τα μπισκότα μιράντα, τα γιαούρτια και οι κρέμες βανίλια και σοκολάτα, σε συνδυασμό οι δύο γεύσεις ή χωριστά, δεν ήταν η ενδεδειγμένη για την ηλικία της τροφή. –Καλό είναι κι αυτά, αλλά, άμα βολάψει τέλουμε και φαρίνα. -Φαρίνα, φαρίνα! Αυτή με το μωρό απ’ έξω, σκέφτομαι, το γελαστό, το παχουλό, το ροδαλό, το καμία σχέση με τα δικά μας « τα σκασμένα» που όλο έκλαιγαν κι όλο ήθελαν ολόκληρο τον Τριβιζά για να φάνε. Δεν ξέρω αν το έχετε παρατηρήσει, αλλά τα μωρά των διαφημίσεων είναι τελείως διαφορετικά από τα κανονικά. Και οι μαμάδες των διαφημίσεων επίσης. Τέλος πάντων. Από τη στιγμή που η παραδουλεύτρα μου ζήτησε να πάρω κρέμα φαρίνα για τη μαμά μου αντιλήφθηκα πως τα πράγματα θα δυσκόλευαν κι άλλο…
Καθώς οι ηλικιωμένοι έχουν τάσεις φυγής. Χρυσή την κάνουμε τη γιαγιά Ξανθίππη να μην κατεβαίνει τη σκάλα. Γιατί δε συνάδει αυτό με την ηλικία της. « Γιατί μαμά είσαι μεγάλη πια και πρέπει να κάθεσαι μέσα. Στο σπίτι σου, στο κρεβάτι σου, στη ζεστασιά σου, γιατί αν πέσεις κάπου τι θα κάνουμε; Πώς θα χειρουργηθείς μαμά και πώς θα τα βγάλεις πέρα, εσύ κι εμείς; Εμάς δε θα μας σκέφτεσαι καθόλου;»
Όχι, ειδικά στο τελευταίο, όχι! Οι μεγάλοι άνθρωποι που τρώνε πια φαρίνα, λειτουργούν όπως τα μωρά…Δε σκέφτονται τις συνέπειες, τον αντίκτυπο των πράξεων τους, κάνουν του κεφαλιού τους κι ό,τι βρέξει ας κατεβάσει…
Τι κορδέλες από πακέτα δώρων (αυτή ήταν η πιο αδαής προσπάθεια), τι ζώνες αχρησιμοποίητες από ρόμπες (εκεί υπήρχε μεγάλη γκάμα, σε σχέδια και χρώματα), τι σκοινιά επιστρατεύτηκαν για να περιοριστεί η γιαγιά μας στον απάνω όροφο, στα βασιλικά της διαμερίσματα και να μην κατεβαίνει τη σκάλα. Σιγά μην τη σταματήσουν αυτά τα ημίμετρα… Μαχαίρι ανακάλυψε στο κάτω συρτάρι (που δεν ξέρει ούτε πιρούνι να βρει όταν γευματίζει) και είμαι σίγουρη γελώντας σαρδόνια, έσπασε τα δεσμά! «Σιγά μη μου τη φέρετε εσείς!» θα μονολογούσε, διάλογο δε δεχόταν, η περιγραφή θα περιλάμβανε κουρέλια ξεφτισμένα, υφάσματα πολύχρωμα ρετάλια, κλωστές που ανέμιζαν στο φύσημα του αέρα. Μέχρι και λουκέτο επιστρατεύτηκε που η καημένη η παραδουλεύτρα πάνω στη βιάση της, με το κλειδί άφαντο προσπάθησε να κόψει με τα δόντια… Στις άλλες απώλειες προστέθηκε τώρα κι ένα δόντι σπασμένο. Η κυρα Ξανθίππη κλειδαμπαρώνεται, μα δραπετεύει, πέφτει- σηκώνεται, κόβει κόμπους, σπάει δεσμά και ξανά προς τη δόξα τραβά!
Υ.Γ. Θα αποτελούσαν αχτύπητο δίδυμο με τη γιαγιά Μαρία, πηγή έμπνευσης για κάποιο κόμικ ή τον Τριβιζά του είδους.
