του Στέλιου Κτενιαδάκη
Το κορυφαίο αίτημα της Δημοκρατίας είναι η συμμετοχή στα κοινά, συμμετοχή στη διαβούλευση και τις τελικές αποφάσεις της διαχειριστική αρχής. Κρίνοντας από την πληθώρα υποψηφίων δημάρχων και συμβούλων το πρώτο ζητούμενο ήδη έχει επιτευχθεί. Το μεγάλο όμως ερώτημα είναι στο μυαλό ,αν όχι στα χείλη όλων, μπορεί ένας Δήμος να λειτουργήσει με «διακυβέρνηση» συνεργασίας;
Στην Αρχαία Αθήνα, η Βουλή των Πεντακοσίων δεν ήταν αποτέλεσμα εκλογής αλλά κλήρωσης και διάρκεια υποχρέωσης για ένα μόλις χρόνο. Η Εκκλησία του Δήμου χωρίς κομματικές αποχρώσεις αποφάσιζε με την συμμετοχή όλων των πολιτών για όλα τα μεγάλα αλλά και τα καθημερινά προβλήματα χωρίς οργανωμένες ομάδες. Η Δημοκρατία αυτή, με τα κύρια χαρακτηριστικά της αμεσοδημοκρατίας απέχει μακράν από το σημερινό αντιπροσωπευτικό σύστημα, τη φιλελεύθερη ή αστική δημοκρατία που βιώνουμε σήμερα. Κι όμως σήμερα σε κάποιους Δήμους στην Ελλάδα, και ανάμεσά τους το Δημοκρατικό Ηράκλειο καλωσορίζει κάποια χαρακτηριστικά αυτής της πρώτης Δημοκρατίας.
Με σχεδόν μια χιλιάδα υποψηφίων με 10-11 υποψήφιους δήμαρχους για περίπου 85000 ψήφους (προηγούμενες Δημοτικές) είναι αυτονόητο σχεδόν ότι δεν μπορεί να υπάρξει η απόλυτη αυτοδυναμία για έναν συνδυασμό. Με τόσες προτάσεις που δέχθηκαν οι Ηρακλειώτες για τη συμμετοχή στα ψηφοδέλτια από παραπάνω ενός συνδυασμού, ευνόητο είναι ότι οι τελικοί συμμετέχοντες είναι ουσιαστικά αποτέλεσμα επιλογής των πλέον πρόθυμων να εμπλακούν ενεργά στην εκλογική διαδικασία. Όσοι αρνήθηκαν την πρόσκληση συνεχίζουν να βρίσκονται κοντά και να συμμετέχουν στη διαμόρφωση απόψεων και θέσεων καθώς η πληθώρα των ηλεκτρονικών μέσων επιτρέπει την καθημερινή τεκμηρίωση από όλους. Άρα η τελική ανάδειξη των Δημοτικών συμβούλων έχει έντονα χαρακτηριστικά αμεσοδημοκρατιας στην αντιπροσωπευτική της μορφή. Η πολυχρωμία υποψηφίων , η διάχυση των κομμάτων με άμεσο ή έμμεσο τρόπο σε διαφορετικούς συνδυασμούς μπορεί να δημιουργεί μια πολύβουη κοινότητα που γράφει, που περιγράφει τις ομορφιές του Ηράκλειου, τις ` τεράστιες δυνάμεις και δυνατότητες του, το πολυπολιτισμικό του χαρακτήρα και άλλα πολύ όμορφα πράγματα που έπρεπε να γίνουν, πρέπει να γίνουν και εν τέλει αν εκλεγούν θα γίνουν! Οι προθέσεις των περισσοτέρων, και αυτό είναι απολύτως αληθές, είναι ειλικρινείς και φιλότιμες. Το καλό της πόλης είναι και δικό μας καλό, η καθημερινότητα μας ειδικά σήμερα στο 10ο χρόνο της οικονομικής ασφυξίας είναι δύσκολη, πολλά πράγματα είναι ατελή ή ημιτελή αλλά και οι βασικές τομές που θα άλλαζαν το χαρακτήρα της πόλης είναι ακόμα μακριά.
Με τις υποσημειώσεις και τις ενστάσεις του καθενός, σε αυτά συμφωνούμε ΟΛΟΙ. Διαφωνούμε στο πως στο πότε αλλά τελικά κυρίως στο Ποιος. Και εδώ τίθεται το μεγάλο ερώτημα. Ποια θα είναι η επόμενη μέρα για το Ηράκλειο. Θα μπορέσουν να βάλουν όλοι στην άκρη το «εγώ» κάτω από ένα άλλο «εγώ» ώστε να γίνουμε ΕΜΕΙΣ; Θα μπορέσουν να κάτσουν όλοι μαζί να συνεννοηθούν Καθαρά και χωρίς μικροπρέπειες, άνθρωποι με διαφορετική εμπειρία και διάφορες γνώσεις να στηρίξουν μια ενιαία πορεία; Η μέχρι τώρα ρητορική δεν δημιουργεί ιδιαίτερα αισιόδοξες συνθήκες.
Όταν αποφάσισα ότι κι εγώ θα αποτελέσω μέρος αυτής της διελκυστίνδας το έκανα με μια και μόνο σκέψη. Ναι κι εγώ όπως όλοι θέλουμε όλα τα καλά για το Ηράκλειο, μητροπολιτική πρωτεύουσα οικονομικής δραστηριότητας και πολιτισμικού φάρου, ένα αλληλέγγυο Ηράκλειο , ένα ζωντανό Κέντρο, με πραγματικές Γειτονιές, και αξιοποίηση και στήριξη της Υπαίθρου. Όλοι με κάποιο τρόπο τα θέλουμε. ¨όμως ένα είναι το πραγματικό ζητούμενο. Να συνεννοηθούμε. Να συνυπάρξουμε όχι για το ατομικό αλλά για το συλλογικό συμφέρον.
Η πρόταση είναι απλή . Πριν τις εκλογές, οι 10-11 υποψήφιοι και όσοι άλλοι μπορούν να καταλήξουν σε μια έντιμη ΣΥΜΦΩΝΙΑ κυρίων (και κυριών). Μια συμφωνία που θα στηρίξουν και μετα τις εκλογές που θα αφορούν τους άξονες που συναινούν. Ασφάλεια για την πόλη με προστασία των δομών και των δρόμων, ένα ανοιχτό για όλους Πολιτιστικό Κέντρο, ανάδειξη κτιρίων που μαραζώνουν όπως το Ηρώο, δρόμοι που να μην χάσκουν, απογκετοποιηση των Ρομα, αξιοποίηση του παράλιου μετώπου, ανάδειξη της αγροτικής παραγωγής της ενδοχώρας αλλά και του τουριστικού της χαρακτήρα. Μπορεί να μην είναι αυτά, μπορεί οι προτεραιότητες να είναι άλλες μπορεί να υπάρχουν πιο σημαντικά που μου διαφεύγουν. Όμως μια Συμφωνία στήριξης , μια χειραψία πραγματική και ειλικρινής που θα στηρίξει όποιον εκλεγεί είναι Κρίσιμη και απαιτητή. Δεν πρέπει τα μικροσυμφέροντα, γιατί αυτά είναι που χρονιά κρατάνε δέσμιο το Ηράκλειο, να επιβάλλονται στους πολλούς. Δεν αντέχει άλλο ο πολίτης να αισθάνεται πολίτης δεύτερης κατηγορίας επειδή κάποιοι μπορούν μέσα στο χάος να αυθαιρετούν και να ασχημονούν. Είναι άδικο να βλέπουμε πόλεις με πολύ λιγότερα μέσα και δυνατότητες να ομορφαίνουν και να μην μαθαίνουμε από τα παραδείγματα τους.
Το Ηράκλειο έχει ένα μόνο δρόμο. Να γίνει μια πόλη που σέβεται τους πολίτες του για να μάθουν και οι πολίτες του να το σέβονται και να το αγαπούν.
