*Του Ν. Λυγερού
Εδώ είμαστε στην Αλεύκα, που βλέπουμε την περιοχή όλη. Είμαστε στο πάνω μέρος, από ένα πολλαπλό σημείο επαφής χαραδρών. Έχουμε τη χαράδρα που θα οδηγήσει πιο πέρα, στα λεγόμενα Κόκκινα. Από πάνω έχουμε το δικό μας φυλάκιο, το βλέπετε στην κορυφή.
Πίσω μας έχουμε μία κρήνη του 1946. Βλέπουμε ερείπια που σχετίζονται με τα γεγονότα του 1964 και μπορούμε να καταλάβουμε το εξής, ότι εδώ βρισκόμαστε σε μια περιοχή που τώρα έχουμε μερικούς κτηνοτρόφους, οι γωνίες από τις χαράδρες επιτρέπουν κάλυψη, όσο αφορά τους άξονες και βλέπουμε ότι δεν είναι μονοκόμματο.
Κατά συνέπεια, συμφέρει μια πρόσβαση από το πάνω μέρος παρά από το κάτω μέρος, όταν θέλουμε να έχουμε μια άποψη για το θέμα. Και αυτό που πρέπει να καταλάβουμε είναι ότι, οι μάχες που έγιναν στην είσοδο, δηλαδή ουσιαστικά στην πρόσβαση στη θάλασσα για να μην υπάρχει ανατροφοδότηση, δεν σχετίζονται με αυτά τα δεδομένα αλλά μετά στη συνέχεια ξέρουμε ότι ο τουρκικός στρατός βομβάρδισε πολλά σημεία.
Έτσι ώστε να σταματήσει αυτή η διαδικασία, η οποία δεν συνεχίστηκε μετά από τις συζητήσεις, που είχαμε με τις Μεγάλες Δυνάμεις. Αυτό που βλέπουμε τώρα στο τοπίο, είναι ένα τοπίο που είναι σχετικά ομαλό, παρόλο που είναι με χαράδρες.
Είναι προσβάσιμο, το βλέπουμε κι απ’ τα κτίσματα και στο πάνω μέρος, σε όλη την περιοχή. Που σημαίνει ότι εδώ παρόλο που δεν το φανταζόμαστε εύκολα είναι η Αλεύκα, δηλαδή ένα χωριό.
Το οποίο είχε νόημα κι από τη στιγμή που είναι συνδεδεμένο με αυτό τον μεγάλο άξονα για τον Παχύαμμο. Στην πραγματικότητα και μετά στη συνέχεια βλέπουμε όλη την βουνοκορφή που θα κάνουμε.
Καταλαβαίνουμε ότι έχει στρατηγική σημασία κι είναι καλό να το έχουμε υπόψιν μας, ειδικά με το άνοιγμα προς τη θάλασσα και να υπολογίσουμε και μερικά δεδομένα που θα έχουν σημασία λόγω ΑΟΖ.
