Του Κώστα Α.Μπογδανίδη
«Το αλκοόλ σβήνει τον άνθρωπο για ν’ ανάψει το κτήνος», κάτι που τον κάνει να αντιληφθεί γιατί του αρέσει το αλκοόλ» έγραψε με κάποια δόση υπερβολής κάποτε ο Καμύ (ξέρετε εκείνος ο φιλόσοφος που με θάρρος αναγνώρισε ότι ο Καζαντζάκης άξιζε το Νόμπελ αντί γι ‘αυτόν). Αλλά αλήθεια ποιο…κτήνος το κάνει αυτό; Προφανώς άλλο ήθελε να υπογραμμίσει ο μεγάλος διανοητής , αλλά δεν μπορούσε να φανταστεί , δεκαετίες αργότερα, το πόσο σοβαρό θα ήταν αυτό το ζήτημα για τις μεταγενέστερες κοινωνίες.
Θα μου πεις ξαφνικά το…αλκοόλ μας φταίει; Ο οίνος ευφραίνει καρδίαν ανθρώπου , το λέει κι ένας ψαλμός της Παλαιάς Διαθήκης. Ένα ποτηράκι για να νιώσεις λίγο καλύτερα, λίγο πιο χαλαρά; Ε ναι…
Μετά το ένα ποτηράκι όμως…αρχίζουν τα προβλήματα και οι διαφορετικές εκδοχές του δράματος.
Να πας για αξονική στο νοσοκομείο και να πιείς ένα δύο νεροπότηρα ρακή ακούγεται αστείο αφού δεν κατέληξε να είναι τραγικό. Να πας στο Σχολείο έφηβος και να καταλήξεις στο νοσοκομείο ολομέθυστος είναι απολύτως θλιβερό. Να γίνεις «πίτα» στο γλέντι και μετά να πιάσεις το βολάν εγκληματικό.
Οι όψεις του ίδιου νομίσματος σε μια κοινωνία που παρακμάζει και βουλιάζει και στη δίνη του αλκοόλ. Στην Κρήτη ξέρουμε -εκτός από λάδι -και να μεθάμε: Από νωρίς το πρωί με τις ρακές μέχρι αργά τη νύχτα με τις κούπες και με το Haig της μαγκιάς.
Η φρίκη είναι όταν βλέπεις τι γίνεται στις νέες ηλικίες . Εκεί συνδυάζεται το ποτό με ξενύχτι και άγριες καταστάσεις. Μετά έρχεται το τιμόνι και όποιον πάρει ο χάρος. Δεν θα είναι σε λίγο είδηση ότι καταλήγει σε ένα τοίχο με το αίμα να ρέει στην άσφαλτο και εμείς να αναρωτιόμαστε πως και γιατί χιλιάδες άνθρωποι χάνονται σε ένα «ακήρυκτο πόλεμο»- αυτή δεν είναι η φράση κλισέ;
Αλλά τι πόλεμος όταν κανείς δεν μάχεται, ουδείς μας αντιπαλεύεται ή μας απειλεί. Μοιάζει περισσότερο με ομαδική αυτοχειρία σαν αυτές που κάνουν ενίοτε κάποιοι παλαβοί αιρετικοί . Και η καθωσπρέπει , ανυποψίαστη, κοινωνία πέφτει από τα σύννεφα, έχει να συζητά για μέρες…
Οι ειδικοί λένε πια ότι το πρόβλημα του αλκοολισμού είναι πιο σοβαρό από όσο μπορούσαμε να φανταστούμε τα προηγούμενα χρόνια, είναι χειρότερο από ότι πιστεύουμε σήμερα. Είχαμε την αυταπάτη ότι δεν αφορούσε εμάς, αλλά κάποιες …άλλες «σύγχρονες δυτικές κοινωνίες».
Κι όμως! Το πρόβλημα είναι εδώ, το αλκοόλ έχει μπει στις φλέβες και της δικής μας κοινωνίας, που μοιάζει να μην εξελίσσεται όπως είχε πει ο Δαρβίνος…διαψεύδοντας τον Καμύ: «Μια μαϊμού, αν μεθύσει με μπράντυ, δεν θα το αγγίξει ποτέ ξανά, και έτσι είναι πολύ σοφότερη από τους περισσότερους ανθρώπους»
δημοσιεύθηκε στο ΣΤΙΓΜΑ της Πατρίδος
