Στέφανος Τσιτσιπάς: Ένα παιδί μετράει τ' άστρα

Ο Στέφανος Τσιτσιπάς γεννήθηκε τον Αύγουστο του 1998. Ήτοι το καλοκαίρι συμπληρώνει 24 χρόνια ζωής. Τα μισά και παραπάνω από αυτά ζει μία πρωταθληματική καθημερινότητα, εντελώς διαφορετική από τα άλλα παιδιά της ηλικίας του.

Στερήθηκε εξόδους, στερήθηκε την προσωπική ζωή της εφηβείας, στερήθηκε οτιδήποτε συνθέτει τη φιλμογραφία της ζωής ενός νεαρού παιδιού. Κι αυτή τη στιγμή που γράφονται τούτες οι γραμμές, ο Τσιτσιπάς απολαμβάνει τους κόπους που τον έχουν φέρει ένα βήμα από την κορυφή του παγκοσμίου τένις.

Δεν κοιτάζει κάτω παρά μόνο ψηλά. Ναδάλ, Φέντερερ, Τζόκοβιτς. Από τις αφίσες στο δωμάτιό του στον ανταγωνισμό με τους κορυφαίους του αθλήματος. Από την προσπάθεια να μπει στη ρότα του πρωταθλητισμού στην προσπάθεια να μείνει στην κορυφή. Και ο δρόμος δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. Από την κατάκτηση ενός τίτλους μέχρι τα Harrods είναι μία αποδόμηση δρόμος. Την έχει ζήσει ουκ ολίγες φορές στη διαδρομή ο Έλληνας τενίστας.

Μα, ξεχνάμε πολλές φορές ότι μιλάμε για ένα παιδί 24 χρονών. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Με την ορμή της ηλικίας, με το αθώο του πράγματος, με τη λογική ενός παιδιού που βλέπει τον κόσμο να μεγαλώνει και ταυτόχρονα να μεγαλώνει και ο ίδιος. Όντας μέσα σε μία γυάλα που ορίζει η πορεία για την κορυφή, ο Στέφανος θα κάνει και τα λάθη του, θα πέσει θύμα της παρορμητικότητας της ηλικίας του. Αυτό, όμως, δεν πρέπει να καθορίζει την αθλητική του οντότητα ούτε να σβήνει όσα έχει καταφέρει.

Ο Στέφανος Τσιτσιπάς εκτός από κορυφαίος τενίστας που έχει όλο το μέλλον μπροστά του είναι και ένας άνθρωπος που πρέπει να συμβιβαστεί με την διασημότητα που κουβαλάει πλέον το όνομά του. Δεν παύει, όμως, να είναι ένα ίνδαλμα για τους νέους, μία αφίσα στο δωμάτιό τους όπως αυτός είχε τα δικά του είδωλα. Και φιλάνθρωπος είναι και προσγειωμένος είναι και ένα παιδί της διπλανής πόρτας προσπαθεί να είναι. Η διαφορετικότητα έχει να κάνει με τις εικόνες που έχει ο ίδιος σε σύγκριση με οποιοδήποτε άλλο παιδί της ηλικίας του.

Ο Στέφανος έχει όλο το μέλλον μπροστά του για να συνεχίσει να γράφει τη δική του, ξεχωριστή ιστορία. Μαζί με τον Γιάννη Αντετοκούνμπο είναι οι δύο Έλληνες αθλητές που ξέφυγαν από τα στενά όρια της Ελλάδας. Η ουσία που πρέπει να κρατήσουμε έχει να κάνει με τα κατορθώματά του και πόσο δύσκολο είναι να διαχειριστεί τη δόξα ωριμάζοντας ταυτόχρονα ως άνθρωπος.

Στα όσα πικρόχολα σχόλια ακούγονται και γράφονται κατά καιρούς, εμείς οφείλουμε να είμαστε με την πλευρά του Στέφανου. Ενός παιδιού που μετράει τα άστρα, ενός παιδιού βγαλμένου από ένα αθλητικό παραμύθι. Σε άλλη χώρα θα είχε γίνει ήδη ταινία, στην Ελλάδα αδικείται από την αποδόμηση μέχρι να τον παραδεχθούν όταν "κρεμάσει" τις ρακέτες του. Δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει.