Πειθαρχούμε (προσωρινά) για τις ζωές μας, τις ζωές των άλλων και δεν παραχωρούμε τίποτα!

Του Κώστα Α.Μπογδανίδη

Είμαστε αισιόδοξοι βλέποντας τα ακόμη μικρά νούμερα στην χώρα μας- το είπε χθες και ο Τσιόδρας-  αλλά και το γεγονός ότι από αυτό το, συνήθως χύμα, κράτος ελήφθησαν χρηγορότερα μέτρα συγκριτικά με άλλες «ανεπτυγμένες» χώρες που ενίοτε μας κουνούσαν το δάκτυλο. Σε κάθε κρίση αυτό έκαναν ( Τώρα έχουν λουστεί πολλά , αλλά δεν είναι ώρα για τέτοιου είδους κριτική).

  Αλλά να που για κάποιες περιπτώσεις έρχεται η μικρή Ελλάδα και δείχνει ότι υπάρχουν ακόμη νησίδες σοβαρότητας, νηφαλιότητας και προσωπικότητες από τον επιστημονικό ή και τον πολιτικό χώρο που μπορούν να μπουν μπροστά, ηγετικά, δυναμικά και όχι με τρόπο λαϊκιστικό περιμένοντας το…κύμα που θα τους πάει, τον άνεμο που θα φυσήξει.

Είμαστε λοιπόν αισιόδοξοι, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να κρυβόμαστε και πίσω από το δάκτυλό μας. Η πανδημία που ενέσκηψε αφορά πλέον όλους μας και όλο τον πλανήτη. Από τη Γουινέα Μπισάου μέχρι τον Μακρύ Γιαλό και από τη Χουάν , από την Καστοριά μέχρι την απομονωμένη Μαδαγασκάρη. Άρα κανείς δεν γλιτώνει. Όπως δεν γλίτωσε ακόμη και σε άλλες εποχές που «χτύπησαν» ιοί και προκάλεσαν εκατομμύρια θανάτους στον κόσμο- και μάλιστα σε εποχές που οι μετακινήσεις πληθυσμών και η ώσμωση δεν ήταν τόσο μεγάλη.

(Το παρήγορο πια είναι για πρώτη φορά πλέον ο κόσμος όλος πήρε πρωτοφανή μέτρα, έκλεισε πόλεις και χωριά, ισχυρά κράτη έβαλαν…λουκέτο και μιλάμε για ένα lockdown που δεν έχει απαντηθεί ποτέ στην ανθρώπινη ιστορία. Δεν είναι το φρικιαστικό σενάριο, όπως νομίζουμε, είναι το αισιόδοξο αυτό…μην σας παραξενεύει)

Μέσα λοιπόν στον μικρόκοσμό μας υπάρχουν και ψήγματα ανησυχίας. Τι θα γίνει εάν αυξηθούν τα κρούσματα ξαφνικά; Πώς θα αντιμετωπίσουμε τον πολλαπλασιασμό των θανάτων δικών μας ανθρώπων; Ποιο είναι το εφιαλτικό σενάριο για το οποίο προφανώς πάρθηκαν τα ακραία μέτρα περιορισμού μετακίνησης και κυκλοφορίας;

Κι αυτός είναι ένας επιπλέον φόβος, γι αυτό έκανα και μια ανάρτηση προχθές στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Τα μέτρα από σήμερα γίνονται αυστηρά και κατασταλτικά, ουδείς θα μπορεί να κινηθεί χωρίς την άδεια των αρχών που θα καλούνται να επιβάλουν κυρώσεις και πρόστιμα. Ουδείς θα μπορεί να κινείται χωρίς έγγραφη δήλωση, sms…κάτι που να δείχνει την πρόθεσή του να κινηθεί επί τούτου και όχι ασκόπως.

Εάν τα μέτρα ήταν τελείως προσωρινά δεν θα είχε κανένας αντίρρηση. Αλλά επειδή μιλάμε για…πόλεμο- το είπε και ο πρωθυπουργός- κανείς δεν ξέρει πότε και πως θα λήξει όλο αυτό, πότε θα αρθούν τα μέτρα περιορισμού της κυκλοφορίας, της ελεύθερης μετακίνησης. Προσοχή μιλάμε για απαγόρευση κυκλοφορίας και όχι…αυτοπεριορισμό! Ελευθερίες και δημοκρατικές κατακτήσεις που προβλέπονται από το Σύνταγμα και που κανένας δεν έχει δικαίωμα να ανατρέψει.

Αυτό ενέχει κινδύνους, να υπάρξουν δηλαδή πρόσωπα και ομάδες που θα αντιδράσουν, θα αποπροσανατολίσουν την κουβέντα, θα χρησιμοποιήσουν επιχειρήματα έξω από τον στόχο, υπάρχει κίνδυνος να χάσουμε πραγματικά το δάσος βλέποντας το δέντρο. Και στο τέλος να γελοιοποιήσουμε όλο αυτό το πλαίσιο. Αυτό μόνο φοβάμαι, μην γελοιοποιήσουμε τα μέτρα για ένα ιερό σκοπό και χάσουμε όχι μόνο συνανθρώπους μας αλλά και την κοινωνική συνοχή που είχαμε αποκτήσει τις πρώτες μέρες με το φιλότιμο.

δημοσιεύθηκε στο ΣΤΙΓΜΑ της Πατρίδος