Του Κώστα Μπογδανίδη
«Όπου και να ταξιδέψω, στην Ελλάδα, ο ΒΟΑΚ με πληγώνει» θα έγραφε «με τον τρόπο του» ο ΓΣ εάν έκανε το ταξίδι του 1936 στα σημερινά χρόνια.
Και είναι παράδοξο να ταξιδεύεις σε μια χώρα που κάποτε έμοιαζε παρίας της Ευρώπης να έχει σήμερα ολοκληρώσει, εν καιρώ κρίσης μάλιστα, τις υποδομές εκείνες που δεν έχουν σε τίποτα να ζηλέψουν από άλλα αναπτυγμένα κράτη και συ να νιώθεις…θλίψη. Εάν ταξιδεύεις από την Κρήτη…
Τα έχουμε ξαναπεί, τα βλέπουμε πια: Αττική Οδός, Ολυμπία Οδός, Τρίπολη Καλαμάτα, Ιονία , η ΠΑΘΕ και φυσικά η «ναυαρχίδα» των αυτοκινητοδρόμων, η Εγνατία. Υποδομές που πέρασαν από σαράντα κύματα, είχαν καθυστερήσεις, υπερκοστολογήθηκαν, πληρώνουμε και…χρυσά τα διόδια- εκείνα που δεν πλήρωνε ο ΣΥΡΙΖΑ, ξέρετε…- αλλά έγιναν! Και είναι πραγματικά κοσμήματα για τον τόπο, δείχνει ότι η Ελλάδα δεν είναι εκείνη η χώρα που περιέγραφαν οι περιηγητές το 19ο αιώνα και επί μακρόν έμεινε έτσι.
Τα 670 χιλιόμετρα της Εγνατίας, τα 550 της ΠΑΘΕ, τα 205 της Ολυμπίας οδού, άλλα τόσα της Ιονίας και τα 155 του Μορέα συμπληρώνουν ένα οδικό δίκτυο κοντά στα 2000 χιλιόμετρα αν συνυπολογίσουμε την Αττική Οδό και συνοδά έργα, παράλληλους κλπ. Μαζί με αυτά έγιναν κι άλλες τερατώδεις παρεμβάσεις όπως η γέφυρα στο Ρίο, το αεροδρόμιο στα Σπάτα, το μετρό, αλλά και αυτό που ετοιμάζεται στη Θεσσαλονίκη. Σχεδόν…μισό ΑΕΠ με τις σημερινές τιμές -και τις…μίζες- πήγε σε αυτά τα έργα που άλλαξαν την εικόνα της χώρας.
Και καλώς έγιναν. Τις χρειαζόταν η χώρα αυτές τις υποδομές, δεν μπορούσες να πηγαίνεις στην Πάτρα με το δρόμο καρμανιόλα. Ακόμη και σε κομμάτια της Ιονίας και της Εγνατίας που βλέπεις κάθε…δέκα λεπτά ένα αυτοκίνητο κι εκεί έπρεπε να γίνουν!
Αυτή είναι η μία πλευρά. Διότι όταν προέρχεσαι από μια περιοχή ,όπως την Κρήτη, όταν βλέπεις τον περιβόητο Α90, τον ΒΟΑΚ να είναι ένα μικρό κομματάκι στο χάρτη, να έχουν ολοκληρωθεί τα 40 από τα 300 περίπου χιλιόμετρα, θέλεις χάπια. Όχι για τα έργα που δεν έγιναν, αλλά για τον μπαραντάνη λαό που εξακολουθεί να θέλει το…ψέμα, να φορά παρωπίδες και να αφήνει τον κάθε…Σαμαρά χθες, τον κάθε Τσίπρα σήμερα (με το…Σπίρτζη, το νέο ταλαντούχο περιφερειάρχη μας!) και τον Μητσοτάκη αύριο να μας αραδιάζουν τόσα ψέματα!
Ό,τι και να μας πουν το καταπίνουμε αμάσητο. Οι προηγούμενοι, οι τωρινοί και οι επόμενοι κατά καιρούς μας λένε τις μεγαλύτερες χοντράδες, έχουν πει τα μύρια όσα, έχουν τάξει, γίνονται Μαυρογιαλούροι της κακιάς ώρας γιατί τουλάχιστον ο Λάμπρος είχε ταλέντο. Αυτοί δεν το διαθέτουν καν. Και εκπλήσσονται, γελούν πίσω από την πλάτη μας αφού διαπιστώνουν ότι ανάλογα την κομματική μας τοποθέτηση τους πιστεύουμε κιόλας- διότι όπως έλεγε ο Ντε Γκωλ ...επειδή ένα πολιτικός ποτέ δεν πιστεύει αυτά που λέει, εκπλήσσεται όταν οι άλλοι τον πιστεύουν.
δημοσιευθηκε στο ΣΤΙΓΜΑ της Πατρίδος
