Του Δημήτρη Μιμή
Το έχω γράψει αρκετές φορές. Μηδενική ανοχή στα θέματα σεξουαλικής βίας.
Όμως, ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή για να αποφύγουμε τις παρεξηγήσεις. Ενώ πέρασαν περίπου τέσσερις μήνες από τότε που ξέσπασε το σκάνδαλο των σεξουαλικών παρενοχλήσεων, η υπόθεση Weinstein συνεχίζεται με νέες καταγγελίες και όλες βέβαια να έχουν συμβεί κατά το παρελθόν. Ακόμα έχουν καταγγελθεί παρενοχλήσεις ανδρών σε άνδρες όπως επίσης σε ανήλικα παιδιά.
Δέχομαι ότι ο βιασμός είναι έγκλημα όπου δεν πρέπει να δείξουμε καμία ανοχή. Στην σεξουαλική παρενόχληση όπου υπάρχει μια αδέξια και επίμονη κίνηση, δεν είναι έγκλημα.
Το θέμα απαιτεί προσοχή γιατί μπορεί να πάρει άλλη τροπή, να πάρει ένα πρόσωπο μίσους των ανθρώπων αλλά και της σεξουαλικότητας.
Συμφωνώ μ΄ αυτό που συνέβη μετά την υπόθεση Weinstein, με αυτή την επίγνωση της σεξουαλικής βίας κατά των γυναικών που ήταν απαραίτητο και νόμιμο. Όμως το πρόβλημα είναι ότι αυτή η απελευθέρωση του λόγου θα οδηγήσει σε πολλές υπερβολές.
Συμφωνούμε όλοι μας ότι η σεξουαλική βία είναι έγκλημα. Όμως οι “αδέξιες κινήσεις” δεν είναι έγκλημα και η γοητεία δεν είναι επιθετικότητα. Όλοι μας, έχουμε δει άνδρες να προσπαθούν να κλέψουν ένα φιλί, ν΄ αγγίξουν ένα γόνατο κατά την διάρκεια ενός επαγγελματικού γεύματος ή να έχουν μια διαδικτυακή συνομιλία.
Αυτό είναι έγκλημα; Δεν είναι ένα δράμα; Αυτά μπορούν να συμβούν κατά τη διάρκεια της ζωής. Πρόκειται για μια εκδήλωση, είναι ένα κοινωνικό παιχνίδι και στη γυναίκα αφήνεται να το αποδεχθεί ή να το αρνηθεί. Αυτός δεν είναι λόγος να οδηγήσουμε τον άνδρα στο σφαγείο.
Νομίζω ότι αυτά δεν βοηθούν τις γυναίκες να ενδυναμώσουν τον εαυτό τους. Αυτό εξυπηρετεί τα συμφέροντα των εχθρών της σεξουαλικής ελευθερίας.
Έτσι φθάσαμε στο σημείο να βλέπουμε άνδρες που καταγγέλθηκαν και κλήθηκαν να κάνουν εξέταση της συνείδησης τους μετά από δέκα, είκοσι ή τριάντα χρόνια, επειδή είχαν κάνει μια άστοχη χειρονομία ή συμπεριφορά.
Τα ατυχήματα αυτά όσο σκληρά και αν είναι δεν πρέπει να μας κάνουν παντοτινά θύματα.
Πολύ φοβάμαι ότι το θέμα θα πάρει παράλογη και παραισθησιογόνα τροπή. Ναι, οι γυναίκες να καταγγέλλουν τη σεξουαλική βία, να αγωνιστούν για την αμοιβή τους στην εργασία, ν΄ απαιτούν ισότητα αλλά δεν πρέπει να συγχέουν τα πάντα γιατί φοβάμαι ότι θ΄ αρχίσει πόλεμος μεταξύ των φύλων.
Ότι θα υπάρξουν πολλές παρεξηγήσεις στο θέμα της σεξουαλικής παρενόχλησης, φαίνεται από την εβδομάδα που πέρασε με την ιστορία της γνωστής γαλλίδας ηθοποιού Catherine Deneuve, η οποία υπέγραψε ένα κείμενο κατά της σεξουαλικής παρενόχλησης και παρεξηγήθηκε από τον τύπο. Η Catherine Deneuve δεν εκτίθεται παρά μονάχα ως ηθοποιός, θύμωσε και είπε:
“… Το να λέτε σε ένα κανάλι τηλεόρασης ότι μπορείτε να το απολαύσετε κατά τη διάρκεια ενός βιασμού είναι χειρότερο από το να φτύνεις στο πρόσωπο όλων εκείνων που έχουν υποστεί αυτό το έγκλημα. …………., αλλά όταν υπογράφουμε ένα μανιφέστο που εμπλέκεται με άλλους ανθρώπους, στέκουμε και αποφεύγουμε να ξεκινήσουμε τη δική του λεκτική ακράτεια. Είναι ανάξια. Και προφανώς τίποτα στο κείμενο δεν υποστηρίζει ότι η παρενόχληση είναι καλή, αλλιώς δεν θα υπέγραφα.’’
