O χρόνος δικαιώνει τις επιλογές του 2009-2011

του ΤΙΤΟΥ ΤΑΓΑΡΑΚΗ 

Επιτίμου Δικηγόρου 
π. Προέδρου Νομαρχιακού Συμβουλίου Ηρακλείου   

ΠΡΩΤΟΣ ΒΓΗΚΕ Ο ΣΑΜΑΡΑΣ στο ΒΗΜΑ να μας παραστήσει σήμερα τον εθνικά ευαίσθητο, εκείνος που με την αντεθνική και ανεύθυνη στάση του την περίοδο 2009-2011 οδήγησε τη χώρα σε παρατεταμένη  μνημονιακή περίοδο με την «επανάσταση» του Ζαππειο, βοηθώντας   μάλιστα τον άλλο αντιμνημονιακό τυχοδιώκτη Τσίπρα, που αντί «με ένα νόμο κι ένα άρθρο  να βγάλει τη χώρα από τα μνημόνια», σύμφωνα με τις αλόγιστες οικονομικές εξαγγελίες  του, να την βάλλει σε υποθήκη για 99 χρόνια και παραλίγο μαζί με τον άλλο ονειροπόλο Βαρουφάκη να την τινάξει εντελώς στον αέρα. 

«Συμβούλεψε» ακόμη τον Πρωθυπουργό ο πολιτικάντης Σαμαράς, να προτείνει για Πρόεδρο της Δημοκρατίας τον Καραμανλή, που επί ημερών του οποίου η Ελλάδα οδηγήθηκε αποδεδειγμένα στον οικονομικό γκρεμό και επέκεινα στα μνημόνια, από την αλόγιστη οικονομική πολιτική του.

Για τα παραπάνω βεβαίως, δεν δικαιούται να ομιλεί, γιατί όταν ο ίδιος ήλθε στην εξουσία με τους λαϊκισμούς, γλύφοντας και έρποντας με τα Ζάππεια του, εφάρμοσε και ψήφησε ΝΕΑ μνημόνια χωρίς ίχνος ντροπής και μεταμέλειας για τις μέχρι τότε αερολογίες του.

ΔΕΥΤΕΡΗ ΒΓΗΚΕ Η ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ, σε συνέντευξη της στα ΝΕΑ, πρώην Υπουργός της ΝΔ, τα λόγια της οποίας όμως έχουν ξεχωριστή σημασία, η  οποία ΣΗΜΕΙΩΤΕΟΝ ΤΟΤΕ προς τιμή της  τάχθηκε «ανδρίκια» υπέρ της  ψήφισης  του πρώτου ΑΝΑΓΚΑΙΟΥ μνημονίου και μάλιστα πλήρωσε γι αυτό με την διαγραφή της  και ΟΜΟΛΟΓΗΣΕ ΕΥΘΕΩΣ τα παρακάτω: … «Εάν η  ΝΔ –ο Σαμαράς- δηλαδή ψήφιζε το πρώτο μνημόνιο… όπως του είπα ..σε περακαλώ, ξέχνα ποια είμαι, άκου μόνο το επιχείρημα μου, πρέπει να ψηφίσομε υπέρ; Είναι φρικτό το μνημόνιο, είναι απαίσιο είναι λάθος, δεν έχει ωστόσο η χώρα άλλη επιλογή, για να πετύχει το μνημόνιο χρειάζεται μια ευρύτερη πολιτική στήριξη. Όχι μου είπε. Εγώ δεν θα κάνω το ΚΚΕ αξιωματική αντιπολίτευση. Εχεις λάθος του απάντησα...

Ποιο το αποτέλεσμα; Εμείς δημιουργήσαμε το αντι-μνημόνιο, με τα Ζάππεια και τα υπόλοιπα. Μα ο κόσμος δεν ήλθε σε μας. Πήγε στον Τσίπρα που ήταν πιο γνήσιος λαϊκιστής. Αν η ΝΔ είχε στηρίξει το 2010 το μνημόνιο θα βγαίναμε πέντε χρόνια νωρίτερα, όπως η Ιρλανδία και η Πορτογαλία…»

ΤΡΙΤΟΣ ΒΓΗΚΕ Ο ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ ως ομιλητής στην παρουσίαση του βιβλίου «γιαβόλ» του Γιώργου Χαρδαλιά και  εγκαταλείποντας την επί σειρά ετών πολιτική  αλαλία του, χωρίς  καμιά εξήγηση για τα ελλείμματα και το ολέθριο χρέος που δημιούργησε στην οικονομία κατά την διάρκεια της πρωθυπουργίας του, αλλά «ποιούμενος την νήσσα»  μεταξύ άλλων, μας  εξήγησε τα παρακάτω:  

Κατηγόρησε ανοικτά την μεταπολιτική Γερμανία και υποστήριξε  πως δεν τίθεται θέμα παραίτησης ή  παραγραφής  των Γερμανικών αποζημιώσεων με την προτροπή προσφυγής στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, χωρίς βεβαίως να διερωτηθεί γιατί δεν έγινε τίποτα επί Προθυπουργίας του ή γιατί δεν το επιδιώκει το κυβερνών κόμμα του;

Σχετικά με τα μνημόνια, αποποιούμενος κάθε προσωπική του ευθύνη, κατηγόρησε ευθέως την Ευρώπη «….Η παγκόσμια οικονομική και χρηματοδοτική κρίση του 2008 ανέδειξε αδυναμίας της  Ευρώπης και τα περιορισμένα όρια ενοποίησης και σύγκλησης της….. Η πολιτική τους ήταν εξόχως αποκαλυπτική αφού και σε επίπεδο αποτελεσματικότητας απέτυχε, ενώ και στη σύλληψή της είχε κατά βάση την έννοια της τιμωρίας και του παραδειγματισμού….. Κυρίως όμως έδειξε την κοντόφθαλμη και μίζερη προσέγγιση. Αντί μεταφοράς πόρων από τον πλουσιότερο Βορρά στον φτωχότερο Νότο, αντί αμοιβαιοποίησης του χρέους με την έκδοση Ευρωομολόγου, επιστρατεύτηκαν ιδεολογήματα και συμπεριφορές υποτίμησης, κατασυκοφάντησης και διαστρεύλωσης της πραγματικότητας έναντι ολοκλήρων λαών. Οι έλληνες χάσαμε το 30% του εθνικού μας εισοδήματος και σχεδόν του το 50% του βιοτικού μας επιπέδου, η Ευρώπη όμως απεκαλύφθη ρηχή, άτολμη και παρηκμασμένη. Οι οικονομικές ανισότητες διευρύνθηκαν, μεγάλα τμήματα των λαών περιθωριοποιήθηκαν…..»

Μετά από όλες τις παραπάνω ΟΜΟΛΟΓΙΕΣ κάθε καλοπροαίρετος αναγνώστης μπορεί να συμπερασματικά να καταλήξει στο εξής: Υπάρχουν στιγμές που κάποιοι πολιτικοί είτε από έλλειψη θάρρους, είτε από έλλειψη ενσυναίσθησης, κι ακόμη χειρότερα από υπέρμετρη φιλοδοξία να κυβερνήσουν κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες και οποιοδήποτε κόστος, να καταστρέψουν μια ολόκληρη χώρα γιατί δεν έχουν την υπευθυνότητα για ευρύτερες συναινέσεις.

Για όλα τα υπόλοιπα «είναι αργά για δάκρυα Στέλλα…..»