Του Κώστα Α.Μπογδανίδη
Δεν χρειαζόταν καν να έρθει ο Γκιωνάκης με την επική του ατάκα («γκαζόζα δεν θέτε, λεμονάδα δεν θέτε, πορτοκαλάδα δεν θέτε ε τι θέτε τέλος πάντων!» ) για να μας το θυμίσει. Δεν ξέρουμε τι θέλουμε ως λαός. Αυτό είναι γνωστό . Από τότε που βγήκαν οι λάσπες και πριν γίνουμε κράτος- ό,τι κράτος γίναμε τέλος πάντων- το ένα μας μυρίζει, το άλλο μας ξινίζει. Γιατί κάναμε αυτό και δεν κάναμε το άλλο. Και αφού κάνουμε το άλλο γιατί δεν ξαναγυρίζουμε στο αυτό;
Λαός, ηγεσία, ειδικοί και μη, παρακεντέδες , όλοι στον ίδιο κουβά. Να μπούμε καραντίνα για να σωθούμε , γιατί να είμαστε σε καραντίνα αφού…δεν έχουμε πρόβλημα και είναι άδεια τα νοσοκομεία; Να κλειστούμε στα σπίτια μας και να μην κάνουμε τίποτα για να προστατέψουμε εαυτούς και αλλήλους, γιατί είμαστε μέσα και δεν κάνουμε τίποτα;
Δεν είναι υποχρεωτικό να φοράμε μάσκες γιατί δεν προστατεύουμε κανένα, αλλά αν δεν φοράμε ο κίνδυνος μετάδοσης του ιού είναι 70% μεγαλύτερος. Γιατί είναι υποχρεωτικές και πληρώνουμε πρόστιμο; Να προσέχουμε στα πανηγύρια και τις συναθροίσεις μας να μην είναι ο ένας πάνω στον άλλο, να μπαίνουν οι μισοί στα καράβια και τα μαγαζιά, αλλά στα αεροπλάνα δεν κολλάει όταν η πτήση μοιάζει με ερωτική συνεύρεση όλων των ιών μαζί!
Στις διαδηλώσεις , στα πανηγύρια της Αγίας Μαρίνας ,του Προφήτη Ηλία και στα πάρτι μπορεί ο ιός να μεταδοθεί ως και 400 φορές, αλλά στα πανηγύρια για τον …Ολυμπιακό ως γνωστόν δεν κολλάει!
Μια από τα ίδια, σύγχυση και πολιτικός- κοινωνικός διπολισμός , με το άνοιγμα των συνόρων. Από τον Μάρτιο ,σχεδόν, ξεκίνησε η αγωνία όλων για το πως θα κυλήσει μια χρονιά που άρχιζε με τους χειρότερους οιωνούς, μετά το γενικό lockdown , το κλείσιμο όλου σχεδόν του κόσμου.
Πότε θα ανοίξουμε; Και τι θα απογίνουμε χωρίς τουρισμό, πως θα αντέξουμε οικονομικά σε μια περιοχή που η οικονομία της εξαρτάται τόσο πολύ από τον τριτογενή τομέα, γιατί δεν υπάρχει ένα σχέδιο να εκκινήσουμε ξανά;
Γκρίνια σε μεγάλες δόσεις! Μετά την (επιτυχημένη) διαχείριση των πρώτων δύο μηνών η Ελλάδα και η Κρήτη μπήκαν στην πράσινη λίστα. Και τέθηκε σε εφαρμογή δειλά δειλά ένα σχέδιο επαναφοράς στην κανονικότητα. Με τους πρώτους τουρίστες από χώρες ,που τα πήγαν κάπως καλύτερα. Εδώ και 21 μέρες αυτό κάνουμε. Ανοίγουμε σταδιακά και περιμένουμε. Αλλά να πάλι η γκρίνιαι, γιατί…ανοίξαμε; Γιατί να έρθουν εδώ να μας κολλήσουν; (λες και θα ανοίγαμε , θα κάναμε τόσα χιλιάδες τεστ και δεν θα είχαμε κρούσματα!) γιατί τους υποδεχόμαστε εν χορδαίς και τυμπάνοις;
Βαράτε βιολιτζήδες: Γιατί η χώρα να είναι τόσο εξαρτώμενη από τον τουρισμό; Γιατί να μην μείνουμε μόνοι μας , να τρώμε σφίγγους; Δεν θέλουμε Εγγλέζους, δεν θέλουμε Γερμανούς, «γκαζόζα δεν θέλουμε , πορτοκαλάδα δεν θέλουμε»!
Πραγματικά αναρωτιέμαι τι θέλουμε. Που το πάμε κάθε φορά...
Μήπως βρε αδέρφια να χαλαρώσουμε λίγο; Μήπως να το δούμε πιο αισιόδοξα τώρα που έχουμε και την ελπίδα του εμβολίου; Να είμαστε προσεκτικοί, αλλά να σκεφτόμαστε το μέλλον πιο θετικά; Εκεί που οι πτήσεις πχ στο Ηράκλειο ήταν 4-5 αρχικά έχουν φτάσεις τις 80 και 90, σχεδόν τις μισές ενός «κανονικού» Ιουλίου. Μπορεί δηλαδή ως το τέλος της σεζόν εάν δεν πάει κάτι πολύ στραβά- και δεν αναφέρομαι στον ιό μόνο- να έχουμε πιάσει το 30% του περισινού τζίρου, έστω να πληρωθεί το ενοίκιο και η ΔΕΗ!
Δημοσιεύθηκε στο ΣΤΙΓΜΑ της Πατρίδος
