Του Δημήτρη Καρατζάνη
Εξετάζοντας κανείς, με όσο πιο αντικειμενικό τρόπο γίνεται τη διαδρομή των πολιτικών αρχηγών που αξιώθηκαν να βρεθούν στο αξίωμα του πρωθυπουργού από το 74 και μετά ,δε θα δυσκολευτεί να καταλήξει στο συμπέρασμα, πως ο πολιτικός που κατέκτησε την κορυφαία αυτή θέση πιο άκοπα - και απρόσμενα -από οποιονδήποτε άλλον ,είναι ο Αλέξης Τσίπρας. Ο πρωθυπουργός των τελευταίων πέντε -σχεδόν - χρόνων , που μόλις μια εβδομάδα πριν ο Ελληνικός λαός τον''αποκαθήλωσε'' με την ψήφο του από την υψηλή του θέση την οποία ,όπως ήταν παγκοίνως γνωστό, ''ηγάπησε πολύ'', τίμησε όμως ελάχιστα, αφού παραβίασε προκλητικά κάθε έννοια ευθύνης , αξιοπιστίας ,και ''μέτρου'',που παραδοσιακά την συνοδεύει. ...
Παιδί αστικής οικογένειας με οικονομική άνεση , κατάφερε από πολύ νωρίς να αποκτήσει επαφή με την ευρεία δημοσιότητα ,όταν, ως μαθητής (πρόεδρος του 15μελους) αναδείχτηκε πρωταγωνιστής στις μαθητικές κινητοποιήσεις των αρχών του 90,.Με έντονη ακτιβιστική δράση και αναγνωρισμένο επικοινωνιακό ταλέντο δεν άργησε και πολύ να βρεί χώρο στους κόλπους της ΚΝΕ,,όπου, όμως,το πέρασμα του δεν κράτησε περισσότερο από ένα ...φεγγάρι ,καθώς οι φιλοδοξίες του δε συμβιβάζονταν με το στενό και αυστηρά πειθαρχημένο πλαίσιο της οργάνωσης.
Σε σύντομο χρονικό διάστημα άλλαξε κατεύθυνση και τελικά βρήκε την πολιτική του έκφραση στο πολύ πιο χαλαρό περιβάλλον του Συνασπισμού ,,όπου ,ως φοιτητής πλέον, ανέπτυξε έντονη συνδικαλιστική δράση με ενεργό συμμετοχή στο αναπτυσσόμενο τότε κίνημα κατά της παγκοσμιοποίησης,
Η δράση του αυτή εκτιμήθηκε προφανώς από την ηγεσία του Συνασπισμού που τον προώθησε στην κορυφαία θέση της Νεολαίας και ,,λίγο αργότερα, στην Κεντρική Πολιτική Επιτροπή και την Πολιτική Γραμματεία του.κόμματος.'
Το αποφασιστικό όμως βήμα στην εξέλιξη της πορείας του νεαρού''ριζοσπάστη'' έγινε το 2005 ,όταν ο Αλέκος Αλαβάνος , παρά τις εσωκομματικές αντιδράσεις , τον επέβαλε ως υποψήφιο δήμαρχο του Συνασπισμού στο δήμο της Αθήνας στις εκλογές του 2006.,,όπου και έκανε ιδιαίτερα θετική εμφάνιση ..
Ο δρόμος ήταν πλέον ολάνοιχτος για τα επόμενα φιλόδοξα σχέδια του νεαρού Τσίπρα,, που , αφού εξοστράκισε τον μέντορα του Αλαβάνο και κατετρόπωσε τον ανταγωνιστή του στην Προεδρία Φώτη Κουβέλη ,εξελέγη πανηγυρικά πρόεδρος του κόμματος το Φεβρουάριο του 2008.
Η συνέχεια όμως δεν ήταν τόσο εντυπωσιακή όσο το ξεκίνημα αφού στις Ευρωεκλογές του 2009 το κόμμα περιορίστηκε σ ένα 4,7% των ψήφων και λίγο αργότερα,στίς εθνικές εκλογές, στο ακόμα πιο μέτριο ποσοστό του 4,6%,.Στις εκλογές αυτές πάντως, εκλέγεται για πρώτη φορά βουλευτής.
Κι ενώ τα πράγματα είχαν αρχίσει να παίρνουν μια όχι και πολύ ευχάριστη τροπή για τον νέο αρχηγό με διάφορες εσωκομματικές γκρίνιες , αποχωρήσεις στελεχών ,κλπ, εμφανίστηκε στον Ελληνικό ορίζοντα η οικονομική κρίση που χτύπησε βίαια τη χώρα και του πρόσφερε ένα ρόλο ''κομμένο και ραμμένο'' στα μέτρα του
Το ρόλο του κορυφαίου αντισυστημικού πολιτικού αρχηγού , που μπήκε μπροστά για να έκφράσει την ''αγανάκτηση'' των πολιτών και να γίνει ο πιο ελκυστικός ''κήρυκας'' του άλλου δρόμου Του υποτιθέμενου εναλλακτικού δρόμου της εξόδου από την κρίση και τα μνημόνια ,χωρίς ''ωδίνες ,δάκρυα και ιδρώτα''...
Στο πλαίσιο αυτού του σχεδιασμού, θα υιοθετήσει χωρίς τον παραμικρό ενδοιασμό μια εμπρηστική και βαθύτατα διχαστική πολιτική με τα πλέον ανεδαφικά αιτήματα ,υποσχόμενος στους πάντες τα πάντα .Δεν δίστασε,παρά την κρισιμότητα της κατάστασης,, να εργαλειοποιήσει ακόμα και το θεσμό του Προέδρου της Δημοκρατίας για να προκαλέσει εκλογές τον Ιανουάριο του 15,,τις οποίες κέρδισε και σχημάτισε κυβέρνηση σε συνεργασία με το ακροδεξιό μόρφωμα των ΑΝΕΛ.,με... αντιπαροχή την ηγεσία του στρατεύματος στον αλλοπρόσαλλο αρχηγό τους
Η συνέχεια είναι γνωστή και την έχει βιώσει η χώρα με δραματικό τρόπο ..Πέντε χρόνια αλλοπρόσαλλης και καταστροφικής διακυβέρνησης που φόρτωσε τη χώρα με ένα τεράστιο και αχρείαστο οικονομικό βάρος ,ευτέλισε τους θεσμούς, πλήγωσε τη δημοκρατία,δίχασε τη χώρα και την εξέθεσε διεθνώς, κι επέτρεψε στην ανομία και την ανασφάλεια να γίνει μέρος της καθημερινότητας μας. .. .
Ευτυχώς ,έστω και αργά , ο Ελληνικός λαός ''ξύπνησε' 'και συνειδητοποίησε την ''παρ αξίαν ευτυχία' για την οποία κάνει λόγο ο Δημοσθένης .Την εξουσία δηλαδή που αποκτά κάποιος χωρίς να την αξίζει και που- όπως λέει ο ίδιος- ''η διατήρηση της είναι δυσκολότερη από την απόκτηση '' ,
Στη ''έρημο '' της αντιπολίτευσης από την 7η Ιουλίου οι χθεσινοί πλέον κυβερνήτες , θα έχουν όλο το χρόνο ν αναστοχαστούν αυτά που έχουν πράξει, να ξαναδούν με πιο ψύχραιμη ματιά την κυβερνητική τους πορεία τους και να μελετήσουν βαθύτερα την ελληνική κοινωνία. και τα προβλήματά της.
Ισως τελικά μπορέσουν να αντιληφθούν ότι άλλο επικοινωνιακή διαχείριση και άλλο διακυβέρνηση . Και ακόμα, ότι στο παιχνίδι της εξουσίας και της πολιτικής γενικότερα, εκείνος που τελικά κερδίζει, δεν είναι αυτός που χαιδεύει με λόγια τα αυτιά των πολιτών , αλλά ο άλλος.Εκείνος που με το έργο του ανταποκρίνεται πληρέστερα στις ανάγκες τους.....
,
