Διαβάσαμε στον τύπο σε σχετικό δελτίο τύπου μία αναφορά που υπέβαλλε τοπικός βουλευτής προς τον υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης ορμώμενος, κατά δήλωσή του, από την επιστολή του Δικτύου Οινοποιών Κρήτης οι οποίοι ζητούν τροποποίηση, και δικαίως, της παραγράφου 4 του άρθρου 3 της υπ’ αριθμόν 916/102034/08.04.2024 υπουργικής απόφασης σχετικά με τη διαχείριση αδειών για νέες αμπελοφυτεύσεις. Στη σχετική αναφορά του ο βουλευτής επισημαίνει προς τον αρμόδιο υπουργό την ιδιαιτερότητα του θέματος και ζητά να γίνουν οι απαραίτητες ενέργειες για τη διερεύνηση και την κατά το καλύτερο δυνατόν διευθέτηση του ζητήματος.
Μέχρι εδώ όλα καλά…
Ένας τοπικός βουλευτής κάνει ενέργειες προς την κυβέρνηση για ένα ζήτημα που απασχολεί ένα σημαντικό παραγωγικό κλάδο του νομού του. Θα μπορούσαμε και να τον συγχαρούμε για την πρωτοβουλία του.
Αλλά συμβαίνει το εξής παράδοξο. Ο υπογράφων την αναφορά και ο υπογράφων τη σχετική υπουργική απόφαση του περασμένου Απριλίου υπουργός τυχαίνει να είναι το ίδιο πρόσωπο. Ο ίδιος άνθρωπος. Δηλαδή ο βουλευτής με την αναφορά του καταφέρεται κατά του εαυτού του ως υπουργού.
Πρώτο εύλογο ερώτημα. Πότε είχε δίκιο. Τώρα ως βουλευτής ή τότε ως υπουργός;
Δεύτερο εύλογο ερώτημα. Τότε ως υπουργός δεν ήξερε την ιδιαιτερότητα του θέματος; Δεν είχε συναντήσει, πριν εκδώσει την υπουργική απόφαση, το Δίκτυο Οινοποιών Κρήτης;
Συμπέρασμα. Αξιοπιστία μηδέν. Το πολιτικό θράσος του ανταγωνίζεται επάξια το κοινωνικό.
Ας τον χαίρονται.
Φωτογραφία από Florian Pircher από το Pixabay
