Του Πέτρου Μηλιαράκη
Εν όψει τον επερχόμενων ευρωεκλογών και για την πρόδηλη οικονομική κρίση στο πλαίσιο της Ευρωπαικής Ενωσης (ΕΕ), χρήσιμο είναι να επισημειώσουμε τα παρακάτω:
- η βάση και το εποικοδόμημα
Η διαφοροποίηση της βασικής ιδρυτικής Συνθήκης που αφορούσε στην πάλαι ποτέ ΕΟΚ, σε σχέση με την υφιστάμενη σε τομεακές και οριζόντιες πολιτικές, αλλά και οργανωτικά ΕΕ , είναι ότι : α) η πάλαι ποτέ Κοινότητα –Κοινή Αγορά , έλαβε ήδη τη μορφή Συμπολιτείας με στοιχεία ομοσπονδοποίησης και ότι: β) αυτή η μετεξέλιξη συμπίπτει με την επικρατούσα ιδεολογία του νεοφιλελευθερισμού , σε συνθήκες παγκοσμιοποίησης.
Η ομοσπονδοποίηση αυτή , υπο τις προαναφερόμενες συνθήκες της παγκόσμιας οικονομίας, κύρια αναφορά της έχει το ενιαίο νόμισμα (ευρώ) το οποίο λειτουργεί μέσω του ευρωσυστήματος. Επειδή όμως το ευρωσύστημα αποτελεί μέρος του όλου εποικοδομήματος , η ΕΕ έχει μετασχηματιστεί σε δύο πόλους: α) στα κράτη-μέλη του ευρωσυστήματος και β) στα λεγόμενα κράτη-μέλη με παρέκκλιση.
Η διαφοροποίηση αυτή έχει και την εσωτερική αντίφαση-αντίθεση εντός των κρατών-μελών του ευρωσυστήματος. Άξιο δε ειδικής αναφοράς είναι ότι τα κράτη που συγκροτούν το ευρωσύστημα υποδιαιρούνται σε κράτη του «κεντρικού πυρήνα» με κύρια αναφορά στο «Μητροπολιτικό κέντρο» της Γερμανίας και σε κράτη που αφορούν στην «Περιφέρεια» εντός (όμως) του αυτού επιμέρους συστήματος.
Με τούτα τα δεδομένα ,όμως, πρόδηλο είναι ότι η Ευρωπαϊκή Συμπολιτεία λειτουργεί σε πολλούς κύκλους ή άλλως σε πολλά επίπεδα ή άλλως με πολλές εσωτερικές αντιθέσεις.
Οι κύκλοι αυτοί, τα επίπεδα αυτά και οι αντιθέσεις αυτές, σε συνδυασμό με την αφόρητη «γραφειοκρατία των Βρυξελλών» και το διαρκώς ενεστώς δημοκρατικό έλλειμμα, φέρουν το «όλον σύστημα» σε δεινή κρίση. Και η δεινή κρίση επιδεινώνεται λόγω του δημοκρατικού ελλείμματος. Αυτό δε συμβαίνει, παρά το δεδομένο ότι ο πολίτης της Ένωσης είναι νομιμοποιητικός παράγοντας ορισμένων Οργάνων , όπως είναι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Παρά όμως που έχει εισαχθεί μια νέας τάξης Respublica που απαιτεί άλλες χωρητικότητες, άλλες λειτουργικότητες και άλλους τρόπους λήψης αποφάσεων, λόγω της νομιμοποίησης από τον πολίτη κεντρικού Οργάνου όπως είναι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, εν τούτοις τίθεται θέμα Δημοκρατικής Αρχής. Και τούτο γιατί εξακολουθεί να υπερέχει η «γραφειοκρατία των Βρυξελλών» . Και υπερέχει η «γραφειοκρατία των Βρυξελών» γιατί η νομοθετική πρωτοβουλία, δηλαδή η κανονιστική εξουσία, εξακολουθεί να είναι κατά κανόνα υπόθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (Commission).
Άξιο παρατήρησης επίσης είναι ότι εκτός από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή (Commission) και τη Μητρόπολη του όλου συστήματος (το Βερολίνο), τα κέντρα λήψης αποφάσεων αφορούν σε Θεσμούς και Όργανα μη ελεγχόμενα αμέσως όπως είναι:
α) η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (European Central Bank -ECB)
και β) το Eurogroup.
Επίσης Όργανα μακράν άμεσου και αποφασιστικού ελέγχου είναι:
α) ο Ενιαίος Εποπτικός Μηχανισμός (Single Supervisory Mechanism–SSM),
και β) η Γενική Διεύθυνση Ανταγωνισμού (Directorate General for Competition–DGCom), υπό προυποθέσεις.
Ειδική δε αναφορά πρέπει να γίνει και στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (European Stability Mechanism -ESM) που δεν αφορά Όργανο της ΕΕ , αν και είναι ο «Δανειστής» , αλλά αφορά Διεθνή Οργανισμό!
- η επέκταση της οικονομικής κρίσης
Η έλλειψη, λοιπόν, δημοκρατικού κέντρου λήψης αποφάσεων και ο μη ελεγχόμενος τρόπος παρέμβασης σε κρίσιμα οικονομικά ζητήματα, έχουν δημιουργήσει το φαινόμενο ώστε :
α) η ευρωζώνη να έχει απορροφήσει το σύνολο των λειτουργιών του όλου συστήματος (βάσης και εποικοδομήματος)
και β) η ευρωζώνη να είναι αχθοφόρος υπέρογκου χρέους της τάξης περίπου των 25 τρις 700 δις ευρώ! .
Στην παρούσα λοιπόν ιστορική συγκυρία που η ΕΕ βιώνει οικονομική κρίση , ο κάθε πολίτης της ΕΕ χωριστά πρέπει να προσεγγίσει και να αποδεχτεί ως επιλογή του , πολιτικές κατά των δογμάτων του νεοφιλελευθερισμού!
Συνεπώς: αναγκαίες είναι οι ορθές επιλογές πολιτικών σχηματισμών και προσώπων εν όψει της διεξαγωγής των ευρωεκλογών , με αντικειμενικό σκοπό να προκύψουν δημοκρατικές δυνάμεις εντός του Ευρωπαικού Κοινοβουλίου με προοδευτική κατεύθυνση!
Τούτο πρέπει να είναι το καθήκον κάθε σκεπτόμενου πολίτη που αντιπολιτεύεται την προαναφερόμενη κρίση!
Και αυτό αφορά όχι μόνο στο εκλογικό σώμα της Ελλάδας! Αφορά στο σύνολο των σκεπτόμενων πολιτών της ΕΕ, για να κατακτηθεί μια Ευρώπη που θα απαντά στις προκλήσεις της «αθέσμιτης» παγκοσμοποιημένης οικονομίας και στα εκτός δημοκρατικού ελέγχου ´Οργάνα της ίδιας της ΕΕ!..
* Ο Πέτρος Μηλιαράκης δικηγορεί στα Ανώτατα Ακυρωτικά Δικαστήρια της Ελλάδας και στα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια του Στρασβούργου και του Λουξεμβούργου (ECHR και GC- EU).
