Του Κώστα Α.Μπογδανίδη
Το ερώτημα είναι σχεδόν μεταφυσικό και διαχρονικό: είναι στραβός ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε; Δεν ήταν πάντα μια εύκολη ερώτηση γιατί και η απάντηση είναι δύσκολη. Ειδικώς όταν αναφερόμαστε στην Ελλάδα ή στον μικρόκοσμό μας. Σε άλλες χώρες έχουν δοθεί απαντήσεις και ακολουθούν το σύστημα, το πρόγραμμα βάζοντας όλους στη…λωρίδα τους. Εμείς έχουμε αποφασίσει διαφορετικά! Στην πραγματικότητα δεν μπορούμε και δεν θέλουμε να αποφασίσουμε.
Τα στοιχεία που δημοσίευσε το cretalive είναι συντριπτικά: Το πρώτο δεκάμηνο του 2018 η Κρήτη θρηνεί 46 νεκρούς στην άσφαλτο! Από αυτούς 30 σκοτώθηκαν στο επαρχιακό οδικό δίκτυο, δηλαδή στους μικρούς δρόμους που οδηγούν στην ενδοχώρα και στους κάθετους άξονες. Δέκα από τους νεκρούς σκοτώθηκαν μέσα στις…πόλεις της Κρήτης και μόλις έξι στον τρισκατάρατο Βόρειο Οδικό Άξονα! Στον χειρότερο «διεθνή» δρόμο της Ευρώπης σκοτώθηκαν μόλις 6 από τους 46 συμπολίτες μας.
Τι λέει αυτό το στοιχείο; Και πολλά και…τίποτα. Μερικοί φίλοι επιμένουν ότι «το πρώτο και κύριο είναι να φτιαχτεί ο δρόμος για να μειώσουμε τα τροχαία». Αυτονόητο ότι πρέπει να έχουμε κι εμείς καλούς δρόμους. Να έχουμε «κανονικό» ΒΟΑΚ. Μπορεί να αρκεί αυτή η συνθήκη, που είναι αναγκαία, αλλά όχι ικανή από μόνη της να αποτρέψει το μοιραίο; Προφανώς όχι. Γιατί με μια μπακαλίστικη λογική θα ισχυριστεί κάποιος ότι εάν με ένα μαγικό τρόπο είχαμε φέτος τον ΒΟΑΚ, ένα πλήρη, σύγχρονο και κλειστό αυτοκινητόδρομο θα ήταν τα τροχαία λιγότερα, σίγουρα θα είχαμε έξι νεκρούς λιγότερους, δηλαδή…40 ! Εάν αυτό το νούμερο δεν προκαλεί θλίψη τότε ναι ο γιαλός …δεν φταίει!
Τα στοιχεία είναι καταιγιστικά. Ποιοι και πόσοι νέοι σκοτώνονται -είναι καλύτερες οι νέες γενιές αλλά τις…τρώει το κινητό- πως οι μεγαλύτεροι και πιο έμπειροι γίνονται…αίτιοι πρόκλησης θανατηφόρων.
Τα στοιχεία είναι θλιβερά για όλους. Για το πώς οδηγούμε , τη συμπεριφορά μας στο τιμόνι, που αντικατοπτρίζει τη γενικότερη αίσθηση που έχουμε στην καθημερινότητά μας, τον ψευτοτσαμπουκά, την αισθητική του μαύρου υποκάμισου (δεν φταίει το ένδυμα και ο συμβολισμός του…) το καπετανιλίκι εντός και εκτός σπιτιού. Η λογική του ζανμαφουτισμού για τον διπλανό μας που καταλήγει σε απρέπεια και έλλειψη σεβασμού για τον ίδιο το εαυτό μας. Και εν τελει για τη ζωή μας!
Αντί λοιπόν να τα ρίχνουμε σε όλα τα άλλα ,εκτός από τους…ίδιους μας τους εαυτούς, ας ψαχτούμε. Να δούμε τι φταίει. Μην ψάχνουμε το εύκολο, το αυτονόητο. Γιατί πέρα από το ευθύνεται ο δρόμος, η λακούβα, ο στραβός… γιαλός είναι πιο εύκολο να πεις ότι …φταίνε οι Τετάρτες -είναι η μέρα που έχουν καταγραφεί τα περισσότερα ατυχήματα. Ας καταργήσουμε λοιπόν τις Τετάρτες να ησυχάσουμε!
