Καημένη Ελλαδίτσα !

Του Δημήτρη Καρατζάνη

Mε τη Διοίκηση,αυτή τη γενική και απρόσωπη εξουσία ,τα είχε ο φίλος συμπολίτης που απολάμβανε με την παρέα του τη ζεστασιά της φιλόξενης περιφερειακής καφετέριας ,όπου η γνωστή ...ευρείας σύνθεσης παρέα ,σχολιάζει και κριτικάρει την επικαιρότητα τα πρωινά του Σαββάτου.

Μα γιατί τα βάζεις με τη Διοίκηση ,διατυπώθηκε η ένσταση από παρακαθήμενο , που μέχρι τότε παρακολουθούσε τη συζήτηση σιωπηλός. Εχεις την εντύπωση πως η  Διοίκηση είναι κατι ξεχωριστό από σένα και μένα; Εμείς οι ίδιοι ή δικοί μας άνθρωποι, φίλοι ,παιδιά  εγγόνια κλπ  είναι που συγκροτούν τη διοίκηση ,αφού, όπως θα ξέρεις, η τάξη των ''Μανδαρίνων'' στη διαχείριση των κρατών έχει εκλείψει από αιώνες.

Εμείς λοιπόν, όλοι μας, είμαστε η ''εξουσία'', που τόση ώρα κατηγορείς και δεν είναι, ούτε περισσότερο ούτε λιγότερο κακή, από την κοινωνία, της οποίας, αν θέλεις, αποτελεί  καθρέφτη.
Διαφωνώ, αυτή η άποψη είναι υπεραπλουστευμένη ,αντέδρασε ο πρώτος

Και όμως έτσι είναι, Η διοικητική λειτουργία στις δημοκρατίες έχει παύσει από καιρό να αποτελεί προνόμιο μιας συγκεκριμένης ''κάστας''. Όλοι οι πολίτες, εδώ και χρόνια ,έχουν το δικαίωμα της ίσης πρόσβασης στις δημόσιες υπηρεσίες. Ας μην τις κατηγορούμε  λοιπόν, γιατί είμαστε ΕΜΕΙΣ, η κοινωνία σε σμίκρυνση, που τις αποτελούμε.Το λέω και επιμένω.

Και οι δυο έχετε, εν μέρει, δίκιο, επενέβη ο συνταξιούχος  νομικός της παρέας.Είναι σωστή η άποψη ότι η Δημόσια διοίκηση είναι ''ανοιχτή'' σήμερα στον  Ελληνα πολίτη. Ότι δεν υπάρχουν ''κάστες'' οποιασδήποτε μορφής -εκτός ίσως των διπλωματών- αλλά  ταυτόχρονα,είναι διαπιστωμένο,  πως η Διοίκηση υποφέρει από  άλλη, σοβαρότερη  αρρώστια.

Μια αρρώστεια που την χειροτερεύει κάθε μέρα, την ευτελίζει  και  την καθιστα  πιο ευάλωτη στις αυθαιρεσίες της πολιτικής παρέμβασης και αναποτελεσματική.Κι αυτή η αρρώστεια δεν είναι άλλη  από τον κομματισμό, που, πάντα υπήρχε βέβαια, αλλά σήμερα εκδηλώνεται με την πιο ακραία και αχαλίνωτη μορφή του. 

Ένας κομματισμός που  καταργεί εντελώς κάθε έννοια  αξιοκρατίας, και  διαχωρίζει τους δημόσιους λειτουργούς στους ''δικούς μας'' και τους ''άλλους''.

Και βέβαια οι ''δικοί'' μας, είναι μόνο εκείνοι που  δικαιούνται ''θέση στον ήλιο''. Την κατάληψη δηλαδή  των θέσεων ευθύνης του κρατικού μηχανισμού .Και αν κάποιος νομίζει ότι ειμαι υπερβολικός, ας θυμηθεί, την περσινή πλήρωση των θέσεων των περιφερειακών διευθυντών εκπαίδευσης. Εκει  όπου οι 13 θέσεις μοιράστηκαν σε 12 Συριζαίους και ένα ΑΝΕΛίτη.

Μακάρι νάταν μόνο αυτή η πληγή της διοίκησης, διέκοψε ο παλιός εκπαιδευτικός της συντροφιάς. Χειρότερη,  κι  απ αυτήν ακόμα , είναι η καθιέρωση της ...παράλληλης Διοίκησης. Ο θεσμός που έχει δημιουργηθεί στο Δημόσιο ,με τις στρατιές των συμβούλων που κατακλύζουν τα υπουργεία και παρακάμπτουν τη φυσική διοικητική ιεραρχία, ενεργώντας πάντα κατά τις ορέξεις του υπουργού και το συμφέρον του κόμματος 

Με 2700 μετακλητούς υπάλληλους που προσλειφτηκαν με κριτήρια΄όμοια με εκείνα των Καρανίκα, Νοτοπούλου  κλπ, έχει'' εμπλουτιστεί'', ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ η κρατική μηχανή. Και μεχρι ''να πέψει  ο Θιός να πάνε καλιά ντως',' κανείς δε ξέρει μέχρι που θα φτάξει ο αριθμός τους...

Και να σκεφτεί κανείς ,πως τούτοι εδώ, ήρθαν να πολεμήσουν τον κομματισμό και να διορθώσουν όλα τα ''στραβά'' της κρατικής μηχανής .Μέσα σε λιγότερο από δυο χρόνια, κατάφεραν να  ξεπεράσουν ακόμα και την εποχή του θρυλλικού ''Τζουμπέ'', σε ότι αφορά την ευνοιοκρατία, τον νεποτισμό και το ρουσφέτι 

Απ'όσα έχω παρακολουθήσει το τελευταίο διάστημα, μπήκε στη συζήτηση ο συνήθως λακωνικός πρώην στρατιωτικός, εκείνο που με έκανε να βγώ -κυριολεκτικά-  από τα ρούχα μου, ήταν η προχθεσινή σκανδαλώδης απόφαση  αντικατάστασης του συμπολίτη μας Μύρωνα Μιχαηλίδη από τη διευθυνση της Λυρικής Σκηνής. Ενός ανθρώπου που την εξυγίανε οικονομικά ,την έφερε κοντά στον απλό κόσμο -την είδαμε και μεις πέρισυ στη Μυρτιά-και τις προσέδωσε Διεθνή αναγνώριση.

Είχα την ευκαιρία στο πλαίσιο της δημοτικής μου ενασχόλησης  να τον γνωρίσω από κοντά και να συνεργαστώ μαζί του, σε δυο τουλάχιστον περιπτώσεις . Ομολογώ ότι γοητεύτηκα, αλλά και εντυπωσιάστηκα από την προσωπικότητα του Από την ευρύτητα της γνώσης του ,από τη ικανότητα του να συλλαμβάνει χωρίς κόπο  την ουσία των πραγμάτων, από τη σοβαρότητα , την αποτελεσματικότητα και τη δύναμη της έκφρασης, στοιχεία που διαπίστωσα προσωπικά,  από τη συνεργασία μας, στο πλαίσιο επιτροπής για το πολιτιστικό  κέντρο.

Μακάρι, είχα σκεφτεί τότε, να είχε η χώρα μερικούς ακόμα Μιχαηλίδηδες. Δυστυχώς,  και τον ένα που, διαθέταμε φρόντισαν οι Συριζανέλ να τον απαλλάξουν από... κόπους κι ευθύνες.

Ομολογώ, ότι, κάποιες φορές, μου πέρναγε από το μυαλό αυτό το ενδεχόμενο .Πίστευα όμως  μέσα μου ,πως το επίπεδο, το κύρος και το έργο του, ήταν τόσο αφοπλιστικά, που δεν θα τολμούσαν να τον ''ΑΓΓΊΞΟΥΝ''  Διαψεύτηκα,, όπως και άλλοι ίσως...

Γιατί, φαίνεται, ''αυτοί'', το μόνο που τους ενδιαφέρει, είναι να ''χτίσουν καθεστώς'' κι όποιος δεν είναι ''δικός'' τους δεν τους κάνει. Ακόμα  κι αν είναι μια προσωπικότητα με το πνευματικό εύρος, το κύρος, την  ακτινοβολία και την εργατικότητα του σπουδαίου συμπολίτη μας.

Καημένη Ελλαδίτσα ! Είπε κλείνοντας τη συζήτηση ο παλιός αξιωματικός και συμφώνησε όλη η ομήγυρις, κουνώντας επιδοκιμαστικά το κεφάλι.