Και μεις τι θα γενούμε χωρίς μετακλητούς;

Του Δημήτρη Καρατζάνη

Δεν γνωρίζουμε αν το κόστος των 120 εκατομμυρίων ευρώ που αποκάλυψε στη βουλή ο υπουργός κ. Γεραπετρίτης για τους μετακλητούς υπαλλήλους επί ημερών Σύριζα, ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα ή είναι μικρότερο, όπως ισχυρίστηκαν οι Συριζαίοι, χωρίς όμως να παραθέσουν αριθμητικά στοιχεία .Εμεις ασπαζόμαστε τα λεγόμενα Γεραπετρίτη για τρεις λόγους .

Πρώτον για τη σοβαρότητα του ανδρός που είναι αναμφισβήτητη ,δεύτερον γιατί γνωρίζουμε την...οικειότητα των Συριζαίων με το ψέμα και τρίτον ,επειδή επί των ημερών Συριζα (περίοδος 2015- 19) το κόστος μισθοδοσίας του δημοσίου αυξήθηκε κατα 2 ολόκληρα δις ευρώ.

Ανεξάρτητα όμως από το διαγκωνισμό της εκάστοτε κυβέρνησης με την αντιπολίτευση για το ποιος έχει εργαλειοποιήσει περισσότερο το θεσμό των μετακλητών υπαλλήλων, η αμαρτωλή ιστορία του και οι προκλητικές υπερβολές στην εφαρμογή του, επιβάλλουν την ριζική αναθεώρηση και- γιατί όχι- τη σταδιακή κατάργήση του. Ίσως έτσι αποφύγουμε στο μέλλον να δούμε κι άλλους Καρανίκες στο... στρατηγικό σχεδιασμό πρωθυπουργού ή εφτά γυμναστές σε γραφείο υφυπουργού Άμυνας.

Μα μπορεί να λειτουργήσει ένας κρατικός μηχανισμός χωρίς τους εξειδικευμένους μετακλητούς συμβούλους ; είναι το ερώτημα.

Και βέβαια μπορεί, Άλλωστε αυτό γίνεται σε όλη την Ευρώπη, ακόμα και στη ...θυγατέρα μας, την Κύπρο όπου ο θεσμός είναι σχεδόν ...άγνωστος.

Ναι, μα αυτές οι χώρες, έχουν ισχυρή δημόσια διοίκηση με εξειδικευμένα στελέχη που ανταποκρίνονται με επάρκεια στις απαιτήσεις του κυβερνητικού έργου,είναι ο αντίλογος.

Γιατί όμως να μη δημιουργήσουμε κι εμείς τέτοια στελέχη;

Μήπως δεν έχουμε τα εργαλεία, τις δομές ή το κατάλληλο προσωπικό; Ή μήπως επειδή η κατάσταση αυτή εξυπηρετεί τους εκάστοτε κυβερνώντες ,καθώς έτσι,τους δίδεται η δυνατότητα να βολεύουν τους παρατρεχάμενους και τους κομματικούς τους φίλους, συγκροτώντας ταυτόχρονα και τον κομματικό στρατό που θα δώσει για πάρτη τους τη μάχη της επόμενης εκλογικής αναμέτρησης;

Η χώρα μας δεν έχει έλλειψη από υπαλλήλους αφού βρίσκεται στην έβδομη θέση στο σχετικό πίνακα (αριθμός υπαλλήλων σε σχέση με το συνολικό εργασιακό δυναμικό). Υστερεί όμως απελπιστικά στο θέμα εκσυχρονισμού του δημόσιου τομέα. Και αυτό δεν πρέπει να μας παραξενεύει, αφού ποτέ στη νεότερη ιστορία μας και από καμιά κυβέρνηση, δεν έχει υπάρξει ισχυρή πολιτική βούληση,και πρόθεση επένδυσης στο δημόσιο, με πολιτικές, πόρους ,νέες τεχνολογίες κι εκπαίδευση .

Το αποτέλεσμα είναι να συντηρείται απλώς μια κατάσταση μόνιμης ανεπάρκειας στην εξυπηρέτηση του πολίτη και την παροχή υποφερτών υπηρεσιών, η οποία καθιστά επιτακτική τη λύση των μετακλητών.

Μήπως κύριε πρωθυπουργέ, ήλθε η ώρα να προσεγγίσουμε κι εδώ την ''κανονικότητα''; Στο κάτω κάτω γι αυτόν το σκοπό δε δημιουργήθηκε από το 1983 η Εθνική Σχολή Δημόσιας Διοίκησης (ΕΣΔΔ). Οι 100 τόσοι απόφοιτοι της κάθε χρονιάς- για όλους τους κλάδους και τους τομείς της Δημόσιας Διοίκησης - που βρίσκονται και δεν επανδρώνουν τις θέσεις κλειδιά του κρατικού μηχανισμού;

Ελπίζουμε η απάντηση να μην είναι "Και μεις τι θα γενούμε χωρίς μετακλητούς;"